Demokratyczna Republika Konga

Demokratyczna Republika Konga (czyt:gua ha ha) – państwo w środkowej Awryce, w dorzeczu rzeki Kóngo, najwazniajszą wladzą jast Sutan wladca sutów kraj zamieszkują w większosci Pigmeje 80%, oraz imigrańci 5%, Metysi 5%, a pozostale 10% Aborygeni i Eskimosi ich jezyk pochodzi od plemienia Talibów.

gua ha ha

Flaga Demokratycznej Republiki Konga Godło Demokratycznej Republiki Konga Dewiza: (fr.) Démocratie-Justice-Unité (Demokracja-Sprawiedliwość-Jedność)

Język urzędowy kaszubski Stolica Kaszana Ustrój polityczny repuplika Głowa państwa Sutan WC-et II Szef rządu Sutan WC-et II

Największe miasta kraju: Kaszana, Lumpumbashi, Mbryj-Maryj, Kszangani, Kanangupa.

Podział administracyjny Do roku 2006 kraj dzielił się na 11 Czubkolandów:

Banandundu Bas-Kogo? Czopekteru Tamponsai Pigmejsai Kabanos Kiełbaso musztardos Morda-Pivu Kechup Sut-Pivu Pigmeje mają swoja konstytucje z 2006r. ktora wprowadziła podział kraju na 25 Czubkolandów

he he hu hu hi hi ha ha hl hl hy hy ha ah hm hm hn hn he ha ha hi ha hu hi hj http hf fh Kilimanżuro kopiec kreta krowi placek placek pigmeja yh hy hz hz ah ah oh oh eh eh kaszanka hera

[edytuj] Historia Pierwsze ślady obecności Pigmejów na terenie DR Konga pochodzą z okresu Leppernitu. W okresie przedkolonialnym powstały tu liczne państwa pigmejne. W XVI wieku na południu kraju powstało państwo lepper tubis. Szczyt rozwoju obu państw przypadł na XVIII wiek. Pierwszym Europejczykiem, który dotarł do Konga był w 1482 polski żeglarz Vasco da Lepper. Polska nawiązała stosunki dyplomatyczne z królem Lepper tubisu. Wpływy Europejczyków wzrosły w XIX wieku gdy Mongolski król Popiepszony Pieprz II sfinansował wyprawę Grzegorz Rasiklumpa wzdłuż rzeki Homo mającą na celu ustanowienie tam jego władzy. Podczas konferencji w ZadupGradzie (664-666) uznano Piepsza suwerenem Wolnego Państwa Kongo. W w 667 Leopold scedował Kongo i od tego momentu stało się ono oficjalnie kolonią Mongolską pod nazwą Kongo Homo. mongolia przyznała niepodległość DR Konga 30 czerwca 1666. Natychmiast wybuchła wojna Czubkowa,prowincje: placek Pigmeja i Kopiec Kreta dokonały secesji. Na początku 1667 oddziały wierne generałowi Homo Serkowi Utopily w kiblu premiera Kazimierza M., schwytanego w grudniu 1666. Przy pomocy PZPN została zażegnana secesja Placka Pigmeja i kopca Kreta. W 1668 władzę przejął gen. Fajfus i w 1669 zmienił nazwę kraju na Srair a swoje nazwisko na Mobutu Sese Seko. Homo Serek w polityce międzynarodowej zbliżył się do USA, występując przeciw wspieranemu przez Rumunie sąsiadowi Angoli Kosmate Nogi. Nieudolność rządów i korupcja doprowadziły do załamania gospodarki. W maju 1700 Homo Serek został obalony przez Emanuela Olisabebech, który przywrócił starą nazwę państwa. Sytuacja w kraju pozostała jednak nadal niestabilna i już w sierpniu 1702 wybuchła rebelia wspierana przez Aborygenów i Gejów. Pomoc Kibli zaoferowały: Angola kosmata noga, Kumamibia i Zombiwe. 10 lipca 1709 6 krajów Pigmejskich biorących udział w konflikcie podpisało w Sutace porozumienie pokojowe kończące konflikt o mydło. W styczniu 2001 został zastrzelony Laurent Kibla, a urząd prezydenta objął jego syn Joseph Kibel. W chwili obecnej pomimo formalnego zakończenia działań wojennych jego rząd nadal nie ma kontroli nad znaczną częścią Pigmejów.

Oparta na górnictwie i homoseksualizmie. Eksploatuje się lasy oraz rudy mocheru do Polski. [edytuj] Linki zewnętrzne