Deklinacja
Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru
Deklinacja – odmiana, głównie rzeczowników, przez przypadki. Deklinacji ulegają także zaimki, liczebniki, przymiotniki, wymiotniki oraz niektórzy politycy, itp. Deklinacja została wynaleziona przez Dekli, na co wskazuje nazwa
Lista przypadków
Szkolne
- Mianownik – kto? co?
- Dopełniacz – kogo? czego?
- Celownik – komu? czemu?
- Biernik – kogo? co?
- Narzędnik – z kim? z czym?
- Miejscownik – o kim? o czym?
- Wołacz – o!
Uzupełniające
W 2006 roku decyzją premiera Kaczyńskiego deklinacja została poszerzona o nowe pytania gramatyczne:
- Wołacz rozszerzony - o, k...
- Młodzieżownik – yes! yes! yes!
- Wygryźnik – kto? kogo? dlaczego?
- Łapownik – kto? komu? ile?
- Przypierdolnik – komu? w co?
- Przypierdolnik materialny – komu? w co? za ile?
- Wymiotnik – po czym? po ilu?
Prokreacyjne
- Intymnik – kto? z kim?
- Intymnik materialny – kto? z kim? za ile?
- Dziecinnik I - a cioo? a po ciooo? a dlaciegooo?
- Dziecinnik II - kto? z kim? ile ma [1]?
- Dziecinnik materialny - kto? z kim? ile ma[2]?
Polityczne
- Złodziejnik – komu? gdzie? ile?
- Politycznik – koalicja? z kim? dlaczego? po co?
- Prezydentnik potrójny kombinowany – kwa? kwa? kwa?
- Prezydentnik prosty – co na to Jarek?
- Przedwybornik – komu? za co? co damy?
- Powybornik – co ja, kurwa, zrobiłem?
Nieokreślone
- Powodnik – dlaczego ja?
- Dziwnik – ale o co chodzi?
- Maćkownik – co się stao?
- Kononowiczownik – co się stało się?
- Kacownik – kim jestem? gdzie jestem?
- Sądownik - kto? ja?
Nałożenie odpowiedzialności
Jeśli chcesz edytować ten artykuł, pamiętaj, że w twoich rękach będzie polska gramatyka. Jeśli źle z nią postąpisz, nie dziw się, gdy jutro nie będziesz w stanie mówić gramatycznie[3].
