Edytujesz „Jane's Addiction”

[[Plik:Perry Farrel.JPG|thumb|150px|Perry podczas tworzenia [[moc|aury]]]]

'''Jane's Addiction''' – zespół muzyczny grający elementy hard- i punk- rocka z domieszką funku, który nie specjalnie brzmiał jak funk. Zespół się składał się z gitarzysty Davida Navarro (później pokazującego swoje [[Dupa|pośladki]] w [[Telewizja|TV]], których nie sposób było odróżnić od pupy jego połowicy Carmen Electry), [[wokalista|wokalisty]] Perry'ego Farrella, basisty i [[perkusista|garnkarza]].

Zespół powstał oficjalnie po rozpadzie dwóch innych grup, ale wiadomo, że to przez dziewczynę kolegi gitarzysty (nie, nie było to Modern Talking). Na początku z powodów problemów kadrowych (basista i wokalista), zespół zajmował się wyrobem [[dżem|jam sessions]]. Przez pierwsze lata muzycy zarabiali 50 [[dolar|dolców]] za wieczór, a wydawali 300 na [[Napój alkoholowy|alkohol]], co wbrew ich wstępnym obliczeniom doprowadziło do wyczerpania się zasobów finansowych. Pod dach przyjęła ich tytułowa Jane, na której wzorowana była Barbara Mostowiak z [[M jak miłość]]. Po nagraniu „Demos”, Jane's Addiction„” i „Nothing's Shocking” (na których pozostawione te same piosenki nie zmieniając nawet układu!) zespół wystąpił w programie „Młodzi i pojebani” czym zapoczątkował swoją popularność w [[Stany Zjednoczone Ameryki|Stany zjednoczone]]. Zespół wiele razy się rozpadał i reaktywował, wydając w tym czasie odrzuty ze starych albumów.

* Pod koniec [[1991]] roku muzycy się pobili na scenie. Podobno powodem była gra w żołędzie<ref>Nie wiesz jak się gra w żołędzie!?</ref>, którą Perry Farrell przegrał z Dave'em Navarro. Grali o to kto będzie obierał banana. Niestety [[banan]]a zjadł Ice-T, króry się obraził na Farrell'a, ponieważ nazwał go czarnuchem.

* Choć sam Perry był [[Żydzi|Żydem]] (i jego rodzice też) to się zamaskował zmieniając nazwisko. Jednak zdradzał go [[nos]]. W dzieciństwie jego ojciec kradł biżuterię pod maską jubilera. Wykorzystywał on Perry'ego do ciężkiej pracy. [[Matka]] Perry'ego popełniła samobójstwo, bo jej się nudziło.

* Dave Navarro zaliczył krótki postój u [[Red Hot Chili Peppers|Red Hotów]] z którymi nagrał „One Hot Minute.”

Koncerty Jane'sów mają zawsze charakter kultowy (niczym [[Kostka (plecak)|plecak typu kostka]])

Podczas koncertu wytwarza się swoista atmosfera, porównywalna do otwarcia nowego [[supermarket]]u.

* Nirwany;

* Zwiastowania Jahwe;

* Zmartwychwstania Chrystusa;

* [[Orgazm]]u.

Ewentualnie można skowytać do rytmu z Parrelem<ref>Choć zarejestrowano również przypadki transformacji kilku fanów w trzygłowe kozły z [[krzyż (krucyfiks)|krzyżami]] na szyjach.</ref>

Koncerty zazwyczaj organizowane są w halach, gdzie drzwi zamykane są od środka by fani nie pouciekali po pierwszej piosence.

Na początek grane jest zazwyczaj „No one's leaving” co ma przestrzec [[fan]]ów, przed próbą ucieczki z sali. Następnie rozpoczyna się czarowanie gitarowo-perkusyjno-basowo-jęczące, po którym muzycy zaczynają się rozbierać <ref>zrzynka z [[AC/DC]].</ref>/zdzierać z siebie ubrania/zdzierać ubrania z fanów. Po koncertach świadkowie mówią o duchowym uniesieniu.

* '''Demos''' – nagrane na dwutaśmowej golarce Gilette Series, swoją jakością przyprawia o zawał każdego szanującego się producenta muzycznego;

* '''Jane's Addiction''' – zespół zabłysnął już nagranymi na lepszym sprzęcie piosenkami z poprzedniej płyty, byłoby dobrze gdyby nie...;

* '''Nothing's Shocking''' – ...to że na tej płycie są te same piosenki nie różniące się niczym od poprzedniej płyty;

* '''Ritual de lo Habitual''' – na tej płycie zespół sięgnął już po inne piosenki, ale większość osób kupiło ją tylko ze względu na okładkę;

* '''Kettle Whistle''' – uznawana za zdecydowanie najlepszą, opiniotwórczą i ciekawą płyta. Nie posiada <del>dobrych</del> słabych momentów i nie ma w niej krztyny komercji. Album kompletny i porównywalny do takich muzycznych arcydzieł jak: „Yellow Submarine” [[The Beatles|Beatlesów]], „The Final Cut” [[Pink Floyd]]a, czy „In Trough The Outdoor” [[Led Zeppelin]];

* '''Strays''' – najnowsza płyta. Nie ma takiej świeżości jak poprzednia, ale po siedmiu latach nie wydawania płyt przez Jane'sów została rozchwytana przez głodnych rocka fanów.

* '''Perry Farrell''' – wokal, nos, żebranie, miłość do Jane, głupie kawały na scenie, wytwarzanie [[moc|aury]];

* '''Dave Navarro''' – gitara, pięść, obrażanie się za pierdoły, odchodzenie do Red Hot Chili Peppers i nagrywanie z nimi kiepskich płyt. Ewentualnie może ćpać;

* '''Eric Avery''' – bas, [[ekologia|ekolog]] jak się patrzy, przywiązywał się razem ze znajomymi do drzew w Central Parku od czego dostał udaru;

* '''Stephen Perkins''' – perkusja, [[włosy]], brzydka morda, godzenie innych członków zespołu.