Tekst źródłowy strony Diego Maradona

== Kluby ==
=== W Barcelonie ===
Barca spodziewała się krewkiego piłkarza i otrzymała to co chciała. W sezonie 1982 – 1983 nawet zdobywa puchar Hiszpanii, ale większość sezonu przebywa w szpitalu z powodu kontuzji. Do nielicznych meczy z Barceloną można zaliczyć ''El Clásico'' na San Bernabeu, gdy otrzymał aplauz od [[kibic]]ów Realu... I to za strzeloną bramkę!<ref>I to właściwą bramkę... Z punktu widzenia Barcelony!</ref> Władzom Barcy wydawało się, że już nie może być gorzej i postanowili pozostawić Diego na jeden sezon i  jak się okazało,  może być jeszcze gorzej. W przegranym finale pucharu Hiszpanii w 1984 roku z Atleticiem Bilbao po raz pierwszy ujawnia się Ręka Boga i dochodzi do takich [[Wpierdol|działań, że kamień na kamieniu nie pozostał]], a 60 osób było rannych, co jest raczej sporym wynikiem zważywszy, że na boisku powinny być najwyżej 23 osoby.<ref>A [[sędzia piłkarski|sędzia]] to co?</ref> Maradona wylatuje, ale nie za bójkę, tylko za przegranie finału o puchar. Jako, że nigdzie go nie chcieli to trafił do Napoli.

=== W Napoli ===
Tu Diego spędził aż siedem sezonów, bo nigdzie indziej Jego nie chcieli stając się w zasadzie jedynym wartościowym zawodnikiem jaki kiedykolwiek był w tym klubie. Okazało się szczęśliwie dla Napoli, że transfer za dziesięć i pół miliona [[dolar]]ów przyniósł im jedyne dwa mistrzostwa Włoch, dwa wicemistrzostwa i króla strzelców w sezonie 1987 – 1988. W ten sposób Diego rozszerzył swój kult na teren Włoch. Wiernym Makaroniarzom pozostawił prezent w postaci nieślubnego syna próbując dorównać [[Bóg|Jahwe]], Który zrobił to samo dla [[Żydzi|Narodu Wybranego]]. W końcu jednak w Napoli dotarli do tych samych wniosków co w Barcy, by On sezon 1992 – 1993 spędził w [[Sevilla FC|Sevilli]], a potem wrócił do [[Argentyna|siebie]].