Edytujesz „Antymon”

{{słownik}}
'''<del>Antykomor</del> Antymon''' (Sb) – pięćdziesiąty pierwszy pierwiastek chemiczny, półmetal. Ludzkości znany jest już od starożytności, więc krążyły o nim różne legendy, nadawano mu symbole i tym podobne cuda. Jego symbol wygląda jak stojąca na głowie kobieta. Występuje w czterech odmianach, z czego trzy są kolorowe, a jedna wybuchowa. Spotkać go można w małych ilościach pod ziemią, jednak nie jest zbyt towarzyski i zazwyczaj jest go tam mało. Nie zadaje się z kwasami.

== Zastosowanie ==
Trzech kolorowych odmian używa się między innymi do ekstremalnego kolorowania. Tego ostatniego, wybuchowego, dodaje się do zapałek, aby mała eksplozja rozpaliła całą siarę. Jest go tam stosunkowo mało, bo jeżeli byłoby go dużo, nie istnieliby już palacze. Skurwiel robi na dwa fronty, ponieważ obok podpalania dodawany jest do środków zwiększających odporność na ogień. Antymon dodawany jest też do stopów w drukarstwie, więc po części odpowiedzialny jest za wydawanie [[Fakt (gazeta)|Faktu]] i [[Gazeta Wyborcza|Wybiórczej]]. W średniowieczu był także używany do wywoływania wymiotów, jako że wystarczy napić się odrobiny wina z kielicha z dodatkiem antymonu, by zwrócić wszystko, co się ma w żołądku. Jak widać, z jego istnienia płynie wyłącznie samo zło. Należy dodać, że jest to skuteczny środek przeciwko mnichom. W XV w. przeor klasztoru św. Piotra, Bazyli Valentine eksperymentował ze związkami antymonu. Resztki po zabawach w małego chemika wyrzucał wprost do zagrody świń. Zaobserwował, że świniaki przybierają na wadze i są żwawsze po antymonie. Zastosował to również wobec braciszków, jednak przesadził z dawką i uśmiercił wszystkich. Stąd ma się ponoć wywodzić nazwa ([[Język francuski|fr]].) antimonine – przeciwko mnichom.

<br />
{{Układ okresowy}}

[[Kategoria:Pierwiastki chemiczne]]

[[pt:Antimônio]]
[[zh:锑]]