Czasownik
Czasownik – część mowy przedstawiająca czynności (co się stało się?) i niektóre stany (czy on jest trzeźwy?). Nie dość, że jest odmienna to odmienia się odmiennie! Poza tym się koniuguje się.
Najnowsze badania dowodzą, iż czasowniki chorują na rozdwojenie jaźni. Ba, żeby tylko rozdwojenie. W Polsce zanotowano przypadki czasowników mające trzy osoby, a występujące w grupach kolejne trzy! Naukowcy pracują nad szczepionką, ale teraz pracują nad ptasią grypą, więc trzeba poczekać... Wracając do tematu, oto przykłady odmiany przez czasy. W stadium początkowym występuje liczba pojedyncza.
| pierwsza osoba | Ja wandalizuję Nonsensopedię | Osoba zdrowa, nie potrzebuje leczenia. Wystarczy wlepić szablon w dyskusję użytkownika i po problemie, a jak się rzuca, to ban. |
|---|---|---|
| druga osoba | Ty wandalizujesz Nonsensopedię | Występuje przy piciu do lusterka. Stosowany często wraz z oskarżycielskim tonem. |
| trzecia osoba | On wandalizuje Nonsensopedię Ona wandalizuje Nonsensopedię Ono wandalizuje Nonsensopedię |
Czyli zrzucamy winę na kogoś innego. |
Jeżeli stan jest krytyczny, czasownik mówi o sobie w liczbie mnogiej.
| pierwsza osoba | My wandalizujemy Nonsensopedię | Wymyślony przyjaciel – wszystko robią razem. Wysyp trolli, ogólnie rzecz biorąc. |
|---|---|---|
| druga osoba | Wy wandalizujecie Nonsensopedię | Więcej niż dwóch – lepiej wezwij egzorcystę. Znowu ten ton... |
| trzecia osoba | Oni wandalizują Nonsensopedię One wandalizują Nonsensopedię |
Obwinianie wszystkich dookoła. |
Fatalnie natomiast, jeśli pojawia się w liczbie podwójnej, ale w sumie... mądrej głowie dość dwie słowie?
Zobacz też[edytuj • edytuj kod]
To jest tylko zalążek artykułu z dziedziny językoznawstwa. Jeśli nie jesteś Ruskiem z bazaru – rozbuduj go.
