Edytujesz „Conan”

Conan był wielki nawet jak na barbarzyńcę z północy; był szybszy, silniejszy i zwinniejszy od większości wojowników swojej maści, co pozwalało autorom jego przygód na znaczne uproszczenie fabuły.

Conan żył jakieś 12 tysięcy lat temu w fikcyjnej Erze Hyboriańskiej. Pochodził z północnej krainy Cymmeria, gdzie wszyscy byli wielkimi, czarnowłosymi barbarzyńcami. Cymmeryjczycy z bliżej nieznanych przyczyn nie lubili innych plemion wielkich barbarzyńców z północy: Aesirów, którzy byli [[Blondynka|blondynami]] i Vanirów, którzy byli rudzi. Urodził się na polu bitwy i o dziwo nikt go nie zadźgał. W wieku 12 lat zasiadał już w radzie plemienia, a potem wędrował szukając przygód.

Jedynym językiem, jaki rozumiał Conan, była '''przemoc'''. Być może działo się tak dlatego, że w Erze Hyboryjskiej nie było jeszcze treningów asertywności. Dlatego też osoby, które stanęły mu na drodze były przez niego w malowniczy sposób masakrowane, najczęściej rozcinane na pół. Conan zawsze wygrywał w starciach jeden na jednego, dwóch na jednego, dziesięciu na jednego i ilu się dało na jednego.

Conan, jako wojownik prostoduszny, nie był zdolny do uczuć platonicznych. Jego relacje z [[kobieta]]mi ograniczały się do pójścia z nimi do łóżka i dogodzenia im jak jeszcze nikomu wcześniej się nie udało, ponieważ wszędzie był równie wielki i czarnowłosy.

Postać Conana zapoczątkowała literaturę '''heroic fantasy''', w której generalnie chodzi o to, że koleś z wielkim mieczem ratuje świat od zagłady, zabija potwora, zabija złego czarodzieja, odnajduje Magiczny Wichajster, a najczęściej – wszystko naraz. Po za tym, na co drugiej okładce płyty metalowej pokazani są wielcy kolesie z mieczami (w przypadku płyt ze Skandynawii – także z toporami) walczący z potworami.