Józef Stalin

Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru
Głód na Ukrainie? Oj tam, oj tam.
Józef Stalin jako prezenter Faktów TVN
Stalin przed…
…i po zabawie w Photoshopie
Stalin i Beria sadzą brzozę w Smoleńsku

Niech żyje nam Towarzysz Stalin,
co usta słodsze ma od malin!

Rosyjskie pozdrowienie

Główną przyczyną śmierci są narodziny.

Złota myśl Józka

STÓJ HALINA!

Gra półsłówek o Józiu

Dobry człowiek był ten Stalin, jak podeszło dziecko to pogłaskał, a mógł zabić.

Zasłyszane przypadkiem gdzieś w Rosji

Kijów wam damy, ale Lwów sami złapcie

Stalin do Polaków w 1946 roku

Trzeba przyznać, że ten Stalin jednak wyprzedził swoją epokę. (…) on miał większy program niż pralka automatyczna. Pralka się kończy na wirowaniu, u niego wieszanie dochodziło.

Jan Pietrzak o Stalinie

Józef (Dżozif) Dobry Wujek Stalin Wielki (właśc. Józef Wissarionowicz Stalin, Wujek S, Dziaduszka, Josif Wissarionowicz Dżugaszwili lub inaczej Joźin z Talin, nazywany również Wujek Soso, lub po amerykańsku Dżozew Uncle Stalin, ur. 18 grudnia 1878 w Gori (Gruzja), zmarł 5 marca 1953 w Moskwie w niewyjaśnionych okolicznościach[1]) – wódz i nauczyciel rozdający dzieciom cukierki, zwany w niektórych kręgach krjemlowskij nastawnik lub po prostu czerwony car.

Zyskał sobie bezgraniczne oddanie nie tylko bliskich współtowarzyszy, ale również całych narodów CCCP i nie tylko. Dziękując niektórym z nich za wierną i oddaną służbę na dworze, wysyłał ich do różnych ośrodków rehabilitacyjnych, rozsianych po całym terytorium Związku Radzieckiego; jego słynne powiedzenia mówiło wdzięczność to taka psia choroba. Znacznie mniej humanitarny od Lenina.

Pełne imię[edytuj • edytuj kod]

Z racji na estetykę początku artykułu i długość pełnego imienia Stalina, załączamy pełną wersję poniżej:

Towarzysz Generalissimus Józef Stalin, Wielki Wódz, Natchnienie Milionów, Ojciec Narodów, Pogromca Faszyzmu, Słońce Komunizmu, Najwspanialszy po Leninie Sternik Czerwonego Okrętu Rewolucji, Największy Strateg Wszech Czasów, Przewodnik Światowego Proletariatu, Gwiazda Kaukazu, Inżynier Marzeń, Krzewiciel Ludzkiej Dobroci, Inspirator Nauki, Wielki Budowniczy Światowego Frontu Walki o Pokój, Mądry i Zapobiegliwy Przywódca Narodu Radzieckiego, Nauczyciel Ludzkości, Płomienny Symbol Zwycięstwa, Świetlana Postać, Wielki Przodownik Ludzkości i Serce Chłopów oraz Robotników Świata.

Biografia[edytuj • edytuj kod]

Stalin – pierwszy hipster historii

Był rok 1878. Młoda praczka Katarzyna urodziła trzecie dziecko. Dziecko było chorowite i głupie. Ojciec bił je pasem i kazał iść do seminarium. Młody chłopak powiedział, że kiedyś ojcu zapCenzura2.svg w Sybirze. Kto by się spodziewał, że po 50 latach te słowa się sprawdzą…

Młody Stalin dorastał szybko. Uczył się na popa, ale biednego Stalina nie stać było na czesne wywalono Józka za książki Marksa. W szkole był kujonem. Być może to spowodowało, że pragnął testować nowy ustrój totalitarny na swoich prześladowcach. Gdy skończył 20 lat, rozpoczął walkę z wrednym carem, okradając pociągi. To spowodowało, że wysłano go na Sybir. Tak bardzo polubił te tereny, że regularnie z nich uciekał, by je reklamować.

Gdy Lenin już objął posady, Stalin rozpoczął grę w szachy z partią. Stopniowo zapewniał sobie coraz lepszą pozycję i ustawiał przywódców partyjnych na politycznej planszy. Wywalił Trockiego, a później zapewnił darmowe badania dla wielu pt. Co się dzieje po śmierci. Za króliki doświadczalne poszli Zinowjew, Bucharin i Kamieniew. Niestety, lud uznał, że należy ich usunąć z historii, bo wyniki badań zdefraudowali.

