Upodobnienie fonetyczne
Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru
Wersja z dnia 19:12, 7 paź 2009 autorstwa 89.76.26.111 (dyskusja)
Ten artykuł jest pisany w stylu osoby (lub czego tam), której dotyczy i może nie być zrozumiały dla wszystkich. |
Upodobnienie fonetyczne – różnice między tym, jak się wyrazy pisze, a jak mówi. Dochodzi do niego wtedy, gdy dwie położone obok siebie spółgłoski w wyrazie tak się lubią, że jedna przekazuję swoje cechy tej drugiej.
Podział upodobnień
- Udźwięcznienie – jest wtedy, gdy głoska bezdźwięczna otrzymuję dźwięczność od innej dźwięcznej, np. wyraz także, gdzie bezdźwięczne k zamienia się w dźwięczne (nawet bardzo) g (widzisz?). Zapisuje się to właśnie tak: k:g.
- Ubezdźwięcznienie – to samo, co udźwięcznienie... Ale na odwrót, np. wyraz pszyjaciel, rz:sz
- Utrata dźwięczności na końcu wyrazu (zwany tesz zanikiem dźwięczności w wygłosie) – prawie jak ubezdźwięcznienie. Przykładowo: chlep (b:p)
- Uproszczenie grupy spółgłoskowej – jej wpływy zauważa się szczególnie w szybkiej mowie. Na przykład dajmy japko.