Upodobnienie fonetyczne
Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru
 |
Ten artykuł jest pisany w stylu osoby (lub czego tam), której dotyczy i może nie być zrozumiały dla wszystkich. |
Upodobnienie fonetyczne – różnice miendzy tym, jak sie wyrazy pisze, a jak mówi. Dochodzi do niego ftedy, gdy dwie położone obok siebie spółgłoski w wyrazie tak sie lubiom, że jedna pszekazuje swoje cechy tej drugiej.
Podział upodobnień
- Udźwiencznienie – jest wtedy, gdy głoska bezdźwienczna otrzymuje dźwienczność od innej dźwiencznej, np. wyraz tagże, gdzie bezdźwienczne k zamienia się w dźwienczne (nawet bardzo) g (widzisz?). Zapisuje sie to właśnie tak: k:g.
- Ubezdźwiencznienie – to samo, co udźwiencznienie... Ale na odwrót, np. wyraz pszyjaciel, rz:sz
- Utrata dźwienczności na końcu wyrazu (zwany tesz zanikiem dźwienczności w wygłosie) – prawie jak ubezdźwiencznienie. Przykładowo: chlep (b:p)
- Uproszczenie grupy spółgłoskowej – jej wpływy zauważa sie szczególnie w szypkiej mowie. Na przykład dajmy japko.
