Programowanie na kartce
Programowanie Marshall'a (ang. Marshall programming, MP) – paradygmat programowania, w którym programy pisze się z wykorzystaniem kartki A4 (koniecznie w kratkę oraz długopisem z czarnym wkładem). Tak napisany program można skompilować przy użyciu oczu lub przy użyciu kompilatora (niestety wadą jest wymóg uprzedniego przepisania kodu do komputera). Pierwsze użycie zostało zanotowane przez grupę czterech dzielnych studentów w warunkach domowych.
Wysnuli oni 3 najważniejsze cechy:
- programowanie na kartce nie przynosi namacalnych korzyści,
- u ludzi stosujących ten paradygmat zaobserwowano zwiększony poziom kortyzolu
- ból nadgarstka oraz dolnej części pleców
Podejście to różni się od tradycyjnego programowania proceduralnego, tudzież obiektowego gdzie kod pisze się na komputerze. Programowanie Marshall'a ma utrudnić życie potencjalnym programistą oraz odsiewać najsłabsze jednostki, które bazują swoją wiedzę na najnowszych technologiach (czyt. komputer)
Największym atutem programowania, paradygmat nie posiada atutów.
Przykładowy kod napisany z użyciem Paradygmatu Marshall'a
