Jazz

Jazz – najbardziej tajemniczy gatunek muzyki. Nie wiadomo o nim praktycznie nic, ponieważ opisy uczestników koncertów jazzowych są sprzeczne. Krótko mówiąc, nigdy nie otrzymano dwóch jednakowych opisów jednego koncertu jazzowego. Wiąże się to prawdopodobnie z tym, ze ów gatunek jest kompletnie niezrozumiały dla zwykłego człowieka, przez co na koncerty przychodzą tylko szaleńcy, kosmici, wilkołaki oraz inni mieszkańcy świata mroku oraz planet Wenus i Krypton.

Muzycy jazzowi

Zwani potocznie jazzmanami - najczęściej przedstawiciele wyżej wymienionych grup. Nie można się z nimi w żaden sposób dogadać, ponieważ odpowiadają wyłącznie niezrozumiałymi metaforami lub (w przypadku niektórych z wyżej wymienionych grup) ich aparaty mowy nie są przystosowane do generowania dźwięków słyszalnych przez człowieka.

Muzycy jazzowi dzielą się na kilka podgatunków:

• Perkusista jazzowy - przeważnie kosmita lub wilkołak. Posiada co najmniej jedenaście kończyn, dzięki czemu bez trudu może grac nawet na 60-elementowym zestawie perkusyjnym (w tym cztery centrale, oczywiście). W jednej połowie kończyn trzyma pałeczki (do uderzania w bębny i talerze), na druga polowe ma buty (do kopania tychże). Jeśli występuje nieparzysta ilość kończyn, wówczas ostatnia jest używana do ocierania chustką potu z czoła, obsługi konsoli MIDI, ewentualnie tupania bądź pstrykania palcami. Warto jeszcze dodać, ze wszystkie kończyny mogą działać niezależnie od siebie.
• Basista jazzowy - najczęściej jest to szaleniec. Naukę gry na swym instrumencie rozpoczyna jeszcze zanim jego organizm się wykształci, co często jest opłakane w skutkach. Różnice są dość znaczne - jego dłoń jest średnio dwa razy większa od dłoni normalnego człowieka i tak umięśniona, ze znajomi, w trosce o własne zdrowie, witają się z nim jedynie werbalnie. Kolejna różnica jest zmieniona budowa ucha wewnętrznego, które jest w stanie zarejestrować dźwięki o częstotliwościach 0 Hz, a nawet mniejszych. Basiści Jazzowi potrafią w ograniczonym stopniu kontrolować czas - podobno niektórzy z nich ćwiczą grę 29 godzin dziennie, a i tak zawsze są wyspani. Często zapadają też na chorobę zwana przez lekarzy syndromem basisty.
• Pianista jazzowy (pot. klawiszowiec) - kosmita, rzadziej szaleniec (mniej widowiskowy). Podstawowa różnica miedzy klawiszowcami a ludźmi jest trudna do określenia ilość palców u rąk. Relacje świadków naocznych wahają się między 10 a 60 palcami. Niektórzy wspominają o podobnych ilościach, lecz na każdej dłoni.
• Wokalista Jazzowy/Wokalistka Jazzowa - naukowcy twierdza, ze tylko szaleniec może być wokalista jazzowym. Wynika to z licznych analiz utworów jazzowych. W kompozycjach przygotowanych przed nagraniem występują słowa tak trudne i długie, ze maja z nimi problem nawet profesorowie akademiccy. Natomiast w dziełach improwizowanych warstwa liryczna sprowadza się do niezrozumiałego bełkotu, pojedynczych sylab oraz innych odgłosów.
• Gitarzysta jazzowy - odłam basistów jazzowych, którzy podążali w inna stronę w procesie ewolucji, przez co pewne cechy zostały bardziej wyeksponowane. Przede wszystkim około 91% z nich cierpi na zmutowany szczep syndromu basisty. Objawy są zbliżone, jednak gitarzyści jazzowi (prawdopodobnie wszyscy) stroją swoje gitary w tak zawiły sposób, ze tylko oni są później w stanie wydobyć z nich więcej niż dwa pasujące do siebie dźwięki.
• Inne gatunki - m.in. Saksofonista Jazzowy, Klarnecista Jazzowy, Puzonista Jazzowy, Kontrabasista Jazzowy - margines Jazzmanów. Pojedyncze osobniki, prawdopodobnie na granicy wymarcia, wciąż trwają badania w celu utrwalenia faktu ich istnienia.

Fakty

• Muzyk jazzowy najpierw uczy się wszystkich istniejących skal, potem sam dochodzi do wszystkich nieistniejących tylko po to, by stwierdzić, że go ograniczają i przestać ich używać.
• Muzyk jazzowy nie uznaje pojęcia rytmu, ponieważ rytm go ogranicza.
• Wbrew wielu plotkom, jazzmani nie biorą narkotyków - nie muszą.
• Wielu muzyków jazzowych umiało grac na swoich instrumentach zanim nauczyło się mówić, chodzić, a nawet (!) przełykać (sam Wojciech Pilichowski powiedział, ze zaczynał jako plemnik - zapewne miał na myśli swój pierwszy zespół jazzowy).
• Wymienienie jazzu jako ulubionego gatunku muzyki jest świetnym i powszechnie stosowanym sposobem na sprawianie wrażenia że jest się typem „wrażliwego inteligenta z miasta” (najlepiej z Krakowa).