Józef Stalin
Józef Wissarionowicz Stalin (właśc. Josif Wissarionowicz Dżugaszwili, ur. 21 grudnia 1879, zm. 5 marca 1953) – wódz i nauczyciel, zwany w niektórych kręgach „krjemlowskij nastawnik”, bądź po prostu „czerwony car”.
Zyskał sobie bezgraniczne oddanie nie tylko bliskich współtowarzyszy, ale również całych narodów CCCP i nie tylko. Dziękując niektórym z nich za wierną i oddaną służbę na dworze, wysyłał ich do różnych ośrodków rehabilitacyjnych, rozsianych po całym terytorium Związku Sowieckiego; jego słynne powiedzenia mówiło wdzięczność to taka psia choroba.
==Dorobek naukowy==
Pracował nad badaniem stanu umysłowego przeciętnego obywatela CCCP, dochodząc do wniosku i wysuwając tezę, iż myślenie jest wzmagane poprzez pracę, głód i zimno. Utworzył szereg sanatoriów w CCCP. Jednym z pierwszych było uzdrowisko na Wyspach Sołowieckich, a później jeszcze sławniejsze i o większej skuteczności leczenia najcięższych przypadków sanatorium i ośrodek rehabilitacji na Kołymie. Za swoje badania został odznaczony honorowym członkostwem Moskiewskiej Akademii Nauk.
==Gospodarka ZSRR==
Szybko również rozpoczął zakrojoną na szeroką skalę pracę nad gospodarką narodową, a raczej jej uspołecznieniem, co niebawem zaowocowało masowym dobrobytem i śmiercią milionów obywateli CCCP z przejedzenia i rozpusty.
Aby zahamować proces destrukcji moralnej, nadał specjalne uprawnienia swojej tajnej policji, czyli NKWD (Narodnyj Komisarjat Wnutrjennyh Djel), w celu zapobiegania dalszej demoralizacji. Już w 1933 wprowadził roku wielki plan inicjatywy społecznej pod kryptonimem „wielka czystka”, zakończony całkowita klęską elementów aspołecznych i społecznych. 22 czerwca roku bolszewickiego 1941 stał się dniem żałoby.
==Skutki==
Tysiące bezbronnych sowieckich żołnierzy dostało się do niewoli, broniąc granic swojej swojej ojczyzny. Józef jednak nie złamał ducha. Zamknąwszy się na 3 dni po ataku Niemiec na CCCP w swojej daczy w Kuncewie, modlił się dniem i nocą i leżał sierpem i młotem na dywanie o wsparcie Lenina. Oto stało się. Olśniony Stalin nakazał swej armii ani kroku wstecz. Wiedział, że Niemcy nie mogą mieć aż tak dużo naboi i ze kiedyś muszą im się skończyć.
==Bibliografia==
- Wyd. Książka i Wiedza, Józef Stalin – krótki życiorys, Warszawa 1949
