Electric Light Orchestra: Różnice pomiędzy wersjami
Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru
M (→Oryginał) Znacznik: edytor źródłowy |
|||
| (Nie pokazano 16 wersji utworzonych przez 5 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
[[Plik:Glühwendel brennt durch.jpg|thumb|200px|ELO podczas koncertu. ''Smokin' hot!'']] |
|||
'''Electric Light Orchestra''' (Elektryczne Światło Orkiestry) – niedemokratyczny projekt wodzowski niejakiego Jeffa Lynne'a grający połączenie rocka elektronicznego i < |
'''Electric Light Orchestra''' (Elektryczne Światło Orkiestry) – niedemokratyczny projekt wodzowski niejakiego [[Jeff Lynne|Jeffa Lynne'a]] grający połączenie rocka elektronicznego i <del>muzyki klasycznej</del> [[Wiolonczela|wiolonczeli]] nazywane ambitnie [[rock]]iem progresywnym, tj. idącym do przodu, cokolwiek by to nie znaczyło. |
||
== |
== Wybrana dyskografia == |
||
=== ''The Electric Light Orchestra'' (''No Answer'' w Stanach) === |
|||
Aby zrozumieć jak coś tak chorego mogło się w ogóle narodzić, trzeba zajrzeć głębiej w psychikę wielkiego wodza. Tak więc Jeff miał ojca muzyka, którego ojciec też był muzykiem i tak od roku 1678 poczynając. Zważywszy na to zafascynowany big-beatem i rock&rollem Jeff zmuszany był do grania na instrumentach klasycznych. Na złość ojcu wybrał wiolonczelę, do której umiłowanie zostało mu przez całe życie. Kiedy zaś tylko uzyskał pełnoletność uciekł z domu i zaczął grać na gitarze. Po kilku latach błąkania się po różnych zespołach postanowił zaś założyć Electric Light Orchestrę. Zatrudnił sobie perkusistę Beva Bevana oraz innych muzyków, których rozstawiał po kątach wedle uznania. Wydali tak kilka albumów po czym się rozwiązali w 1986. Oficjalną przyczyną było odejście Beva Bevana do [[Black Sabbath]], ale prawda była taka, że zarobili po prostu tyle kasy, że starczyłoby im do końca życia, gdyby nie niekończące się procesy sądowe. Bevan bowiem popracował w Black Sabbath tylko parę miesięcy po czym został koncertowo wy{{Cenzura3}}ny przez [[Tony Iommi|Tony'ego Iommiego]] i postanowił reaktywować ELO, którego czuł się współzałożycielem. Lynne oczywiście wypowiedział mu wojnę, która pochłonęła miliony funtów. Bevan nie dopiął jednak swego i założył ELO Part Two, które grało to samo co prawdziwy zespół. Wydali tak dwie płyty, które przeszły bez echa, ale wystarczyły na zwrot kosztów sądowych dla perkusisty. Również nadszarpnięty budżet Lynne'a wymagał jednak naprawy, więc w 2000 wydał on nową płytę. W 2016 wydał kolejną, pod którą się podpisał jako Jeff Lynne's ELO, żeby powiedzieć to, co i tak wszyscy wiedzią. |
|||
Amerykańską wersję albumu wydano z oryginalną nazwą, bo połączenie telefoniczne między muzykami i wytwórnią się zerwało, a telefonistka musiała odpowiedzieć na pytanie „Jak ma się nazywać album?”. Tamta odpowiedziała zgodnie z prawdą: „K{{cenzura3}}wa, zerwało się”. Zespół wiele razy prosił krytyków o recenzję. Póki co nie otrzymał odpowiedzi. |
|||
== |
=== ''ELO 2'' === |
||
O odbiorze tej płyty możemy powiedzieć tyle, że tym razem [[ktoś]] jednak odebrał. W sensie, słuchawkę od [[telefon]]u w Stanach Zjednoczonych, bo album nazywa się tam [[prawie]] identycznie. |
|||
=== Oryginał === |
|||
* '''[[The Electric Light Orchestra]]''' (1971) – pierwsza płyta zespołu, nawet nie tak komercyjna jak późniejsze. |
|||
* '''[[ELO 2]]''' (1973) – próba zachęcenia do słuchania <s>muzyki klasycznej</s> wiolonczeli młodszej klienteli. |
|||
* '''[[On the Third Day]]''' (1973) – pierwszy poważny sukces. |
|||
* '''[[Eldorado|Eldorado, A Symphony]]''' (1974) – o tym jak wiele można zarobić na głupich fanach. |
|||
* '''[[Face the Music]]''' (1975) – zawierał [[cover]] ''Evil Woman'', piosenki Black Sabbath. Czyżby Bev miał wizję? |
|||
* '''[[A New World Record]]''' (1976) – o nawiązaniu pracy z nową wytwórnią. |
|||
* '''[[Out of the Blue]]''' (1977) – wódz nie stronił wtedy od narkotyków i stracił zdolność do [[Ślepota barw|widzenia niebieskiego]]. |
|||
* '''[[Discovery (Album Electric Light Orchestra)|Discovery]]''' (1979) – tu poczynił odkrycie, że jednak widzi. |
|||
* '''[[Xanadu]]''' (1980) – [[soundtrack]] do filmu pod tym samym tytułem. Chociaż wielki wódz twierdzi, że to film powstał specjalnie pod piosenki ELO. |
|||
* '''Time''' (1981) – płyta wbrew pozorom nie zawiera coveru [[Pink Floyd]] o tym samym tytule. |
|||
* '''Secret Messages''' (1983) – tu z kolei panowie odkrywają jedyną niepodważalną prawdę: rock&roll rządzi! Szkoda, że tylko w tekstach. |
|||
* '''Balance of Power''' (1986) – ostatni album przed rozpadem. |
|||
* '''Zoom''' (2001) – tak naprawdę solowa płyta Lynne'a, ale wydana pod starą nazwą. W końcu o coś się procesował, nie? |
|||
* '''Alone in the Universe''' (2016) – no a co? Powtórzył myk z 2001. |
|||
[[Plik:eldorado.png|thumb|200px|Okładka klei się do koncepcji, jak ona sama, znaczy w ogóle]] |
|||
=== Część Druga === |
|||
=== ''Eldorado'' === |
|||
* '''Electric Light Orchestra Part Two''' (1990) – takie byle co, głównie dlatego, że bez wodza. Mimo to udało się opchnąć parę egzemplarzy. |
|||
Album koncepcyjny nagrany przez Lekko Elektryczną Orkiestrę, który koncepcyjny jest na zasadzie, że Lynne tak powiedział, a koncepcja była taka, żeby pokazać ojczulkowi, że ten mógłby komponować muzykę klasyczną<ref>Znaczy synalek</ref>, jakby mu się chciało. |
|||
* '''Moment of Truth''' (1994) – po tej płycie, którą kupili tylko [[fan|psychofani]], sąd zakazał Bevanowi używać jakiejkolwiek części nazwy zespołu, więc perkusista dał sobie spokój z ELO. Ciekawe tylko jak radzi sobie z zakupem żarówek? |
|||
=== ''Balance of Power'' === |
|||
| ⚫ | |||
Płyta która wypełniała obsesję Lynne'a by zagrać każdy gatunek, a pozostało mu tylko disco polo. Niektórzy [[fan]]i nie mogąc znieść ''Balansu Mocy'' ubzdurali sobie, że to jest album koncepcyjny o rozpadzie zespołu, tylko wszystkie „she” zawarte w albumie trzeba rozumieć, że są one pod adresem zespołu. Koncepcji jednak nie ma, bo Lynne nie powiedział, że jest. |
|||
| ⚫ | |||
| ⚫ | |||
=== ''Alone in the Universe'' === |
|||
Solowy album Jeffa Lynne'a podpisany jako ''Electric Light Orchestra Jeffa Lynne'a''. Płyta dostała taką nazwę, by nie było wątpliwości, że zachodzi tożsamość: |
|||
| ⚫ | |||
A także: |
|||
<math>Electric Light Orchestra - Jeff Lynne = Electric Light Orchestra, Part II</math> |
|||
Co oznacza, że: |
|||
<math>Electric Light Orchestra, Part II = 0</math> |
|||
{{Przypisy}} |
|||
| ⚫ | |||
| ⚫ | |||
Aktualna wersja na dzień 16:40, 29 wrz 2023
Electric Light Orchestra (Elektryczne Światło Orkiestry) – niedemokratyczny projekt wodzowski niejakiego Jeffa Lynne'a grający połączenie rocka elektronicznego i muzyki klasycznej wiolonczeli nazywane ambitnie rockiem progresywnym, tj. idącym do przodu, cokolwiek by to nie znaczyło.
Wybrana dyskografia[edytuj • edytuj kod]
The Electric Light Orchestra (No Answer w Stanach)[edytuj • edytuj kod]
Amerykańską wersję albumu wydano z oryginalną nazwą, bo połączenie telefoniczne między muzykami i wytwórnią się zerwało, a telefonistka musiała odpowiedzieć na pytanie „Jak ma się nazywać album?”. Tamta odpowiedziała zgodnie z prawdą: „K
wa, zerwało się”. Zespół wiele razy prosił krytyków o recenzję. Póki co nie otrzymał odpowiedzi.
ELO 2[edytuj • edytuj kod]
O odbiorze tej płyty możemy powiedzieć tyle, że tym razem ktoś jednak odebrał. W sensie, słuchawkę od telefonu w Stanach Zjednoczonych, bo album nazywa się tam prawie identycznie.
Eldorado[edytuj • edytuj kod]
Album koncepcyjny nagrany przez Lekko Elektryczną Orkiestrę, który koncepcyjny jest na zasadzie, że Lynne tak powiedział, a koncepcja była taka, żeby pokazać ojczulkowi, że ten mógłby komponować muzykę klasyczną[1], jakby mu się chciało.
Balance of Power[edytuj • edytuj kod]
Płyta która wypełniała obsesję Lynne'a by zagrać każdy gatunek, a pozostało mu tylko disco polo. Niektórzy fani nie mogąc znieść Balansu Mocy ubzdurali sobie, że to jest album koncepcyjny o rozpadzie zespołu, tylko wszystkie „she” zawarte w albumie trzeba rozumieć, że są one pod adresem zespołu. Koncepcji jednak nie ma, bo Lynne nie powiedział, że jest.
Alone in the Universe[edytuj • edytuj kod]
Solowy album Jeffa Lynne'a podpisany jako Electric Light Orchestra Jeffa Lynne'a. Płyta dostała taką nazwę, by nie było wątpliwości, że zachodzi tożsamość:
A także:
Co oznacza, że:
Przypisy
- ↑ Znaczy synalek
