Edytujesz „Henryk III Walezy”

{{sur|francuskiego króla|imię|Henryk}}
[[Plik:Henryk Walezy.jpg|thumb|Henio podczas imprezy elekcyjnej]]
'''Henryk Walezy''' (znany także jako: ''Henryk Król Malowany'', ''Henryk Panienka'', ''Henio Francuzik'') – był synem Henryka II, ówczesnego [[król]]a [[Francja|Francji]], który nadał mu imiona Aleksander Edward, jednak nie mógł tego [[pamięć|zapamiętać]], więc gdy tylko synek poszedł do bierzmowania, Henryk postanowił, że od tego [[czas]]u nazwie go swoim imieniem, żeby w końcu nie zastanawiać się 30 minut – jak nazywa się ten [[dziecko|dzieciak]], który mówi do niego ''tato''.

Henryk II (ojczulek) dodał jeszcze numerek do jego imienia (tak dla formalności), bo miał jeszcze 3 braci. Mama chciała wszystkich obsadzić na tronie francuskim, jednak pomysł ten skazany był na niepowodzenie, i do koryta dorwał się tylko Karol IX. Zaradna mamusia miała jednak asa w rękawie: wysłała dzieciaka do Polski, by jak mówiła: pokazał tym jaskiniowcom ogień i został uznany za boga.

== Młodość ==
{{cytat|– Jestem '''Henryk, Walezy'''...<br>– Z bańki, królu złoty, z bańki!|}}

We Francji tamtego okresu nastąpiła wielka [[wojna]] na rynku [[muzyka|muzycznym]], pojawił się nowy zespół – Hugenoci. Mieli oni zupełnie odmienny [[styl]] od panującego wtedy w [[państwo|kraju]], więc momentalnie wspięli się na szczyty list przebojów. Nie podobało się to większości innych [[artysta|artystów]]. [[Rynek]] podzielił się na zwolenników ''hugenotowego'' brzmienia i starszych [[rytm]]ów. Spowodowało to wiele zamieszania. [[Okres]] największych wojen między tymi grupami nazwano ''II wojną z hugenotami''.

Jako, że '''Henryk''' z zamiłowania był [[muzyk]]iem [[metal (muzyka)|heavy]]-[[death metal|death]]-[[pop (muzyka)|popowym]], również i on postanowił zdetronizować Hugentów. 

We Francji grał zwykle w zespołach bardzo undergroundowych, aczkolwiek dzięki temu zdobywał doświadczenie, tak pomocne w późniejszym okresie.

== Panowanie ==
Swego czasu obrany został omyłkowo [[król]]em Polski podczas pierwszej ''Wolnej Elekcji'', nie przeszkodziło mu to jednak w dalszym spełnianiu marzeń artystycznych, one to także przyczyniły się do jego koronacji. Planując bowiem trasę [[koncert]]ową, uległ sugestiom matki, która nadal chciała obsadzić synalka na [[tron]]ie. Wiedziała ona o bezkrólewiu w Polsce, więc chyłkiem i tyłkiem wysłała swojego synusia do tegoż kraju. Musiała użyć podstępu, gdyż Henryk sam się niechętnie do tego garnął.

Koncert miał odbyć się na przełomie [[kwiecień|kwietnia]] i [[maj]]a [[1573]] r. na prawym brzegu [[Wisła|Wisły]], naprzeciw [[Warszawa|Warszawy]], pod wsią [[Kamień]], która obecnie stanowi część stolicy. Henryk nie wiedział, że imprezka, to właśnie wolna elekcja i nie patrząc co podpisuje, zgłosił swoją kandydaturę, bo myślał że to jest '''wolna [[erekcja]]'''. Próbując się tłumaczyć, twierdził, iż myślał, że to była umowa przed występem czy coś. Wypadek ten przyczynił się do powstania powiedzenia: ''Czytaj co podpisujesz, albo nie koncertujesz''.
 
Oprócz niego, w wolnej elekcji wzięli udział m.in. arcyksiążę Ernest Habsburg, [[car]] [[Iwan IV Groźny]] i [[Jan III Waza]]. [[5 kwietnia]] [[1573]] r. odbyło się głosowanie nad pretendentami do tronu. Wygranym był, wielce zdziwiony tym, Henryk III Walezy, dla którego oznaczało to koniec wymarzonej kariery muzycznej.

No co jak co, ale [[gość]] o [[polityka|polityce]] mało wiedział. Miał zaledwie 23 lata, a tu krajem każą dowodzić. Ogólnie to zdał się na doradców, powołał pełno [[człowiek|ludzi]], aby wszystkie sprawy załatwiali za niego, gdy on będzie przymierzał nowe ciuszki i błyskotki. Szczególnym utrudnieniem była dla niego nieznajomość [[język polski|języka polskiego]], która sprawiała, że panowanie nad krajem było stosunkowo trudnawe...

== Run, Henryk, run! ==
Henryk nie wytrzymał presji, szczególnie, że Polacy chcieli go zmałżenić ze starszą o 30 lat [[kobieta|panienką]] – Anną Jagiellonką. Ciągle odwlekał zaślubiny, obawiając się nie tylko starszej kobiety w [[łóżko|łożu]], lecz także tego, że będzie miała ona ładniejsze suknie. Tak czy siak, po tym jak zasłyszał o [[śmierć|śmierci]] [[brat]]a – Karola IX, postanowił wymknąć się do Francji chyłkiem i tyłkiem. 

Jednak odwalił lipę, bowiem zauważono, że [[mężczyzna|facet]] zniknął. Prawdopodobnie odnaleziono go po zapachu [[perfumy|perfum]], który pozostawał za nim i unosił się nad łąkami i [[pole|polami]] na przestrzeni kilkunastu [[kilometr]]ów. Wcisnął kit, że on tak tylko żeby odwiedzić kraj i wróci za jakiś [[czas]].

I jak zniknął, tak zniknął, miał wrócić po paru miesiącach, jednak nie wrócił wcale. W Polsce wreszcie się zorientowano, że wybrano na króla nieodpowiednią [[osoba|osobę]] i postanowiono dokonać jeszcze jednego wyboru.

== Inne ==
Obecnie trzeba się o Henryku uczyć w [[szkoła|szkole]], ale nikt nie wie po co, skoro nic nie zrobił. Jedyną z niewielu ważniejszych [[rzecz]]y było kradzież wucetów z Wawelu i wprowadzenie owych do pałacu królewskiego w [[Paryż]]u. 

Gdy Walezy rezydował na Wawelu, nie mógł wyjść z podziwu, gdy zobaczył cudo inżynierii hydraulicznej, jakim były [[toaleta|sedesy]], założone przez [[polski elektryk|polskich elektryków]]. Postanowił wykraść [[plan]]y wychodków i upowszechnić je we Francji, zmniejszając tym samym współczynnik barbarzyństwa w tym kraju. Tak pokochał kible z polskiego przepisu, iż gdy wreszcie udało się mu zainstalować jeden we Francji, tak się zasiedział, że czekający w kolejce dworzanin się zdenerwował, wtargnął do toalety i biedaczka zasztyletował.

Sypiał z mężczyznami, a ponoć nawet z kobietami (dziwne, jak na takiego artystę).

{{Władcy Polski}}
{{stopka}}
[[Kategoria:Nowożytność w Polsce]]
[[Kategoria:Władcy Polski]]
[[Kategoria:Władcy Francji]]