Poker

Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru
To jest najnowsza wersja artykułu edytowana „12:20, 13 lut 2022” przez „Runab Berkenetz (dyskusja • edycje)”.
(różn.) ← przejdź do poprzedniej wersji • przejdź do aktualnej wersji (różn.) • przejdź do następnej wersji → (różn.)
Typowe rozdanie w Pokerze
Najfaniejsza w pokerze jest górna półka. Najlepsi pokerowi gracze są milionerami i międzynarodowymi idolami

Graliśmy uczciwie - ty oszukiwałeś, ja oszukiwałem, wygrał lepszy.

Wielki Szu o typowej rozgrywce pokera

Poker – amerykańska losowa gra karciana zbierająca coraz większe żniwo uzależnionych graczy, zmaltretowanych myśleniem o flushach, bedbitach i okularach przeciwsłonecznych.

Etymologia[edytuj • edytuj kod]

Nazwa pochodzi zapewne od angielskiego słówka poker, czyli hak pożarniczy. Do dzisiaj oddaje to charakter starań obu zawodników aby wyglądać jednocześnie cool i groźnie, tzw. pokerowa twarz. Aby zawodnicy mogli sobie dać siana przynajmniej z oczami, stworzono ciemne okulary przeciwsłoneczne.

Historia[edytuj • edytuj kod]

Gra powstała w czasach Dzikiego Zachodu, gdzie od początku wygrywał ten, kto lepiej kantował. Z czasem jednak ostatnie słowo należało do tego, kto miał najsprawniejszą rękę do rewolweru. Niedawno, grając w pokera, Bond uratował świat.

Przygotowanie do gry[edytuj • edytuj kod]

Do gry potrzeba:

  • 52-60(x2)cCenzura2.svgj go wie ile kart (im idiotyczniejszy wariant, tym więcej kart potrzeba),
  • stołu,
  • dealera narkotyków,
  • letnio ubranych osiemnastek – wszak poker rozbierany bawi najlepiej,
  • często: krupiera (w internecie: bot losująco-rozdająco-adminujący[1]),
  • bardzo często: pieniędzy, ale można użyć też zapałek,
  • jeszcze częściej: współgracza,
  • na wszelki wypadek: glocka 18c kaliber 9mm oraz telefonu do przyjaciela,
  • oraz pustego studia Eurosportu bądź DSF.

Warianty[edytuj • edytuj kod]

  • Texas Hold'em – obowiązkowo na środku pustyni w stojącym cyrku. Najbardziej znana odmiana to taka, w której faceci jako blef puszczają powietrze z nosa a kobiety ściągają odzież wierzchnią.
  • Dziad Hold'em – obligatoryjnie dostosowane do podeszłego wieku. Tutaj spotykają się skompromitowani i zczyszczeni do złamanego centa oldboye z innych wariantów. Dla bezpieczeństwa, jako kapitał, pensjonariusze domów opieki społecznej dają dziadkom trzy pudełka zapałek (wypalonych, trzeba dbać o bezpieczeństwo starszych pokoleń, nieprawdaż?).
  • London Hold'em – w tej kategorii mogą brać udział tylko niepełnoletnie dziewczyny, które uwodzą niemieckich chłopców na słonecznych plażach w Turcji. Niektórzy upierają się, że jest to kategoria pokera rozbieranego.
  • Moskwa Hold'em – trzy karty na rękę, dwie dolosowywane, reszta jak w rosyjskiej ruletce. Jedyna odmiana pokera, gdzie właściwie traktuje się fartujące n00by. Zbytni farciarz zarabia takie bonusy jak amunicja z RPK-47 (czyt. kulka w łeb) lub granat RG-42 podczas przeparkowywania samochodu.
  • Poznań–Kielce Hold'em – wskutek skąpstwa pyrlandczyków gra się nie kartami, a plastrami po ziemniakach. Za wzorki odpowiada kielecki folklor ludowy, zwany potocznie scyzorykami. Reszta przypomina normalnego pokera, z tym, że czas rozgrywki (wskutek poznańskich stawek na poziomie 10 groszy na wejście) jest znacznie wydłużony.
  • Warszawa Hold'em – na początku krupier ma 52 karty (liczba rośnie), a gracze po 5. Zadaniem gracza jest uzbieranie 100 kart. Gdy na choć jednym stole gra się w Warszawa Hold'em, dziwnym trafem na innych giną karty w dużych ilościach.

Zasady podstawowe[edytuj • edytuj kod]

Trzeba tak dobrać karteczki, aby dopasować sobie parki, kolorki i karetki. W pokerze rozbieranym możliwe także przepyszne trójkąciki. Poker rozbierany to w ogóle jedyna gra, w której przegrany ma szansę cieszyć się i bawić tak samo jak wygrany.

Wyróżniamy następujące kombinacje kart:

  • Wysoka karta – karta sfarcona, czyli szczęście n00ba.
  • Para – dwie takie same karty, np. dama oczko i dama piczko.
  • Dwie pary – jak wyżej, tylko podwójnie (nie dotyczy stanu upojenia alkoholowego).
  • Tercet – trójeczka tego samego.
  • Strit, prosty, ulica – układ pięciu kart po kolei.
  • Kolor|ang. flush – układ, pozwalający wpieprzyć bardzo dużo pieniędzy, kiedy ktoś inny ma fulla.
  • Mały full|ew. mocny full – nisko notowane karty w układzie trójkąt–para. Z tego powodu łatwo można podczas pokera rozgryźć swingersów – wtedy zawsze wywalają mordy na kształt banana.
  • Kareta, karota, karoca – jakbyś nie wymawiał, to nie próbuj, siedź cicho i przybierz pozę jakbyś otrzymał parę dwójek.
  • Straight flush – spłukanie pięciu toalet w tym samym kolorze.
  • Royal flush – złota spłuczka na toalecie w Las Vegas od asa.

Koniec gry[edytuj • edytuj kod]

Po krótkim czasie, zazwyczaj pół roku, gra się kończy. Dzieje się to wtedy, gdy jeden gracz wycygani od pozostałych całą kasę.

Uwagi dla uzależnionych[edytuj • edytuj kod]

Jeśli grasz w kasynie[edytuj • edytuj kod]

  • Kiedy żona ugotuje kiepski obiad, nie wypada kwitować tego jako bedbit.
  • Ciemne okulary słoneczne może i przydają się w mimice podczas pokera, ale wzbudzają niesmak podczas rozmowy kwalifikacyjnej.
  • Nie wszystko można wygrać przez blefowanie. W życiu nazywa się to kunktatorstwem.
  • Licz się z tym, że nawet mówiąc na pre-flopie „wow, jaki fart, dostałem flusha” ludzie mogą nie spasować.

Jeśli grasz po necie[edytuj • edytuj kod]

  • Programy przeliczające prawdopodobieństwo kombinacji nie wygrają za ciebie partii. Czasami potrzebujesz i farta.
  • Nie wyzywaj innych ludzi od fartów tylko dlatego, że trafili kombinację 1:5858843. Nie bez powodu poker jest grą losową.
  • Prostytutka to 50 zł, jedna wygrana partia to 20 zł, więc zastanów się czy opłaca ci się ryzykować wieczorne baraszkowanie z żoną na „tylko jeszcze jedną partię”. Żonie zazwyczaj po godzinie przechodzi taka ochota.

Zobacz też[edytuj • edytuj kod]

Przypisy

  1. korzystający z generatora liczb pseudolosowych – możesz wiedzieć, co mają inni