Stalin umarł 5 marca 1953 i pozostawił po sobie wiele dzieł. Spoczął w formalinie obok zwłok poprzednika – Lenina. Wielu obywateli Kraju Rad było z tego powodu zawiedzionych. Nie tylko w ZSRR, ale w całym bloku wschodnim ogłoszono wielodniową i w sumie niepotrzebną żałobę narodową. Śmierć Stalina rozpoczęła serię tragicznych wydarzeń. Dwóch warszawskich robotników wyskoczyło ze szczytu Pałacu Kultury i Nauki – jeden po wódkę, a drugi po zagrychę. Wiele lat później Nikita Chruszczow stwierdził, że wszyscy jesteśmy mniej warci niż gówno Stalina. Przynajmniej po śmierci Stalina wszyscy mogli i musieli płakać. Ostatnie dni życia Stalina stoją pod znakiem zapytania. Nie wiadomo na co umarł, ale przeciętny obywatel państw bloku wschodniego na pytanie Na co umarł Stalin?, odpowiada Na szczęście!.

Dorobek naukowy[edytuj • edytuj kod]

Józef Stalin rozwinął turystykę głównie na Syberii (główne atrakcje to darmowy transport i specjalna dieta). W kręgach naukowych nazywany był Wielkim Językoznawcą, ale znał się również na lotnictwie, rolnictwie, przemyśle obuwniczym (zachwalał i sam nosił chińskie trampki), wojnie, literaturze (w młodości był obiecującym poetą) i filmie.

Pracował nad badaniem stanu umysłowego przeciętnego obywatela CCCP, dochodząc do wniosku i wysuwając tezę, iż myślenie jest wzmagane poprzez pracę, głód i zimno. Utworzył szereg sanatoriów w ZSRR. Jednym z pierwszych było uzdrowisko na Wyspach Sołowieckich, później jeszcze sławniejsze i o większej skuteczności leczenia najcięższych przypadków sanatorium i ośrodek rehabilitacji na Kołymie. Za swoje badania został odznaczony honorowym członkostwem Moskiewskiej Akademii Nauk.

Jego działalność spotkała się z uznaniem także za granicą, dwukrotnie został wybrany Człowiekiem Roku Magazynu „The Times”.

Poruszony tymi nominacjami rząd USA wzorował FBI na stalinowskiej służbie bezpieczeństwa NKWD. Co zostało później opisane przez magazyn Life.

Wkład wniesiony do historii[edytuj • edytuj kod]

Józef zajmował się także matematyką. Oto wzór na komunizm drugiego stopnia

Józef Stalin przyczynił się do ogólnego rozwoju świata. Do większych osiągnięć, które mógł sobie wpisać w CV zalicza się:

  • zaprowadzenie pokoju w świecie chrześcijańskiej Europy przez: pokonanie przyjaźń z Niemiecami i udział w pokojowych konferencjach w Jałcie, Teheranie i Poczdamie. Jak wiadomo jednak – skażona natura ludzka nie znosi pokoju – i tuż po śmierci Stalina jego rządy nazwano „okresem błędów i wypaczeń”;
  • rozpoczęcie rozwoju gatunku ludzkiego, skazując na śmierć wiele słabych jednostek;
  • rozwój gospodarczy ZSRR (za Lenina gospodarki praktycznie nie było, a Stalin zbudował ją od zera);
  • wprowadzenie sprawiedliwości społecznej (nikt nic nie miał, więc każdy dostał po dupie po równo);
  • rozwój leśnictwa dzięki pomocy Trofima Łysenko. Polityka wprowadzała zasadzenie wielu brzóz;
  • program 100% szczęścia, który zrealizowano (nieszczęśliwi dostali wakacje do łagrów);
  • powiększenie terenu ZSRR o Lwów i Wilno;
  • budowa najwyższego budynku w Polsce, by pokazać, kto tu rządzi;
  • koniec kradzieży (nie było co kraść).

Twórczość na cześć Stalina[edytuj • edytuj kod]

Ody i wzniosłe hymny na cześć wielkiego bohatera, słońce kraju, geniusza można było liczyć w setkach tysięcy. Po paru już latach od śmierci bohatera wstydliwie skrywane w archiwach, pokryte kurzem, którego nikt nie usuwa po dzień obecny.

Gospodarka ZSRR[edytuj • edytuj kod]

Co drugie opakowanie było bez wafelka, a co trzecie zawierało arszenik

Szybko rozpoczął również zakrojone na szeroką skalę prace nad gospodarką narodową, a raczej jej uspołecznieniem, co niebawem zaowocowało masowym dobrobytem i śmiercią milionów obywateli Kraju Rad z przejedzenia i rozpusty. Rozwój gospodarczy był zapewniony przez wielu ochotników chętnych do pracy oraz datkom od bogatych rolników. W późniejszym etapie rozwój gospodarczy utrzymywał się dzięki Polakom, Rumunom, Węgrom i innym nacjom, które wyzwoliły się od wrednych kapitalistów. W ramach programu Polska oddawała węgiel, a dostała w zamian rachunki na spłatę radzieckiej broni, która wyzwalała w 1944 roku.

Aby zahamować proces destrukcji moralnej, nadał specjalne uprawnienia swojej tajnej policji, czyli NKWD (Narodnyj Komisarjat Wnutrjennyh Djel), w celu zapobiegania dalszej demoralizacji. Już w 1933 wprowadził wielki plan inicjatywy społecznej pod kryptonimem wielka czystka, zakończony całkowitą klęską elementów wywrotowych, reakcyjnych i aspołecznych (społecznych też). W tym samym okresie rozpoczął organizowanie dotowanych przez państwo wycieczek do syberyjskich uzdrowisk i centrów narciarskich.

