Edytujesz „Europeistyka”

[[Plik:Europa-rozwój.gif|thumb|250px|Tempo studiowania]]

{{cytat|A co '''to''' jest?|Przeciętna odpowiedź przeciętnego [[trudne słowo|interlokutora]], po udzieleniu odpowiedzi na pytanie – „co studiujesz?”<ref>Jest to dziwna reakcja, popularność europeistyki przebija prawo, a i czasem do psychologii jej niedaleko</ref>}}

{{cytat|O, to fajnie!|Przeciętna i niepoprawna odpowiedź rozmówcy po uzyskaniu odpowiedzi na poprzednie pytanie}}

'''Europeistyka''' – <del>nauka</del> kierunek akademicki występujący obecnie głównie na polskich [[uniwersytet]]ach, niektórych [[Politechnika|polibudach]], oraz ich [[Prywatna szkoła wyższa|markowych podróbach]]. Podmiotem ją zajmującym jest [[Europa]], wspierane przez wiele nauk, m.in. prawo, socjologię, geografię, historię, ekonomię oraz politologię. Jej celem jest zwiększenie [[bezrobocie|bezrobocia]] wśród osób z wyższym wykształceniem.

== Powstanie studiów europejskich ==

Idea utworzenia kierunku, który kształciłby młodych akolitów, mających pomagać [[Unia Europejska|Unii Europejskiej]] w szerzeniu biurokracji, narodziła się, jak każdy pomysł – po pijaku, a dokładniej na kacu, parę lat po [[II wojna światowa|II wojnie światowej]] kiedy Europa postanowiła się jednoczyć na dwa zwalczające się obozy.

Generalnie istnieją dwie drogi rozwoju studiów europejskich:

* prawno-ekonomiczno-administracyjna – europeiści zamieniają się w potężnych pseudoprawników-ekonomistów, jednocześnie martwiąc się tylko, czy wystarczy im na [[piwo]], i czy śmietnik jest w świetle prawa miejscem publicznym,

* socjologiczno-historyczno-politologiczny – europeiści potrafią pić z żulem z Rumunii, biznesmenem z Niemiec, gejem z Holandii, i wspólnie pieprzyć, że kiedyś to było piekło.

== Tok studiów ==

* '''Pierwszy rok''' – [[studia]] jak wszędzie (opierdalanie się albo harówa) oraz odkrycie w drugim semestrze, że trzeba znać dwa języki (głównie angielski i przyszłego pracodawcy, tu głównie niderlandzki);

* '''Drugi rok''' – student stwierdza, że jest za mało wieloklasowy i wybiera drugi kierunek, ewentualnie, nieświadomy zbliżającej się apokalipsy własnej kariery zawodowej, studiuje dalej tylko europeistykę;

* '''Trzeci rok''' – [[Impreza|pisanie pracy licencjackiej]] i [[Absurd|wybór specjalizacji]], a w większości przypadków gorączkowe poszukiwanie innego pokrewnego kierunku studiów na II stopień. Wybór na ogół zamyka się w kręgu Wyższych Kierunków Bezrobotnych (chodzi o politologię, stosunki międzynarodowe, socjologię, politykę społeczną, dziennikarstwo i kulturoznawstwo);

* '''Czwarty rok''' – niektórzy wierzą, że istnieje. Na czwartym roku europeistyki można znaleźć osoby, które skończyły licencjat innego kierunku i nieświadome zagrożenia wybrały europeistykę oraz absolwentów I stopnia europeistyki, którzy oblali egzaminy wstępne na inne kierunki II stopnia i zdesperowani w dążeniu po trzy magiczne literki ''mgr'' kontynuują studia;

* '''Piąty rok''' – mity i legendy; wszyscy wiedzą, że europeistą zostaje tylko namaszczony wybraniec.

== Zobacz też ==

* [[Unia Europejska]]

* [[Europa]]

* [[student historii]]

* [[student prawa]]

{{Przypisy}}

{{UE}}

[[Kategoria:Nauki niezbyt ścisłe]]