Edytujesz „Cyprian Kamil Norwid”

{{sur|'''polskiego poety'''|[[Cyprian|hasła o innych osobach o tym imieniu]]}}
[[Plik:Norwid Cyprian Kamil.jpg|thumb|200px|Wyśmiany? niezrozumiały? Z taką fryzurą to nic dziwnego...]]
{{Cytat|Więc to mi smutno – aż do kości smutno –<br />I to – że nie wiem, czy ten ludzi stek<br />Ma już tak zostać komedią-okrutną<br />I spać, i nucić śpiąc: „To, taki wiek!”|Wiersz '''Norwida''' – AERUMNARUM PLENUS, opowiadający o problemach dojrzewania|}}
{{Cytat|Panny, wódka, wczesna wiosna<br />Smutek, ból, rozdarta sosna|Inny przykład wspaniałej twórczości '''Norwida'''}}

'''Cyprian Ksawery Gerard Walenty Kamil Norwid''' – właściciel najdłuższego imienia w [[Polska|Polsce]], niedoceniony twórca [[bełkot pseudopoetycki|bełkotu pseudopoetyckiego]]. Znany głównie z niebycia [[Adam Mickiewicz|Mickiewiczem]] czy [[Juliusz Słowacki|Słowackim]]. Biedak, dłużnik, artysta-sadysta, oślepł by upodobnić się do [[Homer]]a. Urodzony [[24 września]] [[1821]] na wsi na Mazowszu, zmarł [[23 maja]] [[1883]] w renomowanym ośrodku leczniczym tzw. przytułku.

== Dzieciństwo i względna młodość ==
Norwid szybko stracił matkę, wychowywała go babcia. Zmarła jednak niedługo po [[1830]], potykając się o mydło w łazience, które gapowaty Cypryś zostawił na podłodze. Norwid przeprowadził się do [[Warszawa|Warszawy]], już bez swej opiekunki, ale za to z ojcem, który jak na złość też schodzi z tego ''padołu łez'' w [[1835]]. Zrozpaczony Cypryś ma myśli [[samobójstwo|samobójcze]] i pisze swój [[list]] pożegnalny zatytułowany „Mój ostatni sonet”, który niesłychanym zbiegiem okoliczności zostaje uznany za jego debiut literacki. Norwid cudem unika śmierci od [[pistolet]]u, którym chciał się zabić, po tym jak doszła go wieść, iż został celebrytą.

== Wiek dojrzały ==
Cypryś, nie zważając na ciężką sytuację polityczną i ekonomiczną kraju, wyjeżdża w tourne po [[ziemia|świecie]], bywając w Rzymie, Neapolu, [[Paryż]]u. Będąc żywo zainteresowanym tematyką funeralną, zapoznaje się z [[Fryderyk Chopin|Chopinem]] i [[Juliusz Słowacki|Słowackim]] w ostatnich miesiącach ich [[życie|życia]]. Spotkania te natchnęły go do napisania wiersza pt. „Litość”, w którym obśmiewa truchła zmarłych twórców. Norwid jest na tyle sprytny, że zarobione pieniądze wydaje na rozrywki, a utrzymuje się z [[pieniądze|pieniędzy]] pożyczonych. Dzięki takiej polityce dostał propozycję objęcia stanowiska samorządowca, jednakże ją odrzucił. Hulaszczy tryb życia i niechęć do polityki przysporzyły mu wrogów, dlatego poeta ucieka do [[Stany Zjednoczone Ameryki|Ameryki]], narażając kraj ojczysty na wydatki równe wysokości utrzymania 100 tys. wojska przez 10 lat, jednakże szybko wraca, znudzony prymitywizmem umysłowym miejscowej ludności.

== List pożegnalny ==
:''Zyguś, światło moich ocz zagasnęło, defilibratywnie, a [[ucho|uszy]] zagłuchły na ament. Miej cię [[Bóg]] w swojej opiece i Panienka Najświętsza, jażem tużem jak gwóźdź przybity w deski trumienne Paryża. Pamiętaj, przyjacielu, chciałem walczyć, ale mnie maligna porwała''.
:''PS. Wybacz błędy, musiała za mnie pisać moja małpa przywieziona z Rzymu, bo prawie nic nie widzę''.
:''Twój jedyny słodziutki [[kot|kociaczek]], Cypryś.''

== Śmierć ==
Uzdolniona małpa Norwida zdechła z głodu ok. [[1880]].

== Poezja ==
Norwid znany jest z tego, że w swych wierszach często stosował przemilczenia, a jeśli nie chciał ich stosować, to pomagała mu w tym życzliwa [[cenzura]]. W efekcie jego [[wiersz]]e najczęściej wyglądały tak:

<poem>:................................
:................,...............
:............,...................
:.......,............,...........

:..............,................,
:.........,.......,..............
:.........,.....................,
:................................

:.........,......................
:....,............,..............
:..............,.................

:......................,.........
:.......,.....,.......,..........
:.......,.......,...............!</poem>
::::[[Plik:Autograf Norwida.png|60px]]

Dzięki takiemu zabiegowi, poeta pozostawiał duże pole do popisu interpretatorom, którzy akurat w tym wierszu (a dokładniej [[sonet|sonecie]]), zatytułowanym „...-....” wskazują na wyraźne i mocne metafory, rozbudowane epitety homeryckie, wyrafinowaną składnię, nietuzinkowy szyk zdaniowy i uwznioślony trop ''Polska jako tonący okręt''.

== Zobacz też: ==
* [[Adam Mickiewicz]]
* [[Juliusz Słowacki]]

[[Kategoria:Polscy poeci|Norwid, Cyprian Kamil]]