Edytujesz „Czyngis-chan”

{{sur|mongolskiego wodza|[[4chan|popularny serwis internetowy]]}}

'''Czyngis-cha<del>m</del>n, <del>Te, Murzyn</del> Temudżyn, Temüdżin''' (ur. ok. [[1162]], zm. [[18 sierpnia]] [[1227]]) – Bohater Narodowy [[Mongolia|Mongolii]] i Wszystkich Mongołów, Ojciec Uświęconego Pochodzenia. Średniowieczny Wódz, który doprowadził [[Mongolia|Nasze Ukochane Państwo]] do poziomu, o jakim możemy dziś tylko pomarzyć.

Urodzony, najprawdopodobniej za wstawiennictwem pierwotnych bogów, na Świętej Górze Burkan Kałdun, Nasz Pan Czyngis-Chan od narodzin miał zmysł dowódcy. W wieku dziewięciu lat był już przywódcą plemienia, choć regencję objął zaufany przyjaciel jego ojca, Mönglik. W wieku dziesięciu lat zawarł pierwszy pakt braterstwa ze swym rówieśnikiem z sąsiedzkiego plemienia, a także zabił jednego ze swoich braci. To jakże radosne wydarzenie jest co roku hucznie świętowane w [[Ułan Bator]].

W roku 1180 Wredni Tatarzy porwali ukochaną Żonę Naszego Pana. Temudżyn, wraz ze swym bratem Dżamuką, zgromadził 30 000 wojowników<ref>Cholera, dużo jak na jedną babę!</ref> i odbił swoją kobietę. Niestety, wkrótce Czyngis i Dżamuka musieli się rozstać. Jak podaje Tajna Historia Mongołów, panowie pokłócili się o obozowisko. Temudżyn, jako że zawsze kochał swoją [[Matka|matkę]], poprosił ją o radę, a ona nakazała mu opuścić Brata.

Ponieważ wyprawa wojenna gdzie 30 000 Mongołów zniszczyło kilka jurt przysporzyła Czyngis-Chanowi sławy i chwały, wszyscy słabsi Mongołowie zaczęli się do niego przyłączać. Kiedy zostało już tylko trzynaście plemion niepodległych Temudżynowi, on sam obwołał się Wielkim Chanem i Ojcem Wszystkich Mongołów. Doprowadziło to do wojny domowej, gdzie w swym geniuszu, Czyngis przeprowadził błyskotliwy [[Blitzkrieg]] i zniszczył wszystkich wrogów. Później walczył również z Wrednymi Tatarami. Należałoby przy tym zdementować informacje, jakoby Temudżyn był cuchnącym potworem – chińskie królestwo Jin nadało mu tytuł sekretarza.

[[Plik:Kurultaj.jpeg|thumb|200px|Burkan Kałdun – Najświętsza Z Gór. U jej stóp – Wielki Kurułtaj]]

=== Budowa imperium ===

Wkrótce po tym wydarzeniu, godzien najwyższej wzgardy Dżamuka sprzymierzył się z wrogami Czyngis-chana, Pana naszego – tureckim plemieniem [[Marcin Najman|Najmanów]]. Czyngis-chan, wtedy jeszcze w sojuszu z Ong-chanem, również wzgardzonym za zdradę. Genialny Temudżyn pobił swych wrogów w wielu bitwach. W końcu, Najmanowie zadrżeli przed siłą Hordy Mongołów i porzucili tego samego, którego wcześniej uważali za ich Gurchana – węża Dżamukę. Następnie został on pojmany i ku powszechnej radości nadziany na pal.

W 1206 roku, u źródeł Ononu, u stóp Świętej Góry Burkan Kałdun miał miejsce Wielki Kurułtaj – Walny Zjazd Wszystkich Mongołów. Po ukazaniu tłumom nędznych zwłok Dżamuki, wszyscy jeszcze raz potwierdzają Święte Panowanie Czyngis-chana, co oznacza początek realnej potęgi Potężnego Imperium Mongolskiego. Liczebność wojsk wynosiła wtedy aż 95 minganów (95000 ludzi!). Pan zreformował również administrację i sądownictwo – sądy orzekały na podstawie jednego prawa – Prawa Krwi.

Następnie Najukochańszy Wódz Czyngis-chan ruszył by podbić cały świat. W większości przypadków nie musiał nawet używać siły, gdyż mniejsze plemiona pierzchały od samego widoku jego armii. Czyngis-chan ukazywał im jednocześnie swoją niezaprzeczalną wyższość, jak i łaskę. Niszczył tak Tatarów, Karakitan, [[Kazachstan|Kazachów]] i wiele innych plemion [[Syberia|Syberii]]. To sprawiło, że gdziekolwiek dobiegła wieść o Czyngis-chanie, Nieustraszonym Zdobywcy, Władcy Oceanów, pod wszystkimi uginały się nogi.

Następnie niezliczone mingany wyruszyły na południe – na nigdy dotąd niezdobyte [[Chiny]]. Co prawda chronił je [[Wielki Mur Chiński]], ale dla Hord Mongołów nie była to żadna przeszkoda, a jedynie jeszcze bardziej ich rozjuszyła. Czyngis-chan szedł na czele swych wojsk, po kolei eliminując wszystko co miał na drodze – Cesarstwo Jin, Cesarstwo Song i Cesarstwo Mandżurii, co ukazało, że żaden pyszniący się cesarz, obwołujący się panem świata, nie jest godzien nawet myśleć o Wodzu Temudżynie. Jednak on, niepojęty w [[geniusz]]u, nie kazał zdobyć i zniszczyć [[Pekin]]u. Głowili się pomniejsi wodzowie, dlaczego, ale niedługo musieli czekać. Chiny zgodziły się zostać lennem mongolskim i dały Temudżynowi i wielu z jego wojowników wykształcenie, jakie jest potrzebne Panom Wszechświata.

Tymczasem na zachodzie Imperium pojawiła się nowa, groźna siła – [[Arabowie]]. Jednak i oni musieli się ugiąć pod Naszym naporem i uznać wyższość świata mongolskiego nad arabskim. Nie czekając długo, Temudżyn nakazał ruszyć na południe, by zniszczyć ostatnie państwo hinduskie – „Imperium” Ćólów. Hindusi poruszali się na wielkich, powolnych słoniach, które nijak nie były w stanie pokonać szybkich i zwrotnych mongolskich koni.

Ostanim etapem Wielkiego Podboju Świata, była Ruś, rozległa niemal jak Nasze Imperium. Tereny i ludzie byli tam niezwykle zdradzieccy. Choć wydaje się to niemal niemożliwe, mingany Czyngis-chana ponosiły straty od małych oddziałów ruskich. W końcu Temudżyn stracił cierpliwość, której miał naprawdę wiele i nakazał swym wojskom zniszczenie Rusi. Po słynnej bitwie pod Kałką, pomimo zdradzieckiego i nikczemnego postępku rusinów (zabicie mongolskich posłów i jeńców), nie ostał się ani jeden ruski żołnierz.

== Zobacz też ==

* [[Mongolia]]

* [[Horatio Nelson]]

* [[Napoleon Bonaparte]]

{{stopka}}

[[Kategoria:Średniowiecze]]

[[Kategoria:Mongolia]]

[[Kategoria:Władcy]]

[[Kategoria:Wojskowi]]