Edytujesz „Bitwa o krzyż (2010)”

{{sur|największej bitwy prawdziwych Polaków|[[oblężenie Westerplatte]]}}
{{Konflikt infobox
|tytuł = Bitwa o krzyż
|grafika = [[Plik:Petersburg protesty.jpg|240px]]
|konflikt = Powyborczy rokosz [[Prawo i Sprawiedliwość|PiS]]
|data = od 3 sierpnia 2010, godz. 13.00<br />do 10 listopada 2010
|miejsce = Warszawa, okolice [[Pałac Prezydencki|Pałacu Prezydenckiego]]
|wynik = Zwycięstwo sił Żydomasonerii
|strona lewa =
* [[Obrońcy krzyża]]
|strona prawa =
* [[Żydomasoneria]]
* [[Niemcy]]
* [[Żydokomuna|Judeobolszewia]]
|dowódcy lewa =
* [[Tadeusz Rydzyk]]
* [[Antoni Macierewicz]]
* [[Jarosław Kaczyński]]
|dowódcy prawa =
* [[Donald Tusk]]
* [[Bronisław Komorowski]]
* [[Hanna Gronkiewicz-Waltz]]
|siły lewa =
* [[Moherowe berety]]
* [[Dresiarz]]e
* Polacy-katolicy i Matki Polki
* Księża i zakonnice kościoła obrządku [[toruń]]skokatolickiego
* [[ONR]] i [[Młodzież Wszechpolska]]
* [[Telewizja Trwam]]
* [[Radio Maryja]]
* [[Gazeta Polska]]
* Nasz Dziennik
* [[Prawo i Sprawiedliwość]]
|siły prawa =
* [[Policja|Byli milicjanci]], niegodni orzełka na czapce
* [[Straż miejska]]
* Kolaboracyjni [[ksiądz|księża]]
* [[Żydzi]], [[Masoneria|masoni]] i [[Komunista|komuniści]]
* [[Student|Studenci]]
* [[Harcerz]]e
* Dziennikarze [[TVN]]-u i [[Gazeta Wyborcza|Gazety Wyborczej]]
* [[Gej|Pedały]] (i [[kujon]]y)
* [[Platforma Obywatelska]]
* Wspominałem już o [[Żydzi|Żydach]]?
|straty lewa = <nowiki />
* Kilka [[babcia|babć]] i [[dziadek|dziadków]] oszołomionych gazem łzawiącym
* Jeden pobity przez <del>policję</del> [[Służba Bezpieczeństwa PRL|SB]]
|straty prawa =
* Dwóch policjantów ogłuszonych [[znicz]]ami
* Trwały uraz w psychice ludzi obdarzonych zdrowym rozsądkiem
}}
'''Bitwa o krzyż''' – największa bitwa w historii [[IV RP]]. Decydowała o losach naszego państwa.

== Przebieg bitwy ==
[[Plik:Bokgmoch.png|thumb|left|Analiza bitwy w wykonaniu Jacka Gmocha]]
[[Plik:Battle for the kshesh.jpg|thumb|left|350px|Analiza bitwy w wykonaniu jednego z użytkowników Nonsensopedii]]

=== Pierwsze starcie ===
Zaczęło się całkiem niewinnie. Najpierw spadł jakiś samolot, [[Smoleńsk|gdzieś]], [[10 kwietnia|kiedyś]], z naszym zacnym [[Lech Kaczyński|prezydentem]] na pokładzie. Potem było już tylko lepiej. Harcerze postawili krzyż pod Pałacem Prezydenckim i zaczęło się! Po zakończeniu [[żałoba narodowa|żałoby narodowej]] lepiej będzie przenieść krzyż do [[kościół|kościoła]]. I tak postanowiono.

Kiedy oficjalne wiadomości o przeniesieniu krzyża zostały udostępnione prasie, rozgorzały pierwsze walki. Ustalił się niesamowity obóz narodowy, który uzbrojony w znicze, [[Flaga Polski|polskie flagi]], krzyże, zdjęcia pary prezydenckiej i różańce przypuścił szturm. Osławione służby specjalne, złożone z samych twardzieli wyłonionych po wielu selekcjach i testach psychologicznych zaczęły wymiękać, widząc akcesoria trzymane w rękach narodowców. Niektórzy – co mniej odporni – pragnęli dokonać odwrotu, lecz jasno brzmiący rozkaz ''ani kroku w tył'' cudem zachował ich na swoich pozycjach. Cud ten nosi nazwę Cudu nad Wisłą. Jasnym się stało, że dobywające się z megafonów apele o spokój rozgłaszane przez służby porządkowe nie powstrzymają hołoty od próby szturmu. Babcie, uzbrojone w znicze i [[moherowy beret|moherowe berety]], z radiami na ramionach, [[Radio Maryja|z których wydobywały się pierwsze psalmy]], zaczęły wyklinać policjantów. Rozpoczęły się pierwsze przepychanki. Pierwsze babcie rzucały się z niesamowitą siłą na policjantów, używając tajemnych mocy, ukrytych w ich pomarszczonych ustach.

Ostatecznie krzyża nie przeniesiono. Został na swoim miejscu, wraz z wieszającymi się na nim kobietami i mężczyznami, którzy nie mieli nic innego do roboty. Zwłaszcza płci pięknej, choć w tym wydaniu akurat nie tak bardzo, nudziło się straszliwie, bo wnukowie i dzieci bawili na [[Wakacje|wakacjach]]. Z nudów więc głównie, nie mogąc doglądać wnucząt, w ten wiekowo zaraźliwy nałóg obrony krzyża popadły.

Krzyż sobie jakiś czas stał. A po nocy, o po nocy to się działy rzeczy. Nie dość, że pod krzyżem koczowało pospolite ruszenie moherów niezmordowanych i całkiem-niezbitych-z-tropu, rozpalając się [[Herbata|herbatą]] z termosów. To jeszcze do tego ze stolicy i okolic przybywali młodzi pogawędzić i na własne oczy i uszy uświadczyć te dziwolągi światopoglądowe. Ci młodzi kupowali kanapeczki w narożnym barze i ogólnie i szczególnie mieli super ubaw z babciami.

Warto jednak dodać, że owi bojownicy za nic nie przestoją dziesięć minut w [[autobus]]ie, ale przepychać barierki i walczyć ze strażnikami miejskimi mogliby dniami i nocami.

=== Tablica ===
[[Plik:Tablica w g.jpg|thumb|250px|Efekt kontrofensywy obrońców]]
Kiedy pod Pałacem Prezydenckim trwały modły, a do policjantów dzwonili pierwsi mieszkańcy miasta, zirytowani i w{{cenzura3}}i ich modlitwami, zapadła decyzja o powieszeniu tablicy przy Pałacu. Ale to nie rozwiązało sprawy. Oburzeni tym, że tablicę powieszono w ciszy, bez salw armatnich i przenoszenia portretu Lecha po całym mieście [[obrońcy krzyża]] uznali, że trzeba działać. Krótko po powieszeniu tablicy została ona sprofanowana przez jednego z obrońców. Rzucono w nią [[Koktajl Kaczyńskiego|słoikiem z fekaliami]]. Rząd postanowił nie brać sobie tego do serca i od razu zamówiono odpowiednich ludzi do czyszczenia tego bałaganu.

=== Drugie starcie ===
Gdy Polska stała się już na dobre pośmiewiskiem Europy i cywilizowanego świata najtęższe głowy postanowiły koniecznie rozwiązać sprawę i znaleźć środki przymusu bezpośredniego takiego rodzaju, które nie doprowadzą do rozlewu krwi. Postanowiono spróbować przenieść krzyż jeszcze raz. Tym razem impreza rozkręciła się na dobre i bez interwencji policji się nie obeszło. Szczęśliwie, filmy szkoleniowe policji krajów cywilizowanych pokazujące warianty rozwiązań w sytuacjach ekstremalnych natchnęły polskie zakompleksione służby większą siłą psychologiczną – konieczną do odparcia ataku obrońców krzyża. W tej sytuacji siła ducha okazała się być dla wykonawców decyzji prezydent miasta priorytetem, gdyż właśnie patrioci zaczęli śpiewać psalm. Wreszcie odgrodzono obłąkańców od krzyża i w końcu, po wielu bojach, przekleństwach i innych, czysto polskich, zachowaniach, krzyż przeniesiono.

=== Wynik bitwy i konsekwencje ===
Formalnie zwycięstwo przypadło przeciwnikom krzyża. Zwycięstwo moralne i wiekuiste było jednak udziałem patriotów. Pierwsi, zupełnie przerażeni, pochowali się, aby nie zostać zaatakowanym przez bojówki Moher Komando patrolujące ulice. Drudzy, zachęceni zwycięstwem moralnym już przygotowywali plany kolejnych walk.

=== Reperkusje medialne ===
Czując swoją moralną przewagę patrioci formalne zwycięstwo przeciwników krzyża nazwali zwycięstwem niemoralnym. Aby nie stracić twarzy – w „swoich mediach” ([[TVN24]], [[TVP Info]]) – zwycięstwo patriotów przeciwnicy krzyża w odwecie nazwali oralnym, a to ze względu na siłę okrzyków przeciwnika. Jednak nigdy już nie odzyskali utraconego spokoju ducha. Media patriotów okazały się bowiem uparte i zdecydowane i zabłysnęły wiadomościami o utworzeniu fenomenu na skalę światową – [[Komisja Macierewicza|komisji Macierewicza]].

=== Ciekawostki ===
W bitwie o krzyż smoleński po raz pierwszy w historii użyto nowej broni psychologiczno-psychiatryczno-paranoicznej, polegającej na użyciu przez tłum moherowych beretów przerażających okrzyków, wprawiających wroga w głęboki niepokój moralny. Niektóre z okrzyków były wręcz absurdalne, co tym większe siało spustoszenie psychologiczne w szeregach osób będących przekonanych o słuszności wykonywania decyzji prezydent miasta.

Po skończonej bitwie moralnie poruszeni przeciwnicy po opatrzeniu ran i krótkiej niezbędnej psychoterapii udali się do spowiedzi generalnej, by później pieszo i na klęczkach przemierzyć odcinek Warszawa–[[Częstochowa]], gdzie tam odbywszy rekolekcje powrócili do Warszawy, znów odczuwając smak prawie utraconej normalności.

== Dalsze wydarzenia ==
Obrońcy krzyża żyją dalej, mieszając się w tłumie katolików. [[Policjant]]ów, którzy odnieśli rany fizyczne od uderzeń torebek i zniczy odwieziono do szpitali, a tych z obrażeniami psychicznymi zostawiono samym sobie. Pod krzyżem nadal trwają modły, lecz to już nic nie zmieni – krzyża nie ma i nie będzie, o ile oczywiście nikt go tam nie przyniesie.

== Gra video ==
[[Rockstar Games]] ogłosiło, iż chce zrobić grę video pt. ''Battle of the Kshesh''. Wcielić można będzie się w jedną z dwóch drużyn: mohery (podstawowa broń – [[parasolka]], bonus – [[Koktajl Kaczyńskiego]]) oraz policję. Na stronie producenta można zamówić edycję kolekcjonerską – z figurką krzyża i przemową o. Rydzyka. Premierę przewiduje się na 3 sierpnia {{#expr:{{CURRENTYEAR}}+1}}, kolejną rocznicę bitwy o krzyż.

Pojawi się kilka trybów gry:
* '''deathmatch''' – tłuczesz na ślepo npc należących do przeciwnej drużyny;
* '''capture the kshesh''' (ctk) – dwa krzyże, jeden w kościele (spawnpoint moherów), drugi przed pałacem (spawnpoint policji). Musisz zabrać krzyż z bazy przeciwnika i donieść do swojej. Jest to niewykonalne, gdy ktoś skosi twój krzyż;
* '''one kshesh ctk''' – to samo co wyżej, ale krzyż jest jeden i stoi po środku planszy.

Inne przecieki:

* kruczek specjalny – krzyż w pobliżu punktu docelowego się klonuje, a na poszczególnych jego ramionach wyrastają dodatkowe głowy;
* policja będzie uzbrojona tylko w pięści – to nie komuna, by cywili tłukło się pałą;
* w rozgrywce pojawią się też bohaterowie (hero), czyli najpotężniejsze postaci w drużynie (mohery – o. Rydzyk, policja – Komorowski);
* Rockstar Games zapowiedziało również wersję multiplayer;
* seria [[StarCraft]] zyska potężnego przeciwnika (tak, zapowiedziano kontynuację);
* gra ma zachęcać nie tylko oprawą graficzną, ale także fabułą kampanii. Podobno zwroty akcji będą tak niespodziewane, że aż sami autorzy nie wiedzą, jak to się skończy.

== Zobacz też ==
{{Nonnews|[[NonNews:Walka o krzyż|Walka o krzyż]]}}
* [[Obrońcy krzyża]]
* [[Zespół Macierewicza]]
* [[Kościół katolicki]]

{{stopka}}
[[Kategoria:Polska po 1989 roku]]
[[Kategoria:Bitwy|krzyż]]
[[Kategoria:Historia Warszawy]]