Edytujesz „Imperium Osmańskie”

Na czele państwa, jako ciało doradcze dla sułtana i odpowiednik polskiej rady ministrów funkcjonowała tak zwana „Rada Dywanu”, na czele której stał Wielki Wezyr, a w jej skład wchodzili zazwyczaj najważniejsi paszowie, choć decydujący głos w sprawie składu miał sułtan. W przeciwieństwie do polskiej rady ministrów, w przypadku skutecznej polityki Wielki Wezyr mógł dorobić się sporej fortuny, która przechodziła w razie śmierci na jego dzieci. Podobnie w przeciwieństwie do polskiej rady ministrów, jeśli prowadzona przez Radę Dywanu polityka nie sprawdzała się, wezyrowie mieli dużą szansę na opuszczenie sali obrad nogami do przodu, a ich majątek wracał do państwowego (tj. sułtańskiego) skarbca. Co ciekawe śmiertelność wezyrów rosła wraz ze wzrostem zadłużenia państwa.

Państwo osmańskie wytworzyło społeczeństwo militarystyczne, bazując na ustroju plemiennym. W połączeniu ze znudzeniem sułtana zaowocowało z czasem bardzo szczegółowymi wytycznymi dla poszczególnych grup ludności w każdej dziedzinie życia. Między innymi regulowano sposoby ubierania się, a funkcja sprawowana w społeczeństwie dodawana była do imienia w charakterze nazwiska. Na to ostatnie chyba nie wpadł nawet Wspaniali przywódcy z [[Korea Północna|Korei Północnej]]<ref>Znamienne jest, że autor tych regulacji – Sulejman – też miał przydomek ''Wspaniały''</ref>. Liczba, sposób zmiany przynależności i znaczenie poszczególnych rang zmieniała się zaś w zależności od widzimisię panującego. Niejednokrotnie przez to chociażby Wielkimi Wezyrami zostawały osoby z pozoru przypadkowe, ot chociażby taki [[Rüstem Pasza]] był prawdopodobnie synem chorwackiego świniopasa, a taki świniopas w [[islam]]ie to był niżej od naszego szambiarza, bo [[świnia]] to zwierzę nieczyste. Należy przy tym pamiętać, że zwłaszcza gdy sułtan był paranoikiem, im wyższe stanowisko się piastowało, tym wyższe było ryzyko utraty głowy. Tak było chociażby za krwawych rządów Selima I, choć i jego synek, wspomniany wcześniej Sulejman nie był ani trochę lepszy<ref>Z drugiej strony jak na 46 lat panowania to aż tak wiele tych głów nie poleciało, najwyżej kilkaset</ref>.

* Z serialu [[Wspaniałe stulecie]] można wywnioskować, że Osmanie mieli niemałą obsesję na punkcie podbicia [[Niemcy|Niemiec]]. Prawdopodobnie dlatego tylu Turków emigruje tamże, realizując niespełnione marzenia sułtanów.