Edytujesz „Gitara basowa”

{{cytat|Boo boo bum bah boom boom dum dum dah.|'''Gitara basowa''' o sobie}}

{{cytat|To nie jest gitara, tylko bas!|[[Basista]]}}

[[Plik:Steinberger bass.jpg|90px|thumb|Kij do [[krykiet]]a używany przez niektórych jako basówka]]

'''Gitara basowa''' (''baśka'', ''basoofka'' lub po prostu ''bas'', dla szpanerów – ''bass'') – prosty, nieskomplikowany, drewniany instrument strunowy. Szarpany, uderzany, poniewierany i niedoceniany. Najczęściej wybierają go niespełnieni [[gitarzysta|gitarzyści]] i ludzie bez talentu muzycznego. Muzyk grający na nim jest bardzo nisko w hierarchii muzycznej. Na scenie ustawia się go zawsze za ważniejszymi muzykami i odpowiednio ścisza, żeby nie przeszkadzał. Pełni jedynie rolę wypełnienia dolnego pasma. Bas zazwyczaj ma cztery struny, jednak niektórzy basiści mają odwagę grać na pięciostrunowcach. Sześciostrunowce (i więcej) przeznaczone są dla [[gitarzysta|gitarzystów]] grających od czasu do czasu na basie. Częstą praktyką jest dawanie basu wokaliście, żeby nie wyglądał łyso z samym [[mikrofon]]em.

Gdy zastosuje się mnóstwo [[przester]]ów, gitara basowa zaczyna brzmieć i może być nawet usłyszana na koncercie. Brzmieniem przypomina wtedy golarkę elektryczną ze zmienną tonacją bzyczenia. Przykładem takiego zastosowania baśki jest ponad 4-minutowa solówka ''Pulling Teeth'' [[Cliff Burton|Cliffa Burtona]]

== Zagrożenia ==

„Basia” to czułe określenie gitary basowej, stosowane często przez [[Basista|basistów]] zespołów rockowych i metalowych. Wywołane często przez zbyt długie przebywanie sam na sam z gitarą i trenowaniem nowych chwytów, akordów, [[Szereg harmoniczny (muzyka)|prym, tercji, bądź oktaw]]. Wraz z upływem czasu, osobnik nazywający tak swoją gitarę powoli zaczyna widzieć kobiecą sylwetkę, a następnie prawdziwy obraz kobiety. Po dłuższym czasie może się to nieciekawie skończyć – basista ponosi rozległe obrażenia, przez co może mieć w przyszłości wstręt do seksu, a co za tym idzie może nie przedłużyć swojej rodziny o nowe pokolenie. Tak więc skutki mogą być poważne. Tak czy owak, granie na Basi jest całkiem przyjemne i użyteczne.

== Piec basowy ==

Piec basowy zabrzmi dobrze tylko jeśli będzie miał objętość trzech metrów sześciennych a od środka będzie wyładowany głazami. Piece basowe z reguły mają własną częstotliwość rezonansową, co basiści testują na niespodziewających się niczego kolegach z zespołu. Podpuszczają kolegę słowami ''Klapnij sobie, brachu'', aby ten usiadł na piecu, a następnie znienacka uderzają strunę tak, aby cały piec wybuchł drganiami. Standardowym efektem niewinnego żartu jest natychmiastowe przeczyszczenie przewodu pokarmowego ofiary i konieczność wietrzenia kanciapy. Rezonans własny pieca ma również inne zalety. Bardziej doświadczeni basiści wykorzystują go do dyskretnego podrywania dziewczyn. Wystarczy, że koledzy przedstawią go dziewczynie (basista nie odzywa się w towarzystwie innym niż członkowie zespołu) słowami ''A to jest nasz basista'', a od razu w umyśle kobiety pojawia się ciąg przyczynowo-skutkowy: <center><pre>basista–basówka–piec basowy–WIBRACJE</pre></center> Skutkuje to natychmiastowym rumieńcem i pytaniem czy dziś wieczorem pokaże jej swój instrument. Niewątpliwą zaletą basistów jest to, że posiadają dużą sprawność palców obu dłoni, w przeciwieństwie do nazbyt często kostkujących gitarzystów.

== Basówka a jej właściciel ==

Często wystarczy dowiedzieć się, którym modelem instrumentu posługuje się basista, aby już się czegoś o nim dowiedzieć.

* '''Jazz Bass''' – wyluzowany człowiek. Ma swoje preferencje brzmieniowe, których jednak nikomu nie narzuca.

* '''Precision Bass''' – zupełny fanatyk i piewca ''dobrego, klasycznego brzmienia'', które ''dobrze się miksuje ze wszystkim''. Jeśli nie grasz na PB (lub ewentualnie na Jazz Basie), nazwie cię bluźniercą. A powiedz tylko w jego obecności, że grasz na basie aktywnym – rozszarpie.

* '''Precision Bass 5-strunowy''' – basista sesyjny. Nie jest fanatykiem, ale przyzwyczaił się, że producenci powtarzają mit o ''świetnie miksującym się ze wszystkim PB'', więc nosi go ze sobą dla świętego spokoju.

* '''Violin Bass''' – musi być ''vintage'' i nic więcej się nie liczy.

* '''Rickenbacker 4003''' – myśli, że jak będzie miał na scenie pelerynę, to będzie jak [[Chris Squire]].

* '''Bas aktywny''' – tu jest kilka podgatunków, a wszystko zależy od koloru i ilości strun.

** 4 struny, czarny lub prawie czarny – zdecydowanie metalowiec. Jaskrawe brzmienie, treble odkręcone na maksa, zapewne gra kostką.

** 4 struny, nieczarny – funk? latino? Ten gość oscyluje wokół [[Jaco Pastorius]]a, ale nie lubi klasycznych basów.

** 5 strun, czarny lub prawie czarny – zdecydowanie metalowiec, ale tym razem mid i treble skręcone do zera. Jego bas ma brzmieć nisko i ciemno jak pierdy szatana.

** 5 strun, nieczarny – muzyk sesyjny, któremu nikt nie będzie mówił, jak ma grać i brzmieć.

** 6 strun – ten ktoś gra bardzo ambitną muzykę, zwykle jazz albo coś progresywnego. Często występuje jako solista, ale nawet jeśli nie wychodzi z pozycji sidemana, to w czasie koncertu i tak spróbuje użyć wszystkich możliwych technik gry.

* '''Bas bezprogowy''' – tu znowu wszystko zależy od ilości strun.

** 4 struny – gość lubi na luzie pograć funkowe jamy albo wcisnął się w combo jazzowe i zmusili go do gry na fretlesie, bo nie dysponuje kontrabasem.

** 5 strun – muzyk sesyjny albo z jakiejś dziwnej odmiany metalu.

** 6 strun – [[???]] Gusta i styl tego gościa są zagadką nawet dla jego kolegów z zespołu. Będzie grał na przemian progresywny djentcore z jazzem.

* '''Fretless akustyczny''' – to ten typ człowieka, który ładuje samochód elektryczny agregatem. Grałby na [[kontrabas]]ie, ale nie chce mu się ćwiczyć. Będzie się oczywiście tłumaczył walorami brzmieniowymi swojego instrumentu.

* '''Gibson EB-3''' – zdecydowany zwolennik klasyki, jest w stanie zrobić listę top 50 albumów roku 1968.

== Zobacz też ==

* [[basista]]

* [[zblazowany basista]]

* [[nauka radziecka|Nikołaj Basow]]

[[Kategoria:Instrumenty strunowe]]