Poezja

Poezja- sztuka, z którą zapoznajemy się na lekcjach polskiego i nigdzie poza tym. Czytelnictwo tomików poezji pełza w pobliżu progu błędu statystycznego, nie jest to zatem dobra forma zarobkowania, jedynym wyjątkiem jest przypadek, gdy jesteśmy homoseksualnym murzynem, walczymy o prawa kobiet w Katarze i byliśmy za młodu molestowani przez księdza - satanistę; wtedy mamy szansę na nagrodę Nobla. W innych wypadkach lepiej zatrudnić się na budowie. Poezja dzieli się na dobrą i do kitu, chociaż nikt nigdy nie zdefiniował jaka do której kategorii należy, wiadomo jedynie, że Mickiewicz jest dobry.

Uprawianie poezji polega na pisaniu słów znanych wszystkim, ale w zupełnie nieoczekiwanych kombinacjach, np: "Kreując śliwki wyrozumiałe pośród wszeteczności". W czytelniku wzbudza to odruchowy szacunek wobec autora, bowiem czytelnik w swojej naiwności uważa, że chociaż Wielki Twórca pojmuje sens swoich dzieł, i tu, niestety, się myli. Wiersz idealny powinien być krótki i zwięzły, bo ileż można pisać o niezrozumiałych pierdołach. Do poezji zalicza się również wierszyki traktujące o dupie Maryni i to jakoś ją ratuje, ale bez przesady.

Człowiek piszący poezję (zwany dalej poetą) wyróżnia się z tłumu niebanalną osobowością opakowaną, w przypadku młodzieży, w czarne ciuchy, ostry makijaż i samobójcze myśli, a w przypadku dorosłych twórców - w szalik, fikuśną czapkę bądź kapelusz i nieobecny wzrok wywołany nadmiernym piciem cieczy zawierających etanol, przez postronnych mylony z zamyśleniem. Poeta powinien organizować wieczorki poetyckie aby rozsławić swój geniusz, powinien także wydać tomik wierszy żeby nie było mu głupio, gdy będzie czytał owe wiersze podczas wieczorku, wiadomo bowiem, że słowo drukowane jest bardziej wartościowe. W ostateczności można włożyć wyrwane z zeszytu kartki w dowolną dostępną książkę. Jeśli tomik zostanie wydany nakład nie powinien przekroczyć stu sztuk, bowiem to pozbawiłoby poetę możliwości narzekania na to, że nikt go nie rozumie i że doceniony zostanie dopiero po śmierci.

Znani poeci to: Mickiewicz.

Ponadto każdy z nas może zostać poetą, wystarczy zaopatrzyć się w zestaw młodego liryka. W skład takiego zestawu wchodzą: zeszyt w kratkę 60 stronnicowy z jakimś "dezajnerskim" ew. przygnębiającym wzorkiem na okładce, długopis (najlepiej nadaje się taki przerywający, gdyż wtedy łatwiej nam odczuwać frustrację i beznadzieję, która przyda się potem przy opisie świata, przyrody etc.) i tanie wino. Zestaw do nabycia w każdym monopolowo - papierniczym.

Słowa które należy używać będąc poetą: epoka, cierpienie, ból, świat, niedoceniony/a, egzystencja, poezja, a także gama pojęć organicznych: śluz, rzygowiny, łupież i tym podobne.