Justynian I Wielki

Justynka w całej swej okazałości

Justynian I Wielki – cesarz bizantyjski w latach 527-565, prawnodawca, autokrata, biurokrata, pogromca pogaństwa, wielki reformator, a poza tym laluś, mamisynek, konformista i pantoflarz.

Polityka

Justynian nie został obdarzony umiejętnością podejmowania decyzji, musiała zatem to za niego czynić wybranka serca. Jako, że rozmanierowane damy dworu cesarskiego nie były w stanie tego zapewnić, zmuszony był poczynić reformy, aby poślubić kobietę z ludu. Nie było to jednak łatwe, ponieważ prawo rzymskie, jeszcze od czasów starożytnych zabraniało cesarzom poślubiania plebejuszek. Kiedy przeforsował reformy, powziął za żonę Teodorę i od razu powierzył jej władzę nad Cesarstwem. Panowanie pierwszego feministy w historii nie przypadło do gustu szowinistycznym stronnictwom rydwanowym, które zawiązały spisek mający na celu osadzenie na tronie niejakiego Hypacjusza. Mężny Justynian, dowiedziawszy się o tych planach, zabunkrował się w pałacowych komnatach i razem z najbliższymi sobie poddanymi rozpoczął szykowanie ewakuacji z Konstantynopola. Ujrzawszy to Teodora, postanowiła przemówić przed rozszalałym tłumem, aby uświadomić go, że nie boi się śmierci. Widząc ten wyczyn, Justynian przypomniał sobie co o swojej tożsamości płciowej i nakazał legionistom krwawo rozprawić się z protestującymi tłumami, a uzurpator Hypacjusz pożegnał się z głową. Po tych traumatycznych wydarzeniach, Justyś postanowił dać wyraz swej megalomanii i niemal natychmiast zabrał się do odbudowy spalonego przez spiskowców fragmentu miasta. Pod koniec 537 roku oddał do użytku bazylikę Hagia Sofia, ściągając niemałe zainteresowanie Arabów, którzy następnie kilkakrotnie najeżdżali na

Zainteresowania

• Walka o równouprawnienie;
• Przemyt jedwabników z Chin;
• Wysyłanie różnokolorowych tkanin cesarzom zachodu;
• Odzyskiwanie utraconych prowincji;
• Zastępowanie łaciny greką;