Edytujesz „Japonia”

Japonia nie jest bogata w surowce mineralne, dlatego wielką jej siłą jest import z [[Unia Europejska|Unii Europejskiej]]. Produktami rozsyłanymi poza granice kraju są [[komputer]]y, [[telewizor]]y, [[telefon komórkowy|komóry]], [[Robot kuchenny|roboty kuchenne]] i [[Samochód|samochody]]. Najbiedniejsi Japończycy zarabiają na wysyłaniu Wietnamczyków na środkowoeuropejskie bazary. Wysoko rozwinięte i wielce zróżnicowane jest rolnictwo – hodowany jest [[ryż]], ryż a czasami także ryż.

Elektronika japońska już dawno jednak skapitulowała przed tanią konkurencją. Tak więc Polak kupuje telewizor marki [[Sharp]], produkowany w Polsce, zarządzanej przez Słowaka, a komórkę Sony ma z [[Tajlandia|Tajlandii]]. Bowiem po co Japończyk ma układać scalone druciki, skoro zawsze lepiej zarobić wydając echii? Kapitalizacja kursów giełdowych wydawnictwa jest wprost proporcjonalna do promienia przemnożonego przez obwód biustu najbardziej rozebranej bohaterki, a jak mawiali filozofowie ''Znajdź pracę, którą lubisz, a już nigdy nie będziesz musiał pracować'', a kto nie chciałby pracować rysując krągłości? Napalony Japończyk jest w ten sposób w stanie przepracować całą dobę! Innym elementem gospodarki Japonii jest [[piwo]] z Sapporo, bowiem gdy w grę wchodzi Magiczny Związek Chemiczny, Japończyk może wreszcie zapomnieć co to hierarchia. Jako, iż mało im doświadczeń z Hirosimą, nie wahali się też zbudować największej na świecie [[Elektrownia jądrowa|elektrowni]] zasilanej [[Uran (pierwiastek)|Bogiem Nieba]].

== Architektura ==

Dawniej Japonia robiła wiejskie chaty z drewna pełne dziwnych rozwiązań. Spano i siedziano na podłodze niczym pijany student, a [[drzwi]] były rozsuwane, aby nie dało się wjechać z buta jednym strzałem. Z czasem pojawiały się też motywy chińskie, lecz ponieważ były bynajmniej chińskiej jakości, obecnie Japończycy wolą budować jeszcze inaczej. Miasta pełne są bloków rodem z europejskiej i azjatyckiej komuny, a chaos [[Reklama|reklam]] kusi każdego przechodnia, aby kupił jeszcze jedno ramen. Nie ma wątpliwości, że sukces gospodarczy Japonii nie był by możliwy, bez naciągania każdego klienta na każdej ulicy, kolejną promocją na wasabi. Japończycy opanowali do perfekcji budowanie 10-metrowych zapór przeciw falom, szczególnie jeśli fala ma wysokość 13 metrów.

Najszybszym sposobem przemieszczenia się jest spotkanie [[tajfun]]u lub natknięcie się na [[trzęsienie ziemi]]. Nie ma co czekać jednak na pomoc natury, a skorzystać z kolei państwowych. Te działają bardzo sprawnie, a nawet za sprawnie – w godzinach szczytu jest tak tłoczno, że kolej zatrudnia ludzi, którzy muszą zapakować ludzi do [[wagon]]ów, by potem ich rozpakować. Można przemieszczać się też drogą morską, jak i samolotem, a co poniektórzy lewitują. Drogi w Japonii to również ciekawe doświadczenie. Przeciskanie się wąskimi alejkami wokół ''małych, chińskich, domków'', może dawać motyw do filozoficznych rozważań, o tym czy prywatność nie jest bytem urojonym.

Dawniej Tokio miało [[tramwaj]]e, ale połączono je z pociągami by lepiej wypadać w statystykach. Taką kombinację nazwano [[Metro|metrem]]. Sieć kolejowa Tokio jest poplątana jak rozliczenie roczne, zaś Japończycy są tak sprytni w omijaniu podatków, że robią nie rzadko jedną spółkę do obsługi jednej linii kolejowej. Do tego Japończycy lubią eksperymentować z koleją jednoszynową, oraz wiszącą, którą jazda to istna przygoda dla obcokrajowców, panikujących ''czy to się nie urwie?'' Oczywiści w Japonii są też [[autobus]]y, ale zamiast biletomatu trzeba stanąć z kierowcą twarzą w twarz i wrzucić monetę do magicznej maszyny przed panem z czapką.

*[[NonNews:Japonia: robot śniadaniowy|Japonia: Robot śniadaniowy]]}}