Niemowlę
|
Życie jest jak śpiochy niemowlaka – krótkie i zasrane |
|
Niemowlę – ogólna nazwa człowieka w wieku od 1 do 12 miesięcy. Następnie niemowlęta nabywają zdolność mówienia[1] i przestają być niemowlętami, a wkraczają w etap poniemowlęcy, cały czas jednak będąc dziećmi. Czy to nie wspaniałe?
Cechy szczególne[edytuj • edytuj kod]
Nadal nie wytłumaczono ciekawej właściwości niemowląt: wkładają one do ust rzeczy całkowicie niejadalne, natomiast dużo trudniej sprawić, aby znalazło się tam właściwe dla ich wieku jedzenie np. soczek w butelce (błe) i przecier z marchewki (jeszcze bardziej błee). Niemowlęta prawdopodobnie też myślą, że te rzeczy są błe i próbują zjeść coś innego, ale nie wiedzą co jest jadalne. Całkiem możliwe jest też to, że niemowlę chce popełnić samobójstwo.
Funkcje[edytuj • edytuj kod]
W większości przypadków funkcje niemowlęcia przełączają się samoistnie, co niezmiernie irytuje jego posiadaczy. Poszczególne zmiany funkcji są sygnalizowane dźwiękiem[2]:
- Donośny, przeraźliwy dźwięk – Chce na dwór.
- Donośny, przeraźliwy dźwięk – Chce do domu
- Donośny, przeraźliwy dźwięk – Chce jeść.
- Donośny, przeraźliwy dźwięk – Chce pić
- Donośny, przeraźliwy dźwięk – Zrobiło siku
- Donośny, przeraźliwy dźwięk – Zrobiło kupę
- Brak dźwięku – Zasnęło/Nie żyje
- Donośny, przeraźliwy dźwięk – A jednak nie zasnęło.
- Brak dźwięku – Tym razem zasnęło.
- Donośny, przeraźliwy dźwięk – Jeszcze nie zasnęło.
- Brak dźwięku – Teraz, to już na bank zasnęło.
- Donośny, przeraźliwy dźwięk – Zaraz mi od tego hałasu bębenki pękną
- Cichy, ledwo słyszalny pisk – A nie mówiłem?
Odmiana słowa przez przypadki[edytuj • edytuj kod]
Deklinacja tradycyjna[edytuj • edytuj kod]
Prawdopodobnie także poloniści dostrzegli fenomen niemowląt obdarzając je charakterystyczną odmianą przez przypadki[3].
- M. niemowlę, niemowlęta
- D. niemowlęcia, niemowląt
- C. niemowlęciu, niemowlętom
- B. niemowlę, niemowlęta
- N. niemowlęciem, niemowlętami
- Msc. niemowlęciu, niemowlętach
- W. niemowlę, niemowlęta
Deklinacja regularyzowana[edytuj • edytuj kod]
Tradycyjny wzorzec został uznany przez niektórych desperatów (sami siebie nazywających reformatorami języka polskiego lub nową falą językoznawców) niezdolnych do pamięciowego opanowania kilku pierwszych stron słownika.
- M. niemowlęto, niemowlęta
- D. niemowlęta, niemowląt
- C. niemowlętu, niemowlętom
- B. niemowlęto, niemowlęta
- N. niemowlętem, niemowlętami
- Msc. niemowlęcie, niemowlętach
- W. niemowlęto, niemowlęta
Deklinacja zgermanizowana[edytuj • edytuj kod]
Po raz pierwszy została dokładnie opisana przez Steffena Möllera, według legend pierwszego Niemca, który nauczył się po polsku.
- M. das Njemoflen, die Njemoflenta
- D. des Njemoflentscha, der Njemoflont
- C. dem Njemoflentschu, den Njemoflentom
- B. das Njemoflen, die Njemoflenta
Deklinacja zwatykanizowana[edytuj • edytuj kod]
Utworzona z poprzednich przez biuro papieskie Benedykta XVI.
- M. njemoflen, njemoflenta
- D. njemoflentscha, njemoflont
- C. njemoflentschu, njemoflentom
- B. njemoflen, njemoflenta
- N. njemoflentschem, njemoflentamie
- Msc. njemoflentschu, njemoflentah
- W. njemoflen, njemoflenta
Przypisy
- ↑ I się zaczyna piekło...
- ↑ Z tego powodu niektórzy sądzą, iż niemowlęta mają wbudowany generator wysokich tonów działający w zakresie słyszalnym dla człowieka.
- ↑ Inni jednak mówią, że słusznie, bo odmienia się tak samo jak zwierzę... Aczkolwiek są to tylko osoby bardzo zrażone do kilkumiesięcznych dzieci.
