Edytujesz „Accept”

'''Accept''' – niemiecki zespół grający heavy metal założony przez [[wokalista|drzyjomorda]] Udo Dirkschneidera w 1976, ale pierwszą płytę wydał dopiero w 1979. Największym jego osiągnięciem było zaśpiewanie [[Nazizm|nazistowskiej]] piosenki ''Heili Heilo'' w czasach kiedy wymówienie głośno słowa „Hitler” było ''faux pass'' większym niż używanie wtrętów w języku, którego się nie zna<ref>Dlatego zmienimy go w dalszej części na bardziej ludzki...</ref>

==Historia==

Zespół założyło trzech [[Niemcy|Niemców]], którzy przypadkowo spotkali się na [[Oktoberfest|Oktoberfeście]] – wymieniony wyżej Udo Dirkschneider , Wolf Hoffmann ([[Gitara elektryczna|gitara]]) i Peter Baltes ([[Gitara basowa]]|bas). Z czasem dobrali sobie do składu drugiego gitarzystę i perkusistę oraz panią manager, będącą też autorką większości wczesnych tekstów, a znaną szerszej publiczności pod pseudonimem Deaffy. Mało który z nich wytrzymał jednak w zespole dłużej niż kilka lat. Pierwszym poważnym zwrotem w historii zespołu był moment, w którym Udo strzelił focha i wzorem [[Ronnie James Dio|Dio]] postanowił zacząć solową twórczość jako U.D.O.<ref>Oryginalnie, nie?</ref>. Wtedy to zespół współpracował z milionem różnych wokalistów i zaczął spadać w dół, do tego stopnia, że w 1989 stwierdzili, że mają dość.

W 1992 okazało się jednak, że twórczość solowa nie przynosi Dirkschneiderowi wystarczających dochodów i reaktywował on Accept. Pograli tak pięć lat po czym zespół rozpadł się zdawałoby się na dobre. Niestety, ''vox Populi vox Dei'', i zespół zagrał kilka koncertów w 2004 i 2005 oraz nagrali reedycje starych przebojów, po czym sytuacja znowu zamarła na kilka lat. W 2009 olśniło jednak Petera Baltesa i reaktywował on zespół z nowym wokalistą, Markiem Tornillo, po czym nagrali razem ''Blood of Nations''.

==Skład==

=== Obecny skład zespołu ===

* Mark Tornillo - naśladowanie Dirkschneidera (od 2009)

* Wolf Hoffmann - gitara elektryczna (zawsze)

* Herman Frank - gitara elektryczna (od 2009)

* Peter Baltes - gitara basowa (zawsze), wokal w niektórych piosenkach na albumach od ''Accept'' do ''Breaker''.

* Stefan Schwarzmann - byłemu perkusiście [[Helloween]] skończyły się pieniądze więc przyszedł tłuc gary tutaj (od 2009)

=== Byli członkowie zespołu ===

* Udo Dirkschneider - <s>jęki</s> <s>zawodzenie</s>, <s>wrzask</s> mam! wokal. (1971-1987, 1992-1997, 2005). Okrzyknięty człowiekiem o najbardziej metalowym głosie i nazwisku. Śpiewał kiedyś w duecie z [[Behemoth|Nergalem]] aż ten drugi nabawił się kompleksów i dlatego to cudowne wydawnictwo możemy znaleźć tylko na Youtubie.

* David Reece - naśladowanie Dirkschneidera(1988-1989)

* Jan Koemmet - gitara elektryczna (1981-1982)

* Jörg Fischer - gitara elektryczna (1978-1982, 1984-1988)

* Jim Stacey - gitara elektryczna (1989)

* Birke Hoe - perkusja (1971-?)

* Frank Friedrich - perkusja (1976-1979)

* Stefan Kaufmann - perkusja (1980-1994)

* Michael Cartellone - perkusja (1995-1998)

==Twórczość==

{{cytat|Zespół uczynił z [[wojna|wojny]] [[Religia|religię]], a z [[Lekcja religii|religii]] wojnę<ref>Polscy katecheci w gimnazjach mogą wiele na ten temat powiedzieć.</ref>|Jakiś recenzent płyty ''Krew Narodów''}}

Oprócz wyżej wymienionego wyczynu można uznać, że innym ich wybitnym osiągnięciem jest wplecenie w utwór ''Serce z Metalu'' fragmentów ''Dla Elizy'' [[Ludwig van Beethoven|Beethovena]] i ''Marszu słowiańskiego'' Czajkowskiego granych na gitarze, gdyby nie fakt, że przecież coś takiego potrafiłby każdy przedszkolak.

==Dyskografia==

*''Accept'' (''Akcept'', 1979) – takie tam pitu-pitu zerżnięte z [[Judas Priest]].

*''I'm A Rebel'' (''Jestem Rebeliantem'', 1981) – kontynuacja powyższej linii, tyle że z dodaniem tekstów politycznych.

*''Breaker'' (''Hamulec'', 1982) – pierwszy album z [[jaja]]mi. Prawdopodobnie dlatego autorem większości tekstów jest kobieta.

*''Restless And Wild'' (''Niespokojni i Dzicy'', 1982) – pionierski album speeedmetalowy w Niemczech. Otwiera go wspomniane wyżej Heili Heilo (fragment piosenki ''Fast As Shark'').

*''Balls To The Wall'' (''Kule w Ścianę'', 1983) – najbardziej uznany album grupy, na którym ukonstytuowało się ostatecznie jej brzmienie.

*''Metal Heart'' (''Metalowe Serce'', 1985) – debiut grupy w [[Japonia|Japonii]]. Zwolnienie tempa wydawniczego spowodowane było koniecznością opicia poprzedniego albumu.

*''Russian Roulette'' (''Rosyjska Ruletka'', 1986) – stosunkowo odtwórczy album bazujący na poprzednich dokonaniach grupy.

*''Eat The Heat'' (''Zjedz Żar'', 1989) – przeciętny początkujący fan zespołu po usłyszeniu tego czegoś pyta: „Co to tu w ogóle robi?”. My uprzejmie odpowiadamy: jest.

*''Objection Overruled'' (''Zlekceważone Obiekcje '', 1993) – wielki powrót po pierwszym rozpadzie.

*''Death Row'' (''Śmiertelna Kłótnia'', 1994) – powoli zaczyna wychodzić na wierzch niezdecydowanie Dirkschneidera.

*''Predator'' (''Łowca'', 1996) – takie byle co wymuszone przez wytwórnię. Udo śpiewa tam tak, jakby wolał zająć się podlewaniem grządek na działce.

*''Blood of the Nations'' (''Krew Narodów'', 2010) – wbrew oczekiwaniom zespołu nazwano to cudo objawieniem, a w światowych rankingach sprzedaży płyta wyprzedziła [[Justin Bieber|Justynę]] i [[Miley Cyrus|Hankę]].

{{Przypisy}}

<br clear=all>