Radio Eska
Radio Eska – potwór radiowy, który rozpowszechnia się, podobnie jak drapieżniki, poprzez pożeranie słabych lokalnych stacyjek.
Przejmowanie lokalnych stacji
W większości przypadków Eska podpisuje podstępną umowę z dotychczasowym ich właścicielem. W jej myśl w zamian za prawo do używania nazwy Eska, ramówka stacji całkowicie uzależnia się od nadawcy z Warszawy. Oczekiwania właściciela odnośnie zwiększenia wpływów z reklam rozpływają się szybko, gdyż Eska wykupuje udziały w radyjku.
Swoje macki wyciągnęła już do większości miast, ale wciąż żądna jest kolejnych.
1 stycznia 2006 powstała na zlecenie lokalnych komitetów Samoobrony komisja śledcza badająca, dlaczego właściciele stacji dają się tak nabrać.
Inne zadania
Celem Radia Eska, jest (oprócz przejmowania tylu stacji, ilu się da) emitowanie dźwięków aktualnie słuchanych przez większość kolorowych nastolatek i dzieci neo.
Dźwięki wydawane przez radio eska (nie licząc reklam zajmujących 85) i nadawane na częstotliwości (zapytaj pierwsze lepsze dziecko neo jakiej) dzielą się na trzy kategorie:
- Shity na czasie
Stanowią 90% wszystkich dźwięków i pochodzą głównie z telefonów komórkowych, które ktoś zgubił w toalecie z włączonym dyktafonem. Następnie demokratycznie wybrani spośród młodzieży Dworca Centralnego w Warszawie DJ-owie remiksują owe dźwięki, aby przepchnąć je przez cenzurę.
- Kity na czasie
Dźwięki będące remiksami wielu wylosowanych przez komputer plików mp3 dostępnych w Internecie. Szczególnie cenione wśród słuchaczy są remiksy polifonicznych ścieżek dźwiękowych, które niestety występują bardzo rzadko.
- Hity na czasie
Dźwięki, które niektórzy odważają się nazwać muzyką, ponieważ nie są remiksami. Pochodzą również z Internetu również wylosowane przez komputer (lecz tylko z portali muzycznych) albo od niezwykle utalentowanych dzieci neo, które potrafią imitować śpiew oraz na tyle sprawnie posługiwać się dyktafonem w telefonie i pocztą e-mail, by wysłać nagrane przez siebie dźwięki do rozgłośni Radia Eska. To zdarza się jednak niezwykle rzadko, bo pracownikom rozgłośni nie chce się sprawdzać poczty e-mail. Gdy zdoła się uzbierać dwudziestkę takich hitów, redakcja udaje się do Media Marktu, gdzie zakupuje płytę CD za 0,80 zł i nagrywa je na nią. Następnie na internetowej stronie radia ogłoszony zostaje konkurs i wszystkie dzieci neo rejestrują się i wysyłają SMS-y, by wygrać płytkę z 20. swoich ulubionych hitów na czasie.
