Edytujesz „Ikarus 415”

[[Plik:Ikarus 415 022 Partyzantow.JPG|thumb|300px|Postęp technologiczny? Chyba nie w Polsce]]
'''Ikarus 415''' – [[autobus]] produkcji [[Węgry|Orbanistycznej]], obok [[Ikarus 280|Bizonów]] jeden z największych przeżytków ery autobusowej oraz marzenie wielu [[Miłośnik Komunikacji Miejskiej|MKM-ów]]. Trafiły do nas w latach 90. bo na <del>katastrofie</del> sukcesie [[Ikarus 280|280]], stwierdzono że świetnie zastąpią polskie [[Jelcz M081MB|Jelcze]]. W efekcie maszynki te nie tyle zastąpiły Jelcze co bardziej zapewniły miły start dla serii 400. Przy okazji jest prostoplastą modeli [[Ikarus 411|411]] i [[Ikarus 412|412.]]

== Wygląd ==
''415'' przypomina nieco starszego 280, jednak wprowadzono szereg zmian. Z zewnątrz wygląda jak kartonowe pudełko ze zderzakami i dużymi oknami. Do środka wsadzono niemal identyczny silnik Raba generujący nie tylko dużą moc, ale i huk, który dla wielu jest przyczyną wizyty u laryngologa. Z uwagi na średnią podłogę, silnik nie zmieściłby się pod podłogą. Ów silnik znajduje się końcu autobusu pod siedzeniami, co generuje darmowe podgrzewanie [[dupa|dupy]].

== Wnętrze ==
W przeciwieństwie do ''pszczółki'' 415 na tylko dwa stopnie, co niesłychanie ułatwia wsiadanie [[Rodzaje babć autobusowych|babciom autobusowym]]. Ma troje drzwi, jednak w większości przypadków korzysta się tylko z dwóch, gdyż ostatnie są tak małe, że tylko anorektycy się przez nie przecisną. Ma dużo wygodnych siedzeń zarezerwowanych najczęściej dla borostworów. W wnętrzu wali spalinami co w połączeniu z wysoką temperaturą wnętrza daje efektywność pozbywania się pasażerów na poziomie [[Auschwitz]]. Na szczęście nieźle znoszą polskie drogi i w efekcie nie trzeba ich naprawiać co tydzień <del>w przeciwieństwie do [[Solaris Urbino|solarków]] i [[Mercedes-Benz Citaro| szwabskich szrotów]]</del>.

== Miejsca użytkowania ==
Mimo swoich zalet do naszej [[Polska|wspaniałej ojczyzny]] trafiły tylko sześćdziesiąt cztery sztuki tych gruchotów. Najwięcej, bo aż trzydzieści dziewięć do MZK [[Bielsko-Biała]], którzy pokochali te bratanki <del>Orbanki</del> z powodu mocnych silników, które świetnie działały na górskich dziurawych drogach. Ponadto ''415'' zagościły jeszcze w [[Częstochowa|Częstochowie]], [[Bytom|Bytomiu]] i [[Kędzierzyn Koźle|Kędzierzynie-Koźlu]]. Ostatni Ikar jaki trafił do Polski został spłodzony dla MZK Bielsko-Biała w [[1998]] roku. Charakteryzował się okropnymi klejonymi szybami bocznymi.

== Ciekawostki ==
* W wielu ''415'' nie wiadomo gdzie się jedzie, bo piksele w węgierskich wyświetlaczach są wielkości telefonu.
* W [[Bielsko-Biała|Bielsku-Białej]] ''415'' były nałogowo wysyłane na linie 3, 29 i 32 ze względu na okropnie wysokie progi zwalniające na ulicy Olimpijskiej, inne autobusy zwyczajnie zrywały sobie konserwację z podwozia lub przy większej prędkości wypadały im silniki.
* Ostatnie drzwi w autobusie są takie małe ze względu na gapiostwo konstruktorów, którzy zaczęli od długości nadwozia i silnika, a drzwi projektowali na końcu.
* Jedyną pozytywną cechą tego autobusu jest fakt iż nie rozlatują się po tygodniu na polskich drogach.
* Z uwagi na niechęć ludzi do wysokich podłóg, Ikarus opracował niskopodłogowy model ''[[Ikarus 411|411]]'' (tak zwane „zamiatarki”), który z nieznanych przyczyn okazał się totalną katastrofą.

{{Komunikacja miejska}}

[[Kategoria:Autobusy Ikarus|415]]