Stalin dbał o każdy gram surowca. Jedzenie nigdy się nie marnowało, każde żelazo poszło na nowe pociski, każde drzewo ładnie przekształcono na papier do nowych list osób do zabicia. Szybko unowocześnił gospodarkę, dając dużą władzę przemysłowi. Rolnicy poszli do fabryk, a kułacy do piachu. Rolnictwo opierało się głównie na kanibalizmie. Zbóż nie było. Do picia była na bieżąco woda, którą Rosjanie zdejmowali z dachów w postaci śniegu. Dzisiejszy ekolodzy są zgodni, że racjonalna polityka Stalina uratowała 1/6 Ziemi przed ubytkiem surowców.

Skutki[edytuj • edytuj kod]

22 czerwca roku bolszewickiego 1941 stał się dniem żałoby. Tysiące bezbronnych sowieckich żołnierzy dostało się do niewoli, broniąc granic swojej ojczyzny. Józef jednak nie złamał ducha. Zamknąwszy się na 3 dni po ataku Niemiec na Związek Radziecki w swojej daczy w Kuncewie, leżąc na dywanie sierpem i młotem, modlił się dniem i nocą o wsparcie Lenina. Oto stało się. Olśniony Stalin nakazał swej armii ani kroku wstecz. Wiedział, że Niemcy nie mogą mieć aż tak dużo naboi i kiedyś muszą im się skończyć.

Sowietom brakowało naboi, ponieważ wystrzelali je w Katyniu i Ostaszkowie podczas wymierzania historycznej sprawiedliwości armii polskich panów z Kraju Priwislanskiego.

Oryginalna polityka zagraniczna[edytuj • edytuj kod]

Nie chcąc być gorszym od III Rzeszy Wielki Wódz pragnął także podpisać konkordat z Państwem Kościelnym. Watykan, z dotąd niewyjaśnionych powodów, odmówił zawarcia zgody z ZSRR, co Stalina, jako człowieka o słabym zdrowiu i delikatnej psychice wprawiło w zwykły dla niego stan lękowy.

Pomimo sprzeczności w sprawie imprez masowych szczególnie w Polsce, Stalin potrafił dogadać się z przyjacielem Adolfem i świetnie rozumiał poglądy III Rzeszy, sam miał podobne.

Ostatnie dni[edytuj • edytuj kod]

Przekonawszy się, że nie ma na kim polegać zmarł z okrutnej odmiany zaparcia tzw. czerwone zaparcie.

Kalendarium[edytuj • edytuj kod]

Ciekawostki[edytuj • edytuj kod]

  • Józef Stalin miał dostać Nagrodę Nobla. Niestety miał innego kandydata i aby nie było skandalu, nie przyznano nikomu nagrody.
  • Każdy gest Stalina był notowany. Wystarczyło, że postawił kubek na planie Moskwy, a już dygnitarze notowali, że należy zrobić nową linie metra o kształcie koła.
  • Józio miał 1,63 metra wzrostu.
  • Dodatkowo, bohater tego artykułu od urodzenia miał zrośnięty drugi i trzeci palec lewej stopy, a jakby było mało, to jeszcze miał lewą rękę krótszą od prawej. A wszystko ponoć przez jakieś sytuacje z dzieciństwa.

Bibliografia[edytuj • edytuj kod]

NonNews
Zobacz w NonNews tematy:
Noncytaty
Zobacz cytaty:
  • Wyd. Książka i Wiedza, Józef Stalin – krótki życiorys. Tomy I, II, III, IV, V, VI, VII, VIII, IX, Warszawa 1943-49
  • Wyd. Książka i Wiedza, Józef Stalin – krótki życiorys. Suplement Tomy I-VI, Warszawa 1950
  • Wyd. Książka i Wiedza, Józef Stalin – krótki życiorys. Rozszerzony suplement kontemplacyjny. Tomy I-III, Warszawa 1951
  • Wyd. Książka i Wiedza, Józef Stalin – krótki życiorys. Uzupełnienie, Warszawa 1951

Ponadto:

  • Wyd. Readers Digest, Józef Stalin – Poematy dygresyjne i pamflety, Warszawa 1952
  • Wyd. Polskie Ludowe Zakłady Poligrafii i Druku im. Józefa Stalina, Historia Słońca Słowian – Rozważania nad wielkością i nieprzeniknionym sensem Józefa Stalina. Tom III, XIV, CXXVIII + streszczenie noty biograficznej t. CCLXVI s. 72-693 i 725-915, Stalinogród 1954
  • Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Zarys teorii Stalina dla studiów technicznych, Oborniki Śląskie 1954

Zobacz też[edytuj • edytuj kod]

☭ Przypisy

  1. Według powszechnej opinii zmarł na szczęście