Kapeć
Szablon:Tprzedmiot praktycznie, niepraktyczny, miotający się między nogami. Pochodzi z rodziny kac-but. Jego poprzednikiem był papuć, słowo jeszcze używane przez ludzi starszych (25-100 lat), ale także dzieci (0-20 lat). Używany głównie na stopach, ale też na uszach jako nauszniki. Chronią nogi, no i głowę przed utratą zimna w ciepłych mieszkaniach, oraz przed małymi karaluchami (bo z większymi nie dają rady), przed stycznością z dywanem, wykładziną bądź panelami. Najbardziej ten przedmiot upodobały sobie: babcie, teściowe, mamuśki, koty i psy (gł. do gryzienia i drapania). Jak podaje najnowszy słownik języka polskiego pana Mietka ze starej Wsi jest to rodzaj niepraktycznego obuwia zrobiony z filcu, bądź innego materiału, z którego wyrabiane są gumiaki. Zdarzają się też skórzane, ale to bardzo rzadki produkt na rynku, niepopularny ze względu na zbyt dużą ilość praktycznych zastosowań materiału, jakim jest skóra.
Kapciowe przysłowia
- Jak kapeć mały to i głowa nie duża.
- Nie taki papuć straszny jak go malują.
- Jak kapeć duży, to w głowie nic nie ma.
- O kimś mało inteligentnym: Tobie chyba w mózgu chomiki kapciami się bawią.
- Gdzie papuci sześć tam ciepło jest.
- Jeśli dbasz o nogi, kapcie nałóż mój drogi!
- Wchodzić (włazić) w czyjeś życie z kapciami.
- Głupi jak papuć.
- Grunt pali się {komuś} pod kapciami.
- Kiwać palcem w kapciu.
To jest tylko zalążek artykułu o jakimś przedmiocie. Jeśli nie boisz się tego dotknąć – rozbuduj go (artykuł, nie przedmiot).
