Suszarka
Suszarka – przedmiot służący do zasmradzania łazienki poprzez palenie sobie włosów LUB alternatywna nazwa policyjnego fotoradaru.
Budowa[edytuj • edytuj kod]
Suszarka składa się z grzałki (najczęściej do herbaty z wojskowego demobilu) i wentylatora (całość ma moc porównywalną z pierdnięciem Simsona, SERIO!) oraz rączki do masażu dłoni poprzez długotrwałe wibracje i krótkie impulsy elektryczne.
Posiada też obudowę zwiększającą sprawność urządzenia (więcej smrodu podczas przepalania cienkiej warstwy plastiku), ewentualnie z możliwością dołączenia szpanerskiego tłumika celem skoncentrowania morderczego strumienia ciepła w jedno miejsce i sprawiania wrażenia, iż urządzenie jest większe i ma moc porównywalną do skutera.
Na obudowie znajduje się też zwykle przycisk gazu oraz przekładnia do zmiany sprawności chłodnicy[1]. Niektóre modele posiadają również turbo z traktora używane wtedy, gdy włosy przygasają.
Działanie[edytuj • edytuj kod]
Suszarka zasilana jest prądem elektrycznym o napięciu 220–230V, z czego potrafi wycisnąć energię ok. 1 kW [2]. Powietrze jest rozgrzewane i wymiatane na zewnątrz poprzez wentylator, który powoduje wkurzające wibracje na dłoniach i w uchu.
Historia[edytuj • edytuj kod]
Pierwotnie jako suszarek używano lejów krasowych (otworów w jaskiniach), przez które powietrze ulatywało z jaskiń z wysoką prędkością. Kiedy człowiek osiedlił się w domu, na długi czas zapomniano o tym wspaniałym osiągnięciu techniki. Suszarkę wynalazł na nowo w XX w. jakiś facio, który przebywał w czasie jazdy koło silnika chłodzonego powietrzem.
Suszarka profesjonalna (fryzjerska)[edytuj • edytuj kod]
Jak wyżej, z tym, że jest zrobiona z silnika odrzutowego, ma moc porównywalną ze Smartem i sterowanie na panelu.