Edytujesz „Edyp”

[[Plik:Sofa.jpg|thumb|200px|Autor archiwalnych zapisów historii Edypa]]
'''Edyp „Król Edyp” Labdakid''' (gr. „Οἰδίπους Oidipous” czyli „O obrzękłych kostkach u nóg nabrzmiewać puchnąć stopa”<ref>Ale i tak narzekają na imię ''Kunegunda''</ref>) – naczelny ojcobójca i matkojebca Starożytnej [[Grecja|Grecji]], który rządził w jednym z okolicznych miast – Tebach. Jego życiorys był inspiracją do napisania biografii na jego cześć przez trudniącego się w [[teatr]]ze miłośnika sof – <del>Sofoniasza</del> Sofoklesa.

== Historia ==
Nie była ona zbyt dobra zdaniem [[Krytyka literacka|krytyków]], którzy od początku do teraz utrzymują się w swoich przekonaniach, że jego biografia to tragedia. Zaczęła się ona narodzinami i skończyła na [[śmierć|zgonie]]<ref>W dodatku Starożytny Teatr Grecki ustalił, że obie czynności zdarzyły się tego samego dnia</ref>. Urodził się jako syn swojej przyszłej [[żona|żony]] i miejscowego [[gej]]a, który ściągnął na niego klątwę Wyroczni<ref>[[Wyrok|Wyroczni]], nie [[Google|Wyroczni]]</ref>, a następnie pokazał swoją [[miłość]] ojcowską i tą do chłopców przebijaniem stóp i porzuceniem w górach. I tu miał być już koniec historii, ale Fatum się nie zgodziła i zaczęła doprowadzać wszystko do tego, by nieomylna Wyrocznia znowu triumfowała. A tak naprawdę to doprowadzili do tego pasterze, którzy zobaczyli Edypa i pomyśleli ''To nie [[Sparta]], tu dzieci nie porzucamy!'' po czym wzięli go i dali w prezencie władcy Koryntu. Zrobili to, by się wkurzył, bo sam nie ma dzieci, ale ten go przygarnął wraz z żoną i ich plan oficjalnie został sp{{Cenzura}}olony.

Nagle Edyp stał się dorosły i usłyszał od delfinów, że zabije [[ojciec|ojca]] i poślubi [[matka|matkę]]. Jego reakcją na to była ucieczka z domu i zabicie jakiegoś dziadka przewożonego przez eskortę. Miał on na imię <del>[[Laos]]</del> Lajos. Niewzruszony Edyp w końcu wyszedł z <del>Polonezu</del> Peloponezu i dostał się do Teb, gdzie akurat miasto niszczył [[Sfinks]]. Labdakid załatwił [[Egipt|egipski]] monument i dostał za żonę wybrankę o imieniu Jokasta. Edyp szybko dokonał dzieł i spłodził czwórkę dzieci: Polinika, Eteoklesa, Antygonę i Ismenę. Kochająca rodzina nagle stała się ofiarą pewnego zaburzenia funkcjonowania okolicy, a sam Edyp dostał zlecenie, wedle którego miał znaleźć zabójcę poprzedniego [[król]]a, którym był jego ojciec i powiedzieć mu o wynikach poszukiwań. Poszedł więc do wróżbity, który wyznał mu, że delfiny to bardzo mądre stworzenia i miały rację w tym, co ir-ir-ir-ir-kają. Sługa mu jeszcze dopowiedział to samo, co delfiny i król ułożył sobie całą swoją historię – [[morderstwo|zabił]], [[seks|wydymał]], a delfiny za karę rzuciły na niego złamany trójząb. Jego żonmatka Jokasta jednak nie potrzebowała wsparcia, gdyż [[Samobójstwo|zabiła się sama]]. Edyp spełnił wolę widzów i wydał karę za zabójstwo poprzedniego króla, a dokładniej sam sobie wydał karę za tę zbrodnię. Wygnał się i zmarł w jakimś Kolmass w towarzystwie swojej rodzonej siostrcórki – Antygony, która w spadku po nim otrzymała karnet na zostanie bohaterką drugiego dzieła Sofoklesa zatytułowanego własnym imieniem.

== Znajomości ==
[[Plik:Rzezba Mysliciel.jpg|thumb|210px|A Kreon jeszcze żyje i ma się dobrze]]
* '''Lajos''' – ojciec-gej, który sprowadził mu klątwę obściskując się z 14-letnim chłopcem. Porzucił Edypa na [[Pustynia|pustyni]], a ten w zamian go zabił.
* '''Jokasta''' – trzymała Edypa w [[brzuch]]u i urodziła. Następnie z matki przerodziła się w nieznajomą, a po załatwieniu Sfinksa przez Edypa z nieznajomej w sekundę awansowała na żonę, której to funkcję pełniła dożywotnio. Powiesiła się, gdy to do niej dotarło, a w międzyczasie spłodziła czworo dziećnuków.
* '''Polibos i Meropa''' – bezdzietne małżeństwo, które dostało Edypa od pary wieśniaków. Nie zauważyli nawet, gdy wybył z domu.
* '''Polinik i Eteokles''' – synbracia Edypa. Zabili się nawzajem i nie żyją.
* '''Ismena''' – siostrcórka Edypa. Posłuchała rozkazu nowego władcy i również nie żyje.
* '''Antygona''' – siostrcórka Edypa. Dostała tytułową rolę w książce „Antygona”, ale w obawie przed wydaniem kary śmierci powiesiła się, zanim przeczytała. A ma to 20 stron, więc została zapamiętana jako najbardziej leniwa osoba w całej Grecji.
* '''Kreon''' – ucieszyło go wybycie Edypa, bo jako jego wujszwagier dostał po nim [[toaleta|tron]].

== Kompleks Edypa ==
Edyp miał różnych dziwnych znajomych w swoim życiu, ale miał też inne stosunki, o których nawet sam nie wiedział albo był zbyt dumny, by o tym powiedzieć. Ale ostatecznie jego znajomość z [[Sigmund Freud|Freudem]] była taka, że Freud go znał, niczym każda polonistka, a on go nie. Co więcej, Zygmunt wiedział o nim wszystko, co dało się wiedzieć i poszedł krok naprzód nazywając Edypa „Zakompleksionym tyranem, który nie poznałby siebie samego, gdyby stanął obok” i jego wraz ze wszystkimi motherfuckerami nazwał osobami z '''Kompleksem Edypa'''. Był tak utrwalony w tym wizerunku, że nie uznawał kompleksu Elektry specjalnie, by to Edyp jedynie został zapamiętany jako jedyny i niepodzielny „zabójca-ruchacz”.

== Zobacz też ==
* [[Kompleks]]
* [[Sfinks]]

{{Przypisy}}

{{mitologia grecka}}
{{stopka}}
[[Kategoria:Mitologia grecka]]
Aktualna wersja		Twój tekst
Linia 1:		Linia 1:
	[[Plik:~~Klippansofa~~.jpg\|thumb\|200px\|Autor archiwalnych zapisów historii Edypa]]		[[Plik:Sofa.jpg\|thumb\|200px\|Autor archiwalnych zapisów historii Edypa]]
	'''Edyp „Król Edyp” Labdakid''' (gr. „Οἰδίπους Oidipous” czyli „O obrzękłych kostkach u nóg nabrzmiewać puchnąć stopa”<ref>Ale i tak narzekają na imię ''Kunegunda''</ref>) – naczelny ojcobójca i matkojebca Starożytnej [[Grecja\|Grecji]], który rządził w jednym z okolicznych miast – Tebach. Jego życiorys był inspiracją do napisania biografii na jego cześć przez trudniącego się w [[teatr]]ze miłośnika sof – <del>Sofoniasza</del> Sofoklesa.		'''Edyp „Król Edyp” Labdakid''' (gr. „Οἰδίπους Oidipous” czyli „O obrzękłych kostkach u nóg nabrzmiewać puchnąć stopa”<ref>Ale i tak narzekają na imię ''Kunegunda''</ref>) – naczelny ojcobójca i matkojebca Starożytnej [[Grecja\|Grecji]], który rządził w jednym z okolicznych miast – Tebach. Jego życiorys był inspiracją do napisania biografii na jego cześć przez trudniącego się w [[teatr]]ze miłośnika sof – <del>Sofoniasza</del> Sofoklesa.