Tekst źródłowy strony Harlequin

{{cytat|Romansów jest wiele, miłość tylko jedna. Książki Harlequin to ogrody miłości!|Motto wydawnictwa}}
{{cytat|Malindo?<br>
–Słucham? – rzuciła przez ramię<br>
–Dokąd idziesz?<br>
–Do domu. Nie zostanę ani chwili dłużej w tym domu wariatów<br>
–A... Czy masz napęd na cztery koła?|Dialog kochanków o samochodzie w domu wariatów}}

'''Harlequin''' – wydawnictwo namiętnych książek; rzekomo o miłości, a w praktyce o seksie. Bardzo popularne w czasach komuny. Dla wielu [[Polacy|Polaków]] było to pierwsze zetknięcie się z książkami fantasy. Ogólnodostępne, w miękkiej okładce, choć te używane z wycałowanymi stronicami sprzedawano oczywiście taniej.

==Gdzie je można znaleźć ==
W praktyce wszędzie. Każda szanująca się [[kobieta|kuchta domowa]] posiada co najmniej kilkanaście egzemplarzy w zaciszu swojej domowej biblioteczki. Harlequiny są przyczyną pewnej obłudy ze strony pań. Otóż często zarzucają [[mężczyzna|panom]], iż ci zachowują się jak ostatni troglodyci, zamieniając [[toaleta|toaletę]] w czytelnię, same zaś ukradkiem...  

Można je rozróżnić po różowych, tudzież fioletowych okładkach ze zdjęciem roznegliżowanej pary w namiętnym uścisku. Książki te masowo zalegają w bibliotekach i tajemnicą poliszynela jest to, że nie posiadają kart bibliotecznych. Stanowią ok. 1/3 księgozbioru Biblioteki Narodowej w [[Warszawa|Warszawie]] i połowę w Państwowym Instytucie Nauk. Pełnią tam tzw. funkcję kompensacyjną, nie będziemy wdawać się w szczegóły.
==Autorzy==
Z pewnością słyszałeś o Peggy Moreland, LaVyrle Spencer, Sally Wentworth, Emmie McGoldrick czy Katarzynie Grocholi. No właśnie. Znajomość takich książek jest istotnym elementem w przestrzeganiu etykiety zachowania w towarzystwie. Dlaczego?
Ponieważ [[Savoir-vivre|nakazuje nam się zamknąć.]]
==Pochodzenie==
Seria przeżywała swą świetność w latach osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych, kiedy najpierw opozycja, a potem złotówka zostały zdewaluowane. Czy po sześciu dniach użerania się z podwykonawcami, heroicznych bojach biurokracją z inspekcji sanitarnej i przewracania się w obcym łóżku Jack trafi na właściwe?; czy to możliwe, by ktoś napisał „wypuścić z ręki rurę niczym [[ziemniak|kartofel]]” i mu to wydali?, wreszcie, czy [[Amerykanie]] znają do cholery inne góry niż Góry Skaliste?

Ojcowie nie dojadali, nie było zup, tylko chłodniki, opozycja wydawała pisemka wzywające do [[rewolucja|rewolucji]] (Leszkowie, [[Leszek Bubel|Bubel]] i Moczulski robią to zresztą nadal), których nikt nie czytał. I tylko Wy, dwadzieścia lat starsi, jesteście wyżsi od swoich niedożywionych ojców, pieprzone gnojki.

==Treść==
[[Plik:Pustepolki.jpg|thumb|right|250px|„Wszystkie imperialistyczne książki z tego ranka sprzedane”]]
Książki te w zasadzie nie posiadają treści. Dodatkowo mają bardzo przejrzystą fabułę, specyficznie przenicowane pod względem psychologicznym postacie, dzięki czemu od razu wiemy, że książki nie napisał Dostojewski. Książkę można otworzyć w dowolnym miejscu i od razu wiadomo się, co wydarzyło się wcześniej i co oprócz czynności wykonywanej rytualnie zaraz nastąpi. We wszystkich powieściach marki Harlequin powtarza się typowy schemat:
# Biedna szara myszka, zapomniana przez świat poszukuje [[miłość|miłości]] swojego nędznego życia i chc czegoś za te wszystkie pieprzone lata, za które nikt jej nie przeprosił;
# Bogaty pół–bóg  pół–[[człowiek]] (lub jak kto woli Młody Bóg) jest zbyt zapracowany na miłość, ale dziwnym trafem doskwiera mu samotność;
# Załamanie nerwowe kobiety, po zakochaniu się w bohaterze. Uwaga: często w takich wypadkach u bohaterki następuje [[depresja]], jednak autor milczy o leczeniu farmakologicznym. Wypływa z tego następująca konkluzja:'''bohaterki Harlequina nie biorą!'''
# Ni to z gruchy, ni to z pietruchy bohaterowie lądują razem w łóżku;(To może trwać pół książki)
# Biorą ślub;  
# Kryzys małżeński i separacja; 
# Wspólny seks (jedno drugiemu nie przeszkadza, tj. seks separacji, nie partnerzy);
# Niechciana ciąża lub wypadek ukochanego (często np. złamanie rdzenia kręgowego po skoku na główkę [[zima|zimą]], nie ma się jednak czym przejmować, za jakiś czas będzie wyglądał jak dawniej; 
# Powrót w ramiona kochanków za sprawą dziecka lub szczęśliwego zbiegu okoliczności cudu lud nadprzyrodzonej iluminacji przy próbie sambójstwa; 
# Dziecku odrasta główka, ojciec na wózku spokojnie karmi kaczki, a mama poznaje pewnego dnia... No, to jest Happy End.
 
W niektórych przypadkach role te są odwrócone.

=== Przykładowa treść książki z serii „Harleuin” ===
''Z dali w łunie chylącej się nad kartofliskiem ciotki Hattie wychodziła Ona. Laurel Burbank, czyli Panna Doskonalska. Od czubka miodowozłotego koka po podeszwy pantofli o flekach jak dobre fleki. [[Arystokracja|Arystokratyczna]], niedostępna, obca...''

''– Przepraszam, ale naprawdę solidnie wdepnąłem w gówno – oznajmił Książę Całego Kosmosu.''<br>

''Laurel udała, że nie słyszała. [[Ogień]] przez ramię spłynął w dół, aż do stóp; rozpalił gruźliczą klatkę. Spojrzała na jego twarz. [[Włosy]] miał odgarnięte do tyłu, czesane nie grzebieniem, lecz palcami. [[łysienie|Łysiał]] lekko nad czółem, linia włosów układała się w ksylofon, dobre siedem centymetrów nad czołem.''

– ''Twoje [[piersi]] są jak dwie brukselki łaknące maślanej okrasy.''<br>
– ''Prze-praszam'' – wyjąkała – ''że co?''<br>

''Nad kartofliskiem uniósł się pomruk głuchej ciszy. I tylko w głowie Laurel szumiały słowa „dwa oddechy brzuszne, dwa oddechy brzuszne”. Przypuszczała, iż Książę Całego [[Kosmos]]u może nie być [[człowiek]]iem najwyższej inteligencji, lecz nie miała już wątpliwości, iż ma przed sobą organicznego cymbała.


''Obudzili się rano. Książęcy pancerz schludnie wisiał na wieszaku razem z kaskiem. Wielkie [[glany|martensy]] Księcia lśniły niczym znaczek w ramach akcji „Bądź widoczny bądź bezpieczny” z odległości pół metra od reflektora auta koło znaku ostrzegawczego. On już wstał, ubrany w skórę, czekał, by zrobić jej gorącą [[czekolada|czekoladę]]. I siedzieć razem z Laurel przy kominku i rozpuszczać jej krochmal. Chciał czuć nadal potrzebny.''

==Opisy seksu==
Niezwykle obszerne zajmujące, co najmniej 69 stron [[książka|książki]] mają góra 120-160), przyćmiewając wszystkie inne wątki. Opisy te wpływają tak intensywnie na wyobraźnię, iż często przenoszone są do wspólnej sypialni czytelników. Dla niedoświadczonych to fachowe źródło wiedzy o wychowaniu [[seks]]ualnym. 
Przykłady: 
*''Jego nabrzmiałe prącie parzyło przez spodnie jak żelazko''
*''Był tak namiętny, a zarazem tak delikatny''
*''Chciałam krzyczeć! Dlaczego mi to robi? Ale było to takie przyjemne, że zapomniałem jak się wydaje dźwięki.'' 
*''Czy mogę wejść? Strasznie zimno''
*''Na Berlin, mój Radziecki Pancerniku!''
*''Chędożył mnie na tej słomie jak huculski kombajn''
*''Mogłabym chyba teraz skonać, gdyby nie to, że żyję.''
*''Czy to najazd Hunów na moją kosmaczkę?''
==Typowe tytuły==
*Mezalians
*Ja mogę, on nie
*Miłość w szpitalu
*Ja i mój chirurg 
*Wczorajsze marzenie
*Ukochana z portretu pra-pra-babci
*Gorące noce, zimne poranki 
*Pokochać cień 
*Szpitalny wybawca 
*Drwal i jego hacjenda
*Miłość na wybiegu 
*Ubezpieczanie od samotności 
*Bogata księżniczka, ubogi książę
*Podniebna i naziemna baletnica 
*Powabna sukienka, skąpa bielizna
*Żona na tydzień
*Mąż na urodziny 
*Samotność fryzjera
*Pensjonat nad Wierzbowym Pagórem

== Harlequin po komunizmie ==
Wydawnictwo, choć dziś pod inną nazwą, nadal ma się dobrze. Zresztą jak wszystko po [[1989]] r. co nie było związane z opozycją antysystemową. Mimo przewijających się osobliwych w kśiążce treści, monarchiści nie chcą mieć z nimi nic wspólnego. Liczne panie, które płaszcz importowany w latach 80. tych zamieniły na przytulną [[kawa|kawę]] pod parasolem i włoską garderobę zaopatrują się w pedalskie [[pies|psy]] typu chow-chow i wracają samotne.

Snob czyli ''sine nobilitate'', bez szlachectwa, [[książe|książąt]] nadal nie ma. Jednak to nic, każdy ślusarz na bezrobociu frykcyjnym na pewno weźmie damę do swego zamku. ''A jego dorodne policzki będą jak [[papier]] ścierny''.

[[Kategoria:Literatura amerykańska]]