Samogłoski nosowe
Samogłoski nosowe – typ samogłosek charakterystyczny dla kilku języków, takich jak: portugalskiego czy francuskiego.
Wymowa[edytuj • edytuj kod]
Samogłoski nosowe można wymawiać jedynie posiadając własną hodowlę much w nosie – bez tego ani rusz! Dźwięk wydobywany ze strun głosowych rozchodzi się po jamie gębowej i jamie nosowej jednocześnie, a natykając się na rzeczone muchy wpada w rezonans i, wybrzmiewając, daje ten jedyny i niepowtarzalny dźwięk nosówki.
Wśród logopedów panuje powszechny przesąd, iż najlepszymi muchami przy wymawianiu nosówek jest gatunek muchus domus podrassowanus.
Rodzaje samogłosek nosowych[edytuj • edytuj kod]
Najważniejszymi samogłoskami tego typu są bez wątpienia „ę” i „ą”. Można spotkać również i inne nosówki, na przykład takie, które powstały z unosowienia „in”, „un”, „an”, „yn”, a także psiej nosacizny. Ich nieobecność w alfabecie jest tłumaczona tym, że większość społeczeństwa i tak nie zna połowy obecnego alfabetu, więc nie ma po co dodawać nowych liter, skoro starych głąby nie znają.
Przyszłość nosówek[edytuj • edytuj kod]
Samogłoski nosowe są bardzo rozpowszechnione. Niemal każdy z nas kiedyś miał z nimi styczność, często nawet nie wiedząc o tym. Obecnie trwają prace nad skuteczną szczepionką, ale nie są jeszcze zbytnio zaawansowane. Trzymamy kciuki za naszych naukowców, którzy służą jedynie świetlanej idei światowego postępu. Niech żyje postęp! Precz z wszetecznictwem! Przeszłość narodu przyszłością narodu! Niech żyje Feliks Dzierżyński!, itp., itd.