Użytkownik:Naukowiec ZSRR/brudnopis
Syndrom kapcia starego – zjawisko psychologiczne, dotykające wielu osób z polskich rodzin. Polega ono na tym, że już jako dorośli ludzie, osoby dotknięte syndromem boją się, że stary z kapciem wejdzie im do pokoju, co w wielu przypadkach jest fizycznie niemożliwe.
Najczęstsze objawy syndromu: |
---|
Lęk przed uruchomieniem komputera. |
Lęk przed hałasowaniem i robieniem czegoś o późnych godzinach (zwłaszcza jeśli włączasz wówczas komputer aby w coś zagrać). |
Przyspieszone tętno podczas patrzenia na kapcie. |
Historia odkrycia syndromu[edytuj • edytuj kod]
Studenci uniwersytetu Jaggielońskiego, podczas wyjścia do Biedronki w kapciach, zauważyli, że jeden mężczyzna wyraźnie boi się widoku klapek. Studenci gdy skończyli zakupy, zaczaili się przy wejściu do sklepu aby porwać mężczyznę i zawieść na uniwersytet na badania. Ogłuszyli mężczyznę kapciem po czym wsadzili go do samochodu.
Podczas badań odkryto wzorzec syndromu kapcia starego, objawy, i przyczyny choroby. Niestety mężczyzna z biedronki, po wspomnianych zdarzeniach zaczął również chorować na syndrom typa z klapkiem pod Biedronką.
Przez co jest powodowany syndrom kapcia starego?[edytuj • edytuj kod]
Naukowcy są obecnie zdania, że syndrom rozwija się już w najmłodszych latach, w zależności od zachowań starego i rodzaju kapcia, bardziej lub mniej wpływając na życie dziecka.
Co ciekawe, odkryto również drugi, analogiczny syndrom, czyli syndrom kapcia starej. Jedyna różnica to pozornie płeć rodziciela, jednak warto pamiętać o tym, że syndrom kapcia starej jest o wiele bardziej niebezpieczny.