Foch
Ale jesteś... FOCH!
- Gimnazjalistka w odpowiedź na odmówienie zaspokojenia jej potrzeb.
Foch – lepka wydzielina pochodzenia zazwyczaj organicznego. Wyróżnia się dużą gęstością i jej charakterystyczną barwą przezroczystą.
Foch jest często używany do ataku. Jest to broń niezbyt szybkostrzelna. Jest natomiast doskonałą bronią przeciw pojedynczym osobnikom lub, jeśli jest się doświadczonym fochowniczem/czką, małym grupom. Jest niezbyt skuteczny przeciwko większemu gronu osób, ze względu na jego szybkostrzelność i mały zasięg. , jednak niektórzy potrafią uzyskać nawet i więcej!
Aby strzelić focha najpierw należy wydzielić focha. Nikt nie wie, w jaki sposób on się wydziela, po prostu w pewnych sytuacjach tak się dzieje bo tak. Następnie należy wcześniej wydzielony foch rozpędzić w stronę przeciwnika. Są różne sposoby, najpopularniejsze jest po prostu załapanie wcześniej wydzielonego focha w ręce, a następnie rzucenie go w stronę celu. Strzelanie fochem ma pewne skutki uboczne. Najczęściej, jest to zablokowanie narządu mowy, które polega na zamknięciu się. Dostępne są również specjalne narzędzie do strzelania focha, a nawet dozowniki pomagające zaaplikować odpowiednią ilość substancji.
Uderzenie fochem nie jest dość bolesne, lecz strzelony w odpowiednie miejsce, może spowodować poważne obrażenia. Najczęściej fochem celuje się w twarz. Po oberwaniu pozostaje zaczerwienienie skóry w miejscu oberwanym. Skutek ten utrzymuje się od 1 minuty do nawet godziny – jest to zależne od ilości fochu użytego podczas ataku.
Zwolennicy paradygmatu strukturalnego w fochologii (nauce o fochu) dzielą z kolei focha na trzy etapy:
1. Przedfosze (wydarzenia bezpośrednio poprzedzające strzelenie focha przez fochanta, czyli wystąpienie czynników fochogennych z jednoczesnym wystąpieniem gotowości fochowej u fochanta. W skrajnych przypadkach, u jednostek bardziej wyrachowanych, następuje także bilans fochowy, czyli aprioryczny rachunek zysków i strat ze strzelonego focha u fochanta) 2. Strzał właściwy (zgodnie z opisem powyżej) 3. Odfaszanie (faza trwająca od minuty do całego życia. Jej długość w 90% zależy od fochanta, w 8 od czynników fochogennych i w 2 % od czynników zewnętrznych takich jak wysokość składki ZUS, wynik meczu z Brazylią i inne)
