Wampiurs Wars
Szablon:Tpolski komiks undergroundowy; a właściwie „underundergroundowy” – bo znany tylko wąskiemu gronu fanów. Jego twórcą (tekst i rysunki) jest Jan Plata-Przechlewski, plastyk i polonista (notabene nie pracujący w żadnym z tych zawodów) z Wejherowa (miasta niby nadmorskiego, ale leżącego dobre pół godziny od najbliższego morza; swoistą sławę zyskało ono dzięki Dorocie Masłowskiej). Całość utrzymana w konwencji horroru i fantasy – jest jednak głównie parodią wielu utworów i nurtów popkultury, okraszoną licznymi aluzjami do absurdów PRL-u.
Ogółem komiks liczy ponad 100 czarno-białych plansz. Główne historyjki cyklu powstawały w latach 80. i zostały kilkakrotnie wydane (w śladowym nakładzie) przez Gdański Klub Fantastyki (z posłowiem znawcy komiksu – dr. hab. Jerzego Szyłaka; prywatnie... kumpla ze studiów). Powstały też krótkie epizody obśmiewające absurdy wczesnych lat 90.
Swoistym uhonorowaniem Wampiurów (a tak naprawdę – swoistym upominkiem na czterdzieste urodziny autora) była praca zbiorowa młodych polskich rysowników tworzących (każdy autor po kilka plansz) własną wersję opowieści (fabuła bez zmian, różne style rysunków). Nakładem GKF-u udało się wydać tylko (a może... aż?) pierwszą część – Na tropie wampiurów. Jakby tego było mało – krążą obecnie słuchy o planowanym prequelu tego komiksu; przymierza się doń niejaki Juliusz Michał Masłowski (zbieżność nazwisk ponoć przypadkowa).
Od paru lat czynione były, początkowo bezskuteczne (co może dziwić nie powinno...), starania o IV wydanie oryginału. W końcu ukazało się ono po raz pierwszy w całości i w formacie zbliżonym do A-4 (notabene jakość edycji znacznie przewyższa jakość zawartości!). Tak więc komiks Wampiurs Wars dostępny jest obecnie nie tylko na stronie internetowej Wampiur Zone – w dziale kolportażu GKF została cała sterta niesprzedanych egzemplarzy (papier satynowany do wiadomego celu się nie nadaje).
Cykl komiksów
Cykl komiksowy Wampiurs Wars obejmuje:
- Na tropie... wampiurów.
- Odyseja wewnętrzna.
- Mumia.
- The Wampiure Strikes Back.
- Planeta grozy.
- Bitwa o Ciemnogród.
- Gniew Yog-Sothotha.
- Oko Sothota.
- Czarne wieści.
- Czerwona gorączka.
oraz pojedyncze plansze i rysunki.
Bohaterowie
Główne postacie cyklu to: Marcinek (wioskowy opój), Madej (eks-zbój), Euzebiusz (łowca i agent), Pankracy (niewydarzony diabeł), Pafnucy (były anioł), Bambarasz (prowincjonalny czarownik) oraz oczywiście tytułowe wampiury (jednonogie i chyba bezokie).
- Szablon:T wioskowy opój walczący najpierw z wampiurami o beczkę okowity, a następnie z inwazją potworów rodem z kiczowatych horrorów Lovecrafta.
- Szablon:T to leśny zbój-alkoholik pomagający najpierw swym przyjaciołom w walce z wampiurami, a następnie z inwazją potworów rodem z kiczowatych horrorów Lovecrafta. Jako już eks-zbój wiąże się z Zizi (też „eks”). Dwukrotnie w swej karierze był też karczmarzem (udowodniono mu podawanie gościom borygo, alkoholu metylowego – po zdrapaniu „m” – a nawet „Vistuli”).
- Szablon:T ponoć „nieustraszony” (a Mumii się wystraszył!) łowca upiorów, wilkołaków i strzyg – pomagający najpierw swym przyjaciołom w walce z wampiurami, a następnie dowodzący walką z inwazją potworów rodem z kiczowatych horrorów Lovecrafta. Okazuje się być wysoko postawionym agentem tajnych służb miłościwego Króla Ćwieczka. Jego brat jest z kolei oficerem królewskich sił powietrznych.
- Szablon:T niewydarzony diabeł wyrzucony z piekła i walczący – wbrew swej woli, ale w imię głupio pojętej przyjaźni – najpierw z wampiurami, a następnie z inwazją potworów rodem z kiczowatych horrorów Lovecrafta.
- Szablon:T były anioł-alkoholik, degenerat i chuligan (powszechnie określany krótko jako „szuja i skurwiel”) prowokujący najpierw rozmaite awantury, a wreszcie walczący po stronie potworów rodem z kiczowatych horrorów Lovecrafta. Najlepszym kumplem Pafnucego jest, sparodiowane w tym komiksie, monstrum Frankensteina.
- Szablon:T zdeklasowany czarownik wyrzucony z gildii – alkoholik, degenerat, oszust i kidnaper – prowadzący najpierw jakieś ciemne interesy, a wreszcie walczący po stronie potworów rodem z kiczowatych horrorów Lovecrafta. Jest ciągle okradany przez swego majordomusa; ma też deliryczną obsesję na punkcie krasnali.
- Szablon:T to krwiożercze bestie o groteskowym wyglądzie, które dały tytuł cyklowi. Na ich czele stoi Arcywampiur (bardzo stary – i w ogóle nie ma nogi). Najpierw rabują (czego nie wyssą – to ukradną!) wioski, a wreszcie stają po stronie potworów rodem z kiczowatych horrorów Lovecrafta. Za swą wierną służbę otrzymały własne królestwo – Wampiurium.
