Valencia CF

Valencia CF – założony 18 marca 1919 roku klub piłkarski, z bliżej nieustalonych przyczyn należący do G-14, zwany Nietoperzami lub, przez co bardziej obiektywnych, Kopciuszkami hiszpańskiego futbolu.

Pogłoski o tym, jakoby Valencia miała w kadrze w kadrze kilku wybitnie utalentowanych zawodników, są trudne do zweryfikowania, gdyż ci są skromni i nie popisują się umiejętnościami nawet przed własnymi kibicami. Ponoć zdobyli kiedyś mistrzostwo swego kraju, jednak tego nie pamiętają nawet najstarsi Indianie.

Podobno mają 550 mln euro długów do spłaty. Ale kto by wierzył w takie plotki.

Stadion

Estadio Mestalla wybudowany prawie 90 lat temu, może pomieścić 55 tys. kibiców, ale tylko wtedy, gdy każdy weźmie jednego na kolana. Podobno trwają starania o wpisanie go na listę zabytków.

Nuevo Mestalla nikt już nie pamięta kiedy rozpoczęła się budowa. W tamtym roku jakiś człowiek przekonywał że widział tam pracownika, ale wszyscy uznali go za wariata.

Kadra

Bramkarze

1. Cesar Sanchez - zwany niegdyś jako CSA. 38 latek, kupiony zimą 2008, w celu odmłodzenia składu.

13. Miguel Ángel Moyá - przystojniak. Zawsze gotów na ewentualną sesję zdjęciową, rzadziej na strzały przeciwników.

Obrońcy

23. Miguel - tak zwany ofensywny obrońca. Strzela bramki. Dla przeciwnych drużyn. Z nudów strzela z pistoletu w okolicznych dyskotekach.

11. Asier del Horno - czyli w dosłownym tłumaczeniu "Asier z piekarnika".

12. Alexis Ruano - mistrz ostatniego podania do napastnika. Drużyny przeciwnej. Czasami sam wykańcza akcję efektownym lobem nad własnym bramkarzem.

24. Ángel Dealbert - zstąpił z drugiej ligi, by zostać liderem defensywy Valencii. To dobitnie świadczy o poziomie reszty obrońców.

2. Bruno Saltor - łysy, niski, brzydki. Nikt go nie zna.

4. David Navarro - wychowanek. Ma przydomek "żelaznego obrońcy". Tylko zardzewiał w stawach.

3. Hedwiges Maduro - murzyn, hoduje konopie w Amsterdamie, wcześniej pracował w fabryce srodków do czyszczenia "AJAX".

22. Jérémy Mathieu - rudy Francuz, pracował jako drwal pod Tuluzą. Podczas wakacji w Hiszpanii wyróżnił się jako uzdolniony siatkarz. Przez pomyłkę zapisany do drużyny piłkarskiej.

Pomocnicy

14. Vicente - saga o tym, jak od pięciu lat systematycznie powraca na boisko przebija dramatyzmem trylogię Władcy Pierścieni.

6. David Albelda - Przejawów aktywności nie zaobserwowano. Już się nie farbuje.

22. Michel Herrero - kolejny wychowanek. Podobno kiedyś czysto trafił w piłkę.

24. Ever Banega - Optymiści twierdzą, że obok Xaviego i Alonso wyrasta na najlepszego rozgrywającego w Hiszpanii. Realiści śmieją im się w twarz. Nie chcecie wiedzieć co robią pesymiści.

8. Ruben Baraja - doświadczony środkowy pomocnik. Jego największym atutem jest umiejętność spowalniania akcji do 0. Słynny ze swojej zwinności, z piłką obraca się tylko pół godziny.

5. Carlos Marchena - Karlos Marchewa. Podobno był na Euro, niektórzy twierdzą, ze stał koło Puyola. Płacą mu za noszenie opaski i zgarnianie czerwonej kartki w każdym meczu.

18. Manuel Fernandes - Prawdziwy twardy zawodnik. Gra nawet ze złamaną nogą. Posiada potężny strzał z dystansu, podobno kiedyś nawet trafił w bramkę.

19. Pablo Hérnandez - szaleniec. Kiedy przed meczem nie weźmie wypisanych leków, wydaje mu się, że jest Leo Messim. Współczujemy.

28. Jordi Alba - wszyscy woleliby żeby na ławce była Jessica przynajmniej byłoby na co popatrzeć.

Napastnicy

18. Nikola Žigić - kolejny chodzący na szczudłach bez szczudeł. Zapłacono 15 mln euro, żeby zasłaniał widok ludziom siedzącym za nim na trybunach.

19. Joaquin Sanchez - Niegdyś konkurował z Krystyną o tytuł najładniejszego żelka w piłkarskim świecie. Dziś próbuje pobić rekord Guinnessa w nieudanych dryblingach.

10. Juan Manuel Mata - kolejny nie wiadomo skąd i nie wiadomo po co. Ponoć ktoś go kiedyś widział. Ponoć był to Stevie Wonder.

25. Alejandro Domínguez - podobno jest dobry w noszeniu piłek dlatego też zdecydowano się go zatrudnić. Jednak Emery nie pozwala mu pokazać pełni możliwości.

Trener

Unai Emery. Kolejny następca Beniteza. Udowadnia, że Benitez jest niezastąpiony. Co jakiś czas rozbawia scenę futbolu, mówiąc że gra "na zero z tyłu". Niesamowity taktyk, potrafił zniszczyć stereotyp mocnej obrony Valencii. Na szczęście nie posiada autorytetu wśród piłkarzy, którym, mimo jego wskazówek, udaje się strzelać gole.