Trytytka
 |
Ten artykuł tak beznadziejnie zredagowano, że nawet nasz rezolutny szympans w to nie wierzy. A on cierpliwym zwierzęciem jest… Jeżeli nie potrafisz operować widłami ani redagować tekstu, zajrzyj do Kanciapy przed wzięciem się za poprawę. Jeżeli nie potrafisz uzasadnić wstawienia szablonu, nie wstawiaj go. |
Trytytka (znana również jako trytka, trytytytka lub z angielskiego - zip taj) - najczęściej plastikowy, prosty w budowie i cholernie irytujący konstrukcyjny element łączeniowy, stosowany do wiązania części urządzeń, konstrukcji architektonicznych, ludzi porywanych dla okupu lub czegokolwiek, co człowiekowi przyjdzie na myśl.
Historia tego wynalazku nie jest powszechnie znana - jeśli podejdziesz do kogoś na ulicy i zapytasz o historię trytytek, to spojrzy on na ciebie jak na debila (informacja potwierdzona). Znajomość nazwiska wynalazcy trytytki nie jest potrzebne ogółowi ludzkości, warto jednak wiedzieć, że aby stworzyć ten wynalazek, trzeba było wykazać się sprytem, kreatywnością i bezwzględną nienawiścią wobec przyszłych pokoleń.
Budowa trytytki jest tak prosta, że nawet młotek może się jej nauczyć. Każda trytytka składa się z części żebrowanej, nazywanej czasami tasiemcem. Niektóre trytytki (te dobre) zawierają również głowę z tzw. języczkiem. Inne (te zepsute) składają się wyłącznie z tasiemca, a pozbawione są głowy.
Obsługa: Aby obsługiwać trytytkę potrzebne są dwa elementy:
-IQ minimum 40
-minimum 2 palce na każdej kończynie górnej
Sama obsługa trytytki nie jest skomplikowana. Aby zamknąć trytytkę, należy wsunąć koniec tasiemca w otwór w głowie, żebrami w stronę języczka. Podczas wsuwania języczek wydaje charakterystyczny dźwięk, od którego wzięła się nazwa urządzenia. Aby otworzyć trytytkę, należy zacząć się modlić, ponieważ jej otwarcie jest nierzadko niemożliwe. Gdy próbujemy przesunąć głowę w drugą stronę, języczek zaczepia się o żebra i prędzej się kurde urwie niż zsunie z tasiemca.
Łatwe zamykanie i bardzo trudne otwieranie trytytki sprawia, że są one powszechnie uważane za niewiarygodnie wkurzające. Jeżeli coś zostanie związane trytytką, jedynym sposobem na tego rozwiązanie jest najczęściej nieodwracalne uszkodzenie trytytki. Można to zrobić np. nożyczkami, tapeciakiem, ręczną kosą, mocną petardą, lub innym ostrym i ciężkim narzędziem. Jeżeli musisz rozłączyć trytytkę gołymi rękami, masz przechlapane, choć podobno istnieją ludzie, którzy to potrafią.
Pomimo mało pochlebnej opinii trytytki są bardzo przydatnymi narzędziami. Nierozerwalność i prostota przydają się zarówno w codziennym życiu, jak i w mniej codziennych sytuacjach. Z trytytek można sporządzić między innymi:
-cumy okrętowe (potrzeba do tego bardzo dużo trytytek połączonych szeregowo)
-ozdoby i biżuterię (patrz: pierścionek). Zaletą pierścionków z trytytek jest możliwość regulacji średnicy (niestety można ją tylko zmniejszać, jak utyjesz to masz problem)
-ubrania (np. paski do spodni); w niektórych stronach noszenie trytytek jest oznaką prestiżu i pozycji społecznej
-szubienice (nieskuteczne, niezalecane)
-elementy wzmacniające i dekoracyjne budynków, pojazdów lądowych, statków, samolotów oraz rakiet (często w połączeniu z szarą taśmą.
-żarty w kiepskim (lub nie) guście.
