Michał Kamiński
|
Ten artykuł dotyczy polskiego polityka. Zobacz też hasła o innych osobach o tym imieniu. |
Michał Kamiński (ur. 28 marca 1972 w Warszawie) – polski polityk i lizus.
Biografia[edytuj • edytuj kod]
Swoją wielką karierę Michał rozpoczął jako szeregowy działacz NOP. Tam swoim kolegom przynosił piwo i czekał łaskawie, aż go zaproszą do stołu. Potem wbił się do ZChN. Tam kleił się do Marka bez nazwiska oraz piłki do haratania w gałę.
Michał Kamiński rozpoczął wielką karierę. Rano prowadził Katolickie Radio Łomża, w południe pracował w Sejmie, a wieczorami prowadził playboyowate życie. Krótko przed wyborami wbił się do AWS. Tam balował trzy lata, pomógł Marianowi Krzaklewskiemu zdobyć 15% na wyborach prezydenckich i wracał do imprez.
W 2000 roku zauważył, że AWS do Sejmu raczej się już nie dostanie. Szybko znalazł sobie sojuszników wśród nepotystów i znalazł się w PiS. Dla wkupienia się w łaski kierującego partią Jarosława odegrał Kamiński scenę klęcząc, szlochając, bijąc się w pierś za błąd z 1995 roku. Starczyło na tyle, że w 2001 roku przedłużył mandat na Wiejskiej, ponownie z Podlasia.
W 2002 roku pomógł Kaczyńskiemu zostać prezydentem Warszawy. Potem w nagrodę dostał „jedynkę” do Parlamentu Europejskiego ze stolicy, gdzie za jeszcze większe pieniądze i zero pracy, czyli to, co uwielbia do dzisiaj, mógł czerpać z życia, ile popadnie. Zwycięstwo w wyborach parlamentarnych i prezydenckich w 2005 roku dało mu przepustkę do wrót prezesa. Był jednym z niewielu, którym się to udało osiągnąć (drugim był Jarosław).
Aby poradzić sobie z wrogami, podporządkował sobie media. Michał Kamiński nie wylewał za kołnierz, dzięki czemu cała Polska uznała go za nowy twór tworzonej wówczas IV RP.
W 2007 roku Michał Kamiński strzelił sobie w stopę. Zaplanował, by przyspieszyć ciut wybory. Miał pomysł na rządzenie krajem przed PO. Przez trzy lata był spokój, dopóki nie poryczał się w programie Stokrotki po wydarzeniach w Smoleńsku. Tam wbił nóż plecy Jarosławowi i odszedł do PJN, jednak założyciele PJN mieli wyjątkowo dobrą pamięć i nie pozwolili mu długo balować.
We wrześniu 2016 chciał wysłać Niesiołowskiego do psychiatryka, ten jednak odwiódł go z tego pomysłu, proponując założenie nowej partii. Zgodził się – dzień później założył koło poselskie Europejscy Demokracji, a listopadzie tego samego roku powstała partia Unia Europejskich Demokratów, która dzień później zmieniła nazwę na Partię Demokratyczną.
