Milionerzy
Czy jesteś pewien?
Hubert Urbański w Milionerach
Milionerzy (ang. Hu łonts tu bi e Milioneir?, ur. 3 września 1999, zm. 26 stycznia 2003, zmart. 19 stycznia 2008) – teleturniej nadawany w przerwach bloku reklamowego w godzinach od 18:00 do 19:00. Jego celem jest zdobycie 500 tys. złotych, bo wygląda ładniej niż milion. Na transmisję składa się 30 minut reklam przerywanych wstawkami z programem.
Początki
Polacy z masonerskiego TVN-u chcieli zrobić polską wersję Who Wants to Be a Millionaire?. Na początku nazwa miała brzmieć: Kto chce zostać pół-milionerem?. Nazwa ta nie mieściła się w rombie (pierwszej generacji loga), więc powstała krótsza, bardziej oryginalna nazwa, Milionerzy. Po wielkim oburzeniu zagranicznych edycji logo rok później zostało zmienione w kółeczko.
Śmierć i zmartwychwstanie
Właściciel TVN-u przestał zarabiać na rozdawaniu groszy i zakończył program. Nastała żałoba, która trwała do roku 2008. Hubert, który nie dostał premii za wygibasy z ciałami niebieskimi, powrócił do Milionerów, by jeszcze raz zapytać wszystkich Polaków: „czy jesteście pewni?”.
Droga po wygraną
Aby wygrać 500 000 złotych, należy odpowiedzieć prawidłowo na 11 pytań i zrezygnować z odpowiedzi na ostatnie. Czas na odpowiedź jest nieograniczony i przerywany przez Huberta Urbańskiego zapytaniami o pewność odpowiedzi. Sumy za odpowiedź na poszczególne pytanie są następujące:
- 1. pytanie • 500 zł
- 2. pytanie • 1 000 zł (gwarantowane)
- 3. pytanie • 2 000 zł
- 4. pytanie • 5 000 zł
- 5. pytanie • 10 000 zł
- 6. pytanie • 20 000 zł
- 7. pytanie • 40 000 zł (gwarantowane)
- 8. pytanie • 75 000 zł
- 9. pytanie • 125 000 zł
- 10. pytanie • 250 000 zł
- 11. pytanie • 500 000 zł,ale i tak większość Polaków występujących w Milionerach są za głupi,by wygrać choćby 40 000 zł.
Milionerzy na świecie
W ukraińskiej wersji Milionerów producenci zrezygnowali z koła ratunkowego pytanie do publiczności, bo ta ciągle robiła graczy w konia odpowiadając źle na zadane pytanie. Inaczej zachował się jeden z graczy w Wielkiej Brytanii – on sam zrobił w konia prowadzącego i producentów – porozumiewał się z osobą z widowni za pomocą kaszlnięć.
