Konstrukcja cepa
Konstrukcja cepa jest jednym z najbardziej złożonych problemów w historii myśli technicznej. Zasadniczo, standardowy cep składa się z przedcepia, śródcepia, cepa właściwego, międzycepia, podcepia, nadcepia, i zacepia. Na przestrzeni wieków wykształciło się jednak wiele dewiacji, aberracji i innych dziwnych słów, które uniemożliwiają jednoznaczne zdefiniowanie konstrukcji cepa.
Naukowców, badających to zagadnienie, nazywa się cepologami. Chociaż od 1923 roku z dziedziny cepologii przyznaje się nagrody Nobla, zwykle się o nich zapomina, dlatego tak rzadko spotyka się noblistę z cepologii.
Wprowadzenie
Konstrukcja cepa jest bardzo skomplikowana. Prawie tak bardzo, jak konstrukcja metalowej kulki. Na pierwszy rzut oka, można wyróżnić trzy podstawowe moduły. Są to dynamiczne międzycepie oraz statyczne przedcepie i zacepie, tworzące razem cep właściwy.
Niektórzy naukowcy spierają się jednak, czy zacepie można naprawdę uznać za część statyczną. Już w XIV wieku znany średniowieczny cepolog Hilarius z Viochy pisał:
Jest to wszak wiadomym, iż zawżdy, gdy cham cepem zboże młóci, ino przedcepie nieruchomym zostaje, a zacepie ruchem międzycepia powodowane, rusza się widocznie a oczywiście.
Hilarius z Viochy
Prze stulecia kwestia rzekomej statyczności zacepia poruszała najtęższe umysły.
Nie no, dajcie spokój, drewno się nie porusza.
Pisanie tekstów jest proste jak konstrukja cepa.
Myśli o zacepiu oznaczają ukryte frustracje na tle seksualnym.
Dla obserwatora znajdującego się hipotetycznie na zacepiu, to zacepie pozostaje w bezruchu, podczas gdy cały wszechświat gwałtownie odbija się wokoło cepa. Chyba.
Spór ten doprowadził nawet w epoce rozbicia dzielnicowego do krótkiej wojny między Pcimiem Środkowym a Samorządną Prowincją Zadupia za Trzecią Choinką po Lewej. Wojna szybko się jednak skończyła, bo nikt nie chciał bohatersko oddawać życia za Zadupie za Trzecią Choinką po Lewej.
To jest tylko zalążek artykułu o jakimś przedmiocie. Jeśli nie boisz się tego dotknąć – rozbuduj go (artykuł, nie przedmiot).
