Edytujesz „Balladyna”

'''Balladyna''' – książka [[Juliusz Słowacki|Julka Słowackiego]], pisana wierszem. Według plotek powstała po przedawkowaniu malin przez autora. Nikt nie wie, o co tak naprawdę tam chodzi.

Do Pustelnika (który jest wygnanym królem, of kors) przyjeżdża książę Kirkor. Po wielce fascynującej wymianie swych historii Kirkor prosi o radę, jaką [[żona|żonę]] znaleźć, bo w jego otoczeniu jest ich mało, a niewyżyty seksualnie książę powinien mieć stałą partnerkę. Ten odpowiada, że najlepsze <del>dziwki</del> dziewki są na [[wieś|wsi]] (zdanie oparte na własnych doświadczeniach). Potem do Pustelnika przychodzi Filon, pasterz, który gada jakieś mitologiczne brednie. Wygnaniec pogania młodego amanta. W tym samym czasie Skierka i Chochlik wymieniają się kolejnymi „arcyciekawymi” zdaniami. Nagle z rowu melioracyjnego znajdującego się obok wyłania się Goplana, słit rusałka. Gada o tym, jak to uratowała życie Grabcowi. Niestety, Grabiec ma [[kochanka|kochankę]], która zwie się Balladyna. Skierka i Chochlik mają za zadanie pozbyć się Balladyny, do czego służyć ma przejeżdżający obok Kirkor, który według planu ma zakochać się w Balce i wziąć ją do swego [[zamek|zamku]] w [[Gniezno|Gnieźnie]]. Co prawda, łatwiej byłoby po prostu zabić [[Lachon|lachona]], ale nikt na to nie wpadł.

W [[dom]]u ubogiej wdowy mieszkają wdowa (niespodzianka, co?), Balladyna i Alina (jej córki). Niestety, Skierka spartaczył robotę i sprawił, że Kirkor zakochuje się w obu dziewczynach. Książę swoją drogą musiał być bardzo głupi, żeby zastanawiać się między [[lenistwo|leniwą]] i pasztetową Balladyną, a piękną, miłą, uczynną, mądrą, życzliwą, bystrą, kochającą, cnotliwą, najlepszą i <del>chuj</del> Bóg wie co jeszcze Aliną. Skierka szepce wdowie do ucha pomysł urządzenia [[wyścig szczurów|wyścigu szczurów]] obu panien, polegający na zbieraniu malin. Oczywiście, najlepsza na świecie Alina wygrywa, jednak jest kochającą [[siostra|siostrą]] i chce podarować maliny Balladynie, która niczym [[dziecko]] o zabawkę zaczęła płakać o dzbanek malin, po czym z zazdrości zabija swoją siostrę nożem. Zamieniony w wierzbę Grabiec widzi tę scenę i, jak to wierzba płacząca, rozkleja się. Balladyna powraca przestraszona na miejsce zbrodni, gdzie Goplana postanawia zabawić się w [[Samara Morgan|Samarę Morgan]] i z włosami na ryju udaje Alinę. Balladyna mówi, że nie żałuje zbrodni. Na to Goplana przechodzi do ostateczności: odsłania ryj, mówiąc ''Surprise, bitch!'', a Balladyna ucieka. Potem jedzie do zamku, mówiąc, że Alina spi{{Cenzura}}ła z kochankiem. Potem nic ciekawego, „kilka” [[zabójstwo|zabójstw]] dokonanych przez tytułową bohaterkę, aż dochodzi do ostatniej sceny: Balladyna, niczym [[Anna Maria Wesołowska]] zasiada w sądzie i sądzi zabójstwa dokonane przez siebie. W efekcie, po wydaniu trzykrotnej kary śmierci (ależ łagodna sędzia!) zabija ją piorun. Koniec dobranocki.

* '''Balladyna''' – najbardziej badass postać ever. Jest niczym [[Kuba Rozpruwacz]], Bin Laden, Lukrecja Borgia i Anna Maria Wesołowska w jednym. Po zabójstwie siostrzyczki pozostaje jej na czole krwawa plama, tak jakby zaczęła [[miesiączka|miesiączkować]] mózgiem. Gdyby zrobiono listę jej morderstw, [[dżuma]] schowałaby się pod ziemię. Idiotka, trzykrotnie skazała siebie na [[Kara śmierci|karę śmierci]], w końcu rażona piorunem.r

* '''Skierka''' – pr0 sługa Glopany. Ze względu na swoją mądrość zamieniony w błazna przez Grabca. Śmieszne, prawda?

* '''Fon Kostryn''' – kochanek numer dwa Balladyny. Razem zabili posła i Kirkora. A gdy Balladyna zaczęła cierpieć na [[nuda|nudę]], otruła go.

* '''Wdowa''' – matka dwóch córek. Kochała bardziej Balladynę, nie wiadomo czemu. Skazana na wygnanie z zamku przez rozhisteryzowaną córeczkę, następnie oślepła od gromu z jasnego nieba, żeby na końcu umrzeć w katuszach.

* '''Filon''' – pasterz, szukał boskiej miłości. Nagle okazało się, że jest [[nekrofil]]em, bowiem zakochał się w Alinie… a właściwie jej trupie. Jako jedyny przeżył z tego cyrku.