Edytujesz „Blues”

{{cytat|Nie ma [[Internet]]u, nie ma tej strony… został tylko '''blues'''.|'''Blues''' o sobie}}

'''Blues''' – [[muzyka]] zbyt zapomniana by istnieć. Grana przez nieudaczników z gitarą, którzy na wszystko narzekają i, co więcej, mają czelność tworzyć o tym piosenki. By grać bluesa musisz mieć chęci i gitarę, tylko [[pozer]]zy potrzebują więcej sprzętu.

Powszechnie uważa się, że blues powstał na plantacji bawełny. Pierwszą osobą, która spisała bluesa był niejaki [[Zręczny]] [[Toaleta|Klozet]] (ang. W.C.Handy). Siedział kiedyś na ulicy, grzebał po [[śmietnik]]ach i znalazł w jednym z nich kartkę i [[długopis]], a jako że nie miał do roboty nic lepszego od grzebania w śmieciach – zaczął spisywać melodię, którą zasłyszał na polu, gdy tato zbierał bawełnę (robił to, pomimo że nie umiał pisać).

Alternatywną wersję wydarzeń snują amerykańscy konfederaci. Uważają, że to oni wynaleźli bluesa, a murzyni go ukradli. Mimo że Sąd Najwyższy Do Spraw Nieistotnych uznał, że to ci drudzy odpowiadają za wynalezienie bluesa, konfederaci nie odpuścili. Założyli mały klub podwórkowy (budżet na początku był niski, było ich ledwie stać na domek na drzewie), który potem rozrósł się do trochę większych rozmiarów. Żeby uwydatnić, że blues jest ''biały'', ubierają się głównie w ten właśnie kolor. Ich grupa nieoficjalnie istnieje do dziś, pod nazwą Ku Blues Klan.

W wieku lat 40 spisał bluesa i nagle stał się znany. Nazwano go ojcem bluesa, kupiono mu gitarę, a on ją i tak sprzedał, żeby mieć na kupony toto lotka- chciał wygrać milion. Niestety, jak to się często zdarza, niczego nie wygrał i wrócił na ulicę.

{{poradnik|[[Poradnik:Jak być True African Bluesmanem|Jak być True African Bluesmanem]]}}

* Nawet jeśli ci się podoba(wyjątek od niebycia pozerem).

* Powinieneś mieć drewniane oko.

* Koniecznie, ale to koniecznie w kapeli musi się znajdować gruby basista, jak jest inaczej, to musisz grać country.

* Żadnych, ale to ŻADNYCH błyszczących gitar, najlepiej wystrugać sobie samemu jedną z drewna, zębami (spełni się przy okazji punkt #2).

* Musisz umrzeć bluesowo.

* Śmierć poprzez [[asfiksja autoerotyczna|asfiksję autoerotyczną]] nie jest bluesowa.

* Śmierć od dubeltówki w tanim hotelu jest bluesowa.

* Śmierć w trakcie stosunku z innym mężczyzną nie jest bluesowa, to dewiza [[techno]].

* Śmierć od uderzenia własnej gitary w głowę jest trochę bluesowa.

* ''[[pies domowy|Pies]] mi zdechł, żona odeszła.. został mi tylko blues.''

* ''Rząd mnie robi w ciula, źle się czuję… został mi tylko blues.''

* ''Pachy mi śmierdzą, skarpetki brudne… został mi tylko blues.''

* ''[[matka|Moja stara]] pierze w rzece… został mi tylko blues.''

A także szereg cudownych perełek o miłości i jej wielu odmianach, improwizowaniu tekstu i drapaniu się po głowie, okładaniu basisty harmonijką i wielu innych cudownościach.

== '''Wielka Janis Joplin''' ==

Za niekwestionowaną królową, królewnę i księżniczkę bluesa uznaje się '''Wielką Janis Joplin''', czyli babę o głosie Gustlika z Czterech Pancernych. Grała z bandą Big Brother&the Holding Company, którzy zajmowali się dostarczaniem do jej boskiego głosu a la 'płonące żyletki polane miodem i benzyną' w miarę dyskretnego podkładu sprawiającego wrażenie profesjonalizmu. Rzecz jasna jak to w takich momentach bywa, nie uzyskali ani jednego, ani drugiego. Amen, drogie dzieci.

'''Wielka Janis Joplin''' przeszła do historii wymieniana z '''Boskim Hendrixem''' i oczywiście '''Bluzgającym Cudownością Morrisonem''', ergo – umarła praktycznie ze strzykawką w żyle. Nie, nie, Hendrix się nie zaćpał, drogie dzieci.

Swoim metafizycznym głosem śpiewała o miłości, nieszczęśliwej miłości, braku miłości oraz nieszczęściach, a także o miłości i miłości, najczęściej nieszczęśliwej.