Atawizm

Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru

Atawizm - występowanie u człowieka cech zwierzęcych pochodzących od przodków (w łac. atavus znaczy przodek), bądź cech człowieczych u zwierząt; może implikować psychofizyczną podatność na zoofilię oraz wegetarianizm (tylko u zwierząt)

Postawy oraz geneza

Cechy rozpoznawcze

Człowiek którego cechują symptomy atawistyczne posiada umiejętności od-zwierzęce.

  • kopyta
  • wrażliwość na pełnię księżyca
  • wbudowany noktowizor w gałce ocznej
  • sierść na twarzy
  • umiejętność wspinaczki
  • rzut kamieniem +1
  • identyfikacja po zapachu moczu/odbytu
  • zrzucanie skóry
  • jedzenie padliny
  • ślinotok

Poziom rozwinięcia tych cech zależy od religii, przekonań, profilu psychologicznego atawistycznego osobnika. U chrześcijan i muzułmanów najczęściej rozwija się lekki puszek na skórze, chitynowy pancerz na narządach rozrodczych, ślinotok i regeneracja. Komunistom rosną kły, bujna czupryna na plecach oraz wrażliwość na pełnię księżyca. Demokraci oraz liberałowie zrzucają często skórę w sezonie, posiadają zdolności morfizacji i jedzą padlinę. Czasami następuje całkowita transformacja w istotę nadprzyrodzoną (np. wilkołak) poprzez identyfikację ze swoimi zwierzęcymi instynktami (zabijania - Satanista, mordowania - Metale, kanibalizmu - Bezdomni, okrucieństwa - Policjant). Żadna encyklopedia nie chce tego przyznać, ale jest to prawdą, że nie każdy chce z tymi symptomami walczyć. Istnieją dowody na istnienie osobników którzy wykorzystują swoje atawizmy dla rozrywki lub zarabiania na życie (Spiderman, Batman, Hulk Hogan, Pikachu).

Pochodzenie

Skąd się (u diabła) bierze atawizm? Jak wspomniano w definicji, jest to powrót cech zwierzęcych w formie dodatkowych skillsów. Co oznacza "powrót cech"? Otóż parę(set) pokoleń wstecz ktoś z przodków musiał się zakochać w swoim zwierzęciu (bądź przodek zwierzęcia w swoim człowieku). Sama miłość jednak odgrywa tu rolę determinacyjną. Sam akt przekazania i zmutowania z obcym DNA zasadniczo pozostaje w historii genetycznej i istnieje możliwość nawrotu cech obcego DNA w czystej formie (patrz - Cechy rozpoznawcze). Amerykańscy naukowcy prowadzą badania nad tym typem zwyrodnienia lecz ogólnie uznaje się je za wrodzone, nieuleczalne oraz pożyteczne.