Tekst źródłowy strony Cesarstwo Rzymskie

== Społeczeństwo ==
[[Plik:Kiepscy sto lat.jpg|thumb|250px|Spotkanie senatorów rzymskich z ambasadorem [[Imperium Lechitów]], zorganizowane z okazji setnej rocznicy oddania hołdu Imperium przez Juliusza Cezara, Rzym 53 rok (koloryzowane)]]
Społeczeństwo w Cesarstwie Rzymskim dzieliło się na trzy warstwy:
* '''Patrycjusze''' – elita mająca pełne prawa polityczne i potrafiąca się wysłowić. Patrycjusze będący senatorami byli odpowiednikiem dzisiejszej klasy wyższej, zaś pozostali odpowiadali klasie średniej.
* '''Plebejusze''' – najliczniejsza grupa mieszkańców, przypominająca [[Polacy|Polaków]]: za bogaci, by należeć do klasy niższej, ale za biedni, by reprezentować poziom godnego życia. I podobnie jak Polacy, zamiast wziąć się w garść i spróbować wywalczyć od patrycjuszy równiejsze traktowanie, woleli gnębić niewolników w swoich małych knajpach i placach budowy akweduktów.
* '''Niewolnicy''' – osoby bez prawa głosu. Według ówczesnego prawa niewolnicy nie mogli decydować o losie państwa, gdyż byli najgłupszymi mieszkańcami cesarstwa. Niewolników przywożono z Europy Wschodniej podczas wypraw wojennych. Rzymscy dowódcy wojskowi doskonale wiedzieli, że złapanie w siatkę zwinnego, silnego niewolnika i wywiezienie go do Rzymu nie jest prostą sprawą, więc podczas walk łapali tylko takich, co nie potrafili s{{cenzura3}}ć przed siatką, albo byli największymi głąbami z plemienia i wódz sprzedawał ich za paczkę lubczyku. I ci wszyscy niewolnicy pojechali do Rzymu, pożenili się i po 30 latach służby porobili dzieci. Świat poszedł do przodu, pojawił się Galen, Ptolemeusz i formacja wojskowa ''żółw taki jak w przyrodzie''. Ale co z tego, jeżeli ich serca pompują tę samą krew – kolejni niewolnicy byli potomkami człowieka, który na własnym polu bitwy dał się złapać w siatkę. Czy takim ludziom należało dać prawo do wolności?