Tekst źródłowy strony Harlequin

== Treść ==
[[Plik:Pustepolki.jpg|thumb|250px|„Wszystkie imperialistyczne książki z tego ranka sprzedane”]]
Książki te w zasadzie nie posiadają treści. Dodatkowo mają bardzo przejrzystą fabułę, specyficznie przenicowane pod względem psychologicznym postacie, dzięki czemu od razu wiemy, że książki nie napisał Dostojewski. Książkę można otworzyć w dowolnym miejscu i od razu wiadomo, co wydarzyło się wcześniej i co oprócz czynności wykonywanej rytualnie zaraz nastąpi. We wszystkich powieściach marki Harlequin powtarza się typowy schemat:
# Biedna szara myszka, zapomniana przez świat poszukuje [[miłość|miłości]] swojego nędznego życia i chce czegoś za te wszystkie pieprzone lata, za które nikt jej nie przeprosił;
# Bogaty pół–bóg pół–[[człowiek]] (lub jak kto woli Młody Bóg) jest zbyt zapracowany na miłość, ale dziwnym trafem doskwiera mu samotność;
# Załamanie nerwowe kobiety, po zakochaniu się w bohaterze. (Uwaga: często w takich wypadkach u bohaterki następuje [[depresja]], jednak autor milczy o leczeniu farmakologicznym. Wypływa z tego następująca konkluzja: bohaterki Harlequina nie biorą!)
# Ni to z gruchy, ni to z pietruchy bohaterowie lądują razem w łóżku;
# Biorą ślub;
# Kryzys małżeński i separacja;
# Wspólny seks (jedno drugiemu nie przeszkadza, tj. seks separacji, nie partnerzy);
# Niechciana ciąża lub wypadek ukochanego (często np. złamanie rdzenia kręgowego po skoku na główkę [[zima|zimą]], nie ma się jednak czym przejmować, za jakiś czas będzie wyglądał jak dawniej);
# Powrót w ramiona kochanków za sprawą dziecka lub szczęśliwego zbiegu okoliczności cudu lub nadprzyrodzonej iluminacji przy próbie samobójstwa;
# Dziecku odrasta główka, ojciec na wózku spokojnie karmi kaczki, a mama poznaje pewnego dnia… No, to w końcu jest Happy End.
W niektórych przypadkach role te są odwrócone. Mała uwaga: bohater może doznać uszczerbku fizycznego, ale nigdy w innym przypadku, niż na skutek spotkania trzeciego stopnia z autem lub jego wypadku (ew. wypadku kolei). Żaden tam [[wpierdol]] w czasie przejścia przez tory kolejowe, najwyżej [[tramwaj]] wybije ci ząb, żadnych nierozważnych odwiedzin zakończonych pobudką i utratą dwóch nerek albo innych narządów, nawet niekoniecznie parzystych.

=== Przykładowa treść książki z serii Harlequin ===
''Z dali w łunie chylącej się nad kartofliskiem ciotki Hattie wychodziła Ona. Laurel Burbank, czyli Panna Doskonalska. Od czubka miodowozłotego koka po podeszwy pantofli o flekach jak dobre fleki. [[Arystokracja|Arystokratyczna]], niedostępna, obca…''

''– Przepraszam, ale naprawdę solidnie wdepnąłem w gówno – oznajmił Książę Całego Kosmosu.''

''Laurel udała, że nie słyszała. [[Ogień]] przez ramię spłynął w dół, aż do stóp; rozpalił gruźliczą klatkę. Spojrzała na jego twarz. [[Włosy]] miał odgarnięte do tyłu, czesane nie grzebieniem, lecz palcami. [[łysienie|Łysiał]] lekko nad czółem, linia włosów układała się w ksylofon, dobre siedem centymetrów nad czołem.''

– ''Twoje [[piersi]] są jak dwie brukselki łaknące maślanej okrasy.''<br />
– ''Prze-praszam'' – wyjąkała – ''że co?''

''Nad kartofliskiem uniósł się pomruk głuchej ciszy. I tylko w głowie Laurel szumiały słowa „dwa oddechy brzuszne, dwa oddechy brzuszne”. Przypuszczała, iż Książę Całego [[Wszechświat|Kosmosu]] może nie być [[człowiek]]iem najwyższej inteligencji, lecz nie miała już wątpliwości, iż ma przed sobą organicznego cymbała.''

<p style="text-align: center;">'''* * *'''</p>

''Obudzili się rano. Książęcy pancerz schludnie wisiał na wieszaku razem z kaskiem. Wielkie [[glany|martensy]] Księcia lśniły niczym znaczek w ramach akcji „Bądź widoczny bądź bezpieczny” z odległości pół metra od reflektora auta koło znaku ostrzegawczego. On już wstał, ubrany w skórę, czekał, by zrobić jej gorącą [[czekolada|czekoladę]]. I siedzieć razem z Laurel przy kominku i rozpuszczać jej krochmal. Chciał się czuć nadal potrzebny.''