Electric Light Orchestra

Szablon:Tniedemokratyczny projekt wodzowski niejakiego Jeffa Lynne'a grający połączenie rocka elektronicznego i muzyki klasycznej wiolonczeli nazywane ambitnie rockiem progresywnym, tj. idącym do przodu, cokolwiek by to nie znaczyło. Istniał od 1970 do 1986 roku.

Historia

Aby zrozumieć jak coś tak chorego mogło się w ogóle narodzić, trzeba zajrzeć głębiej w psychikę wielkiego wodza. Tak więc Jeff miał ojca muzyka, którego ojciec też był muzykiem i tak od roku 1678 poczynając. Zważywszy na to zafascynowany big-beatem i rock&rollem Jeff zmuszany był do grania na instrumentach klasycznych. Na złość ojcu wybrał wiolonczelę, do której umiłowanie zostało mu przez całe życie. Kiedy zaś tylko uzyskał pełnoletność uciekł z domu i zaczął grać na gitarze. Po kilku latach błąkania się po różnych zespołach postanowił zaś założyć Electric Light Orchestrę. Zatrudnił sobie perkusistę Beva Bevana oraz innych muzyków, których rozstawiał po kątach wedle uznania. Wydali tak kilka albumów po czym się rozwiązali w 1986. Oficjalną przyczyną było odejście Beva Bevana do Black Sabbath, ale prawda była taka, że zarobili po prostu tyle kasy, że starczyłoby im do końca życia, gdyby nie niekończące się procesy sądowe. Bevan bowiem popracował w Black Sabbath tylko parę miesięcy po czym został koncertowo wyny przez Tony'ego Iommiego i postanowił reaktywować ELO, którego czuł się współzałożycielem. Lynn oczywiście wypowiedział mu wojnę, która pochłonęła miliony funtów. Bevan nie dopiął jednak swego i założył ELO Part Two, które grało to samo co prawdziwy zespół. Wydali tak dwie płyty, które przeszły bez echa, ale wystarczyły na zwrot kosztów sądowych dla perkusisty. Również nadszarpnięty budżet Lynna wymagał jednak naprawy, więc w 2000 wydał on nową i, jak do tej pory ostatnią, płytę zespołu.