Krzysztof Cugowski: Różnice pomiędzy wersjami
M |
M (artykuł poprawiony po KorwBocie) |
||
| Linia 3: | Linia 3: | ||
{{cytat|Do dyktanda trzeba dwojga, jeden pisze, drugi ściąga|[[Uczeń]] udający '''Krzysztofa Cugowskiego''' na lekcji [[język polski|polskiego]]}} |
{{cytat|Do dyktanda trzeba dwojga, jeden pisze, drugi ściąga|[[Uczeń]] udający '''Krzysztofa Cugowskiego''' na lekcji [[język polski|polskiego]]}} |
||
{{t||ur. [[ |
{{t||ur. [[30 maja]] [[1950]] w [[Lublin]]ie}}polski [[wokalista]] [[rock]]owy, niespełniony teatralnie założyciel [[Budka Suflera|Budki Suflera]], posiadacz wyjątkowego i przede wszystkim przepitego głosu. [[Senator]] z ramienia [[Prawo i Sprawiedliwość|Kaczuch]], gdzie przekonał się, że nie wyszło mu w życiu (znowu). |
||
== Kariera == |
== Kariera == |
||
| Linia 12: | Linia 12: | ||
{{PiS}} |
{{PiS}} |
||
{{DEFAULTSORT:Cugowski, Krzysztof}} |
{{DEFAULTSORT:Cugowski, Krzysztof}} |
||
[[Kategoria:Polscy wokaliści]] |
[[Kategoria:Polscy wokaliści]] |
||
[[Kategoria:Politycy Prawa i Sprawiedliwości]] |
[[Kategoria:Politycy Prawa i Sprawiedliwości]] |
||
Wersja z 20:07, 11 kwi 2014
|
Ten artykuł dotyczy polskiego wokalisty. Zobacz też hasła o innych osobach o tym imieniu. |
Do dyktanda trzeba dwojga, jeden pisze, drugi ściąga
Szablon:Tpolski wokalista rockowy, niespełniony teatralnie założyciel Budki Suflera, posiadacz wyjątkowego i przede wszystkim przepitego głosu. Senator z ramienia Kaczuch, gdzie przekonał się, że nie wyszło mu w życiu (znowu).
Kariera
Krzysiek, jako licealista, marzył o zostaniu rockmenem. W 1969 spełniło się jego marzenie i założył zespół, który długo nie potrwał, gdyż rok później przestał istnieć. Później dołączył do Romualda Lipko ze „Stowarzyszenia Cnót Wszelakich”[1], który pisał teksty i grał na klawiszach. Namówił go na zmianę nazwy i od tamtego momentu mamy do czynienia z mało cnotliwą Budką Suflera. Został prawie-wokalistą roku w 1975, po czym na osiem lat (1976–1984) znudziło mu się granie w pierwotnym zespole. W tym okresie współpracował z innymi, ale to nie było to samo. Potem długo, długo nic, aż wreszcie sukces przyniosło mu wydanie Ciszy w 1992, po którym wraz z kolegami zadecydował, że pozostaną na rynku. Pomiędzy kolejnymi nagraniami zdążył wyjechać do USA i pracować dorywczo, rozwodzić się i koncertować. Grał nawet w Carnegie Hall.
Przypisy
- ↑ Młodzi, gniewni i cnotliwi...
