Partykuła

Li czy no że, niech by nie.

Partykuła o sobie samej

Partykuła – nieodmienna część mowy, służąca zazwyczaj jako wstawka w zdaniu. Niesamodzielny, wpada w wypowiedź zupełnie nieproszony, czasem występuje z wykrzyknikiem jako partykułowykrzyknik.

Rodzaje partykuł

Partykuły wedle języka polskiego tak idą:

• przecząca – przeczy jakiemukolwiek istnieniu, czasem nawet sobie samej (podwójne zaprzeczenie). Zwykle jest to nie, czasem też ani.
• przypuszczająca – zakłada istnienie czegoś, w połączeniu z powyższą wyraża mocne zaprzeczenie (chyba nie). Może też odzwierciedlać troskę o stan naszego rozmówcy (chyba Cię po ło).
• pytająca – czy znasz-li takową?
• rozkazująca – stosowane do zmuszania osób trzecich liczby pojedynczej do zrobienia czegoś (niech on to zrobi!).
• twierdząca – coś w stylu tak, tak, lekarz kazał potakiwać.
• wzmacniająca – wstawki na ż, np. -że, -żesz, no, -ż (nosz kurdeżesz).
• życząca – taka pozostałość optatywu – oby.

Przypisy

To jest tylko zalążek artykułu z dziedziny językoznawstwa. Jeśli nie jesteś Ruskiem z bazaru – rozbuduj